Παράλληλο σύμπαν…

Σαν παράλληλες ιστορίες του ίδιου κινηματογραφικού έργου, που όμως στο τέλος του ο σεναριογράφος αποκαλύπτει το κοινό νήμα που τις δένει, μοιάζει η εβδομάδα που πέρασε σε πολιτικό επίπεδο.

Καταρχάς, την Τρίτη τα κοινοβούλιο βίωσε ακόμη μία εκρηκτική συνεδρίαση, κατά τη διάρκεια της οποίας κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντάλλαξαν σφοδρά πυρά επ’ αφορμή του πολυνομοσχεδίου για το δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων μέτρων που προβλέπει η συμφωνία της κυβέρνησης με του δανειστές για το τρίτο μνημόνιο.

Τελικά η Ολομέλεια της Βουλής ψήφισε «υπέρ» του πολυνομοσχεδίου και η ισχνή αριθμητικά κυβερνητική πλειοψηφία «έγραψε» μία κρίσιμη ψηφοφορία χωρίς άλλες απώλειες.

Αργά την ίδια ημέρα είχαμε τον ξυλοδαρμό του βουλευτή της Ν.Δ. Βασίλη Οικονόμου, στα Εξάρχεια, από «κυρίους» με κουκούλες και κράνη που εισέβαλαν σε εστιατόριο και άκρως… δημοκρατικά άρχισαν να τον βαράνε.

Ήταν και αυτό ένα περιστατικό που προκάλεσε μικροκαυγαδάκια της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης με εκατέρωθεν καρφιά περί ανοχής στη βία και με τον δαρμένο (σ.σ. ευτυχώς τη γλύτωσε με μερικά θλαστικά τραύματα) βουλευτή να δηλώνει σκωπτικά: «Δεν μπορώ να καταλάβω, ο κ. Τσίπρας νομοθετεί και η αντιπολίτευση τρώει ξύλο. Μία ο Κουμουτσάκος, τώρα εγώ. Τι να πω; Αυτοί παίρνουν τις αποφάσεις για τα μνημόνια, η αντιπολίτευση γρονθοκοπείται».

Και φτάσαμε στην Πέμπτη όπου οι θεσμοί-δανειστές επεφύλασσαν στο Μέγαρο Μαξίμου ένα μεγαλοπρεπέστατο χριστουγεννιάτικο άδειασμα: την σχεδόν εκβιαστική –όσο και να μην το διαψεύδουν κύκλοι της κυβέρνησης– απόσυρση του πολυνομοσχεδίου με το παράλληλο πρόγραμμα ανακούφισης που σχεδίαζε να εφαρμόσει η Αθήνα.

Το κοινό νήμα που λέγαμε στον πρόλογο ότι ενώνει τις παραπάνω ιστορίες δεν είναι άλλο από την εντεινόμενη «αποψίλωση» των κυβερνητικών ψευδαισθήσεων.

Των ψευδαισθήσεων, καταρχάς, ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» δεν θα υπέγραφε μνημόνια και δεν θα ψήφιζε εφαρμοστικούς νόμους με σκληρά δημοσιονομικά μέτρα.

Των ψευδαισθήσεων, επίσης, ότι η κοινωνία θα υπομείνει αγόγγυστα άλλο ένα μνημόνιο, χωρίς διαδηλώσεις και «θερμές» υποδοχές (σ.σ. προχθές στη Χίο ο πρωθυπουργός  αναχώρησε για το hotspot από την πίσω πόρτα λόγω συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στην πύλη του αεροδρομίου).

Των ψευδαισθήσεων, τέλος, ότι μπορεί να εφαρμοστεί κάτι άλλο χωρίς την έγκριση των δανειστών.

Προφανώς και είναι υπεραπλουστευτικός ο ισχυρισμός ότι η κατάρρευση της χώρας ξεκίνησε το τελευταίο δωδεκάμηνο της σε δύο δόσεις αριστερής διακυβέρνησης. Ωστόσο, ουδείς μπορεί να αγνοήσει μια μεγάλη περίοδο μέχρι να φτάσουμε τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 στην οποία οι νυν κυβερνόντες «εκπαίδευσαν» του πολίτες για την ύπαρξη ενός παράλληλου σύμπαντος, χωρίς μνημονιακές δεσμεύσεις, με ηρωικές διαπραγματεύσεις και κακούς δανειστές, που «αιτιολογούσε» παρεκκλίσεις τύπου Κουμουτσάκου, αυγών, γιαουρτωμάτων, και τέλος εγκαλούσε τους προκατόχους της ότι ασκούν πολιτική με e-mail και λαμβάνοντας εντολές!

Τι γίνεται, λοιπόν, όταν εξαντλούνται οι διαπιστώσεις και από το παράλληλο σύμπαν καλείσαι να επιστρέψεις σε μια κάθε άλλο παρά ονειρική πραγματικότητα; Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Αντιθέτως, υπάρχουν επιτυχημένοι τρόποι σαν κι αυτό που υποδείκνυε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα ο Γάλλος ποιητής, Πολ Βαλερί. Ότι δηλαδή «ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις τα όνειρά σου να βγουν αληθινά, είναι να ξυπνήσεις».

Ας το ακούσουν στο Μαξίμου, δεν θα χάσουν…