Δημοφιλής ο ΣΥΡΙΖΑ, επόμενος πρωθυπουργός ο Αλέξης
Ως τον επόμενο πρωθυπουργό παρουσιάζουν οι New York Times τον Αλέξη Τσίπρα σε σχετικό τους δημοσίευμα. Με αφορμή την συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στους ξένους δημοσιογράφους, η γνωστή εφημερίδα εκτιμά πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πλέον δημοφιλές, τούτη την ώρα, κόμμα στην Ελλάδα και ο Αλ. Τσίπρας, «πιθανός διάδοχος» του πρωθυπουργού. Από την άλλη, ο Αντ. Σαμαράς ηγείται μιας «εύθραυστης και βαθιά αντιδημοφιλούς» κυβέρνησης συνασπισμού. Εν τέλει, όλο και πιο πιθανή γίνεται η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και η θητεία του κ. Σαμαρά μπορεί εύκολα να σταματήσει πρόωρα.
Την ίδια ώρα σε άρθρο τουστο περιοδικό New Europe, ο Αλέξης Τσίπρας γράφει, με αφορμή και την υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Κομισιόν, γιατί η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι «βασική πολιτική δύναμη αλλαγής» στην ήπειρο.
Αναλυτικά σημειώνει:
«* Υποστηρίζουμε την άμεση κατάργηση των Μνημονίων και τη συντονισμένη αναθέρμανση όλων των ευρωπαϊκών οικονομιών.
* Θέλουμε μία αυθεντική Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία θα λειτουργεί ως δανειστής ύστατης καταφυγής, όχι μόνο των τραπεζών, αλλά και των κρατών.
* Πιστεύουμε ότι η Ευρώπη χρειάζεται τον δικό της νόμο Γκλας- Στίγκαλ, ώστε οι εμπορικές και οι επενδυτικές τραπεζικές δραστηριότητες να είναι διαχωρισμένες προκειμένου να αποτρέπεται η επικίνδυνη συγχώνευση των κινδύνων σε μια ανεξέλεγκτη ενιαία οντότητα.
* Θέλουμε μια ευρωπαϊκή νομοθεσία που θα φορολογεί τις υπεράκτιες οικονομικές και επιχειρηματικές δραστηριότητες.
* Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στη διαφθορά σε όλες τις μορφές της. Προτεραιότητά μας είναι η καταπολέμηση της εταιρικής διαφθοράς και η ταυτόχρονη ενίσχυση της ικανότητας των οργανισμών και των λαών να αντιστέκονται σε αυτή. Η διαφθορά των μεγάλων εταιρειών συνεπάγεται δυσβάσταχτο οικονομικό και κοινωνικό κόστος για όλους τους λαούς, ακόμα και γι’ αυτούς των χωρών στις οποίες αυτές οι εταιρείες έχουν τα κεντρικά γραφεία τους.
* Υποστηρίζουμε τη συλλογική, αξιόπιστη και οριστική επίλυση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη με τη διοργάνωση Συνδιάσκεψης για το Ευρωπαϊκό Χρέος, ανάλογης της αντίστοιχης συνδιάσκεψης που είχε πραγματοποιηθεί στο Λονδίνο το 1953 για το χρέος της Γερμανίας.
* Εργαζόμαστε για την υποχώρηση του φασισμού και του ναζισμού στην Ευρώπη και όχι για την υποχώρηση της δημοκρατίας όπως κάνουν οι πολιτικές λιτότητας”.
Και σε άλλο σημείο του ίδιου άρθρου: “Στη θέση μιας Ευρώπης όπου επικρατεί ο φόβος της ανεργίας, της ασθένειας, των γηρατειών και της φτώχειας, στη θέση μιας Ευρώπης η οποία δουλεύει για τις ανάγκες των τραπεζιτών, εμείς προτάσσουμε μια Ευρώπη στην υπηρεσία των ανθρώπινων αναγκών”.
Και, εν κατακλείδι, “η εναντίωση στη λιτότητα υπερβαίνει τα όρια των εθνικών κρατών και δημιουργεί συμμαχίες μεταξύ κοινωνικών δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η λιτότητα βλάπτει τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία κατοικούν”».