Ένα βήμα μπρος, ένα βήμα πίσω!
Η ΑΕΚ εξουδετέρωσε τα ατού του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, προκειμένου, όμως, να το κάνει αυτό, θυσίασε κάθε σκέψη γρήγορης επίθεσης ή αντεπίθεσης, μίας κάποιας ανάπτυξης με βλέψη το γκολ. Τα μέγεθος της Ένωσης των 30 τίτλων, των παικτών παγκόσμιας κλάσης, των πρωταθλητών Ευρώπης το 2004, των περισσοτέρων πρώτων σκόρερ από την καθιέρωση της Α’ Εθνικής και του καλύτερου ποδοσφαίρου στα ελληνικά γήπεδα, είναι πολύ μεγάλο για να καλύπτεται ο μέσος φίλος της με την ατάκα: «Ναι, αλλά η ομάδα ήταν καλά οργανωμένη στην Τούμπα…».
Πράγματι, με τον Σιμόες και τον Γιόχανσον στο τερέν και παρά το ότι απουσίαζαν οι δύο βασικοί κεντρικοί οπισθοφύλακες, οι «κιτρινόμαυροι» δεν απειλήθηκαν από τον ΠΑΟΚ, ο οποίος επιχείρησε αναποτελεσματικά με πολλές κάθετες μπαλιές να βρει ένα γκολ. Και είναι επίσης δεδομένο ότι ο προπονητής είναι ακόμη καινούριος και ότι δεν μπορεί να κριθεί από αυτό το παιχνίδι, που έμοιαζε αρκετά με εκείνο του Πογιέτ στη Λεωφόρο πέρσι τέτοια εποχή (0-0 στην πρεμιέρα του Ουρουγουανού). Άλλο αυτό, όμως, κι άλλο να μένει μία τόσο μεγάλη ικανοποίηση για την απόδοση και για το ότι η ομάδα έδειξε την περσινή καλή της αμυντική οργάνωση. Η επτάδα της Τούμπας, Ανέστης, Γκάλο, Λαμπρόπουλος, Κολοβέτσιος, Ντιντάκ, Σιμόες και Γιόχανσον, ήταν η ίδια με την περσινή. Άρα ως προς τι ο ενθουσιασμός για την καλή αμυντικά ΑΕΚ;
Για να κάνει ένα βήμα μπροστά αυτή η ομάδα πρέπει να καταλάβει που βρίσκεται όχι να ονειροβατεί. Η Ένωση πέρσι στα εντός έδρας ντέρμπι είχε: Με ΠΑΟΚ 1-0 και 0-0. Με ΠΑΟ 1-0 και 3-1. Με Ολυμπιακό 1-0 και 2-1 (στον τελικό). Σύνολο πέντε νίκες, μία ισοπαλία και τέρματα 8-2. Δε χρειαζόταν ένα καλό 90λεπτο στην Τούμπα για να αντιληφθούμε το αμυντικό σφρίγος της Ένωσης, το οποίο έλλειψε στο «Καραϊσκάκης» επειδή στον πάγκο καθόταν ο επικίνδυνος Κετσπάγια. Αυτό που ήθελε και περίμενε φέτος ο κόσμος ήταν η υπέρβαση και τελικά κατέληξε στα χειροκροτήματα για μία απλά υποφερτή εμφάνιση στην Τούμπα.
Η ΑΕΚ δυστυχώς για τον κόσμο της δεν προοδεύει. Οι εξαιρετικές και μαζεμένες κινήσεις των προηγούμενων ετών με την απόκτηση του Μάνταλου, του Σιμόες και του Γιόχανσον, αλλά και του Μπαρμπόσα, του Βάργκας, του Ανέστη, του Αραβίδη, ακόμη και του Κολοβέτσιου του Λαμπρόπουλου, του Γκάλο και του Ντίντακ, εκείνων που μάλλον εύκολα κράτησαν το μηδέν σε πολλά ντέρμπι πέρσι, δεν είχαν τον απαραίτητο εμπλουτισμό με την απόκτηση παικτών που θα έκαναν τη διαφορά. Με τρεις-τέσσερις ακόμη παίκτες αξίας δηλαδή, που ενδεχομένως να στοίχιζαν 5-6 εκατομμύρια στη διοίκηση. Όσο δεν κάνει αυτό το παραπανίσιο βήμα η ΠΑΕ , η ομάδα θα ακολουθεί τα σαφώς πιο ακριβά πρότζεκτ του ΟΣΦΠ, του ΠΑΟ και του ΠΑΟΚ.
Κάτι τελευταίο. Ακόμη κι αυτό το ρόστερ μπορεί το πρωτάθλημα παρά τη διαφορά που έχει δημιουργηθεί και και παρά το ότι άλλες ομάδες έχουν καλύτερες διαιτησίες. Με οδηγό το 1989, αλλά και τα τρία σερί πρωταθλήματα κόντρα σε πιο ακριβά ρόστερ, η Ένωση έχει τη φανέλα για τον τίτλο. Ωστόσο, οι εποχές έχουν αλλάξει και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν αρκούν 6-7 καλοί παίκτες, μία δυνατή διοίκηση και ένας σούπερ προπονητής. Σήμερα με τους εξωφρενικούς ρυθμούς και τους συχνούς τραυματισμούς, χρειάζεσαι βαθύτερο ρόστερ και παίκτες που γνωρίζουν την πίεση του πρωταθλητισμού για να τη διαχειριστούν. Αυτά είναι που λείπουν από την ΑΕΚ και που κάνουν το έργο της πολύ πιο δύσκολο, αλλά και κάτι ακόμη. Η έδρα. Ένα γήπεδο που ο Πανιώνιος και ο Ηρακλής θα έχαναν και σήμερα θα μιλούσαμε για μία διαφορά τριών βαθμών…