ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠΟΚΛΟΠΩΝ: Τρίβουν τα χέρια τους στον ΣΥΡΙΖΑ για την πολεμική Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ

Ούτε… παραγγελιά να είχαν στην Κουμουνδούρου τις εξελίξεις στο θέμα της υποκλοπής του κινητού τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη.

Σε μία εποχή που το αντιπολιτευτικό αφήγημα του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα εκκινούσε –και σχεδόν εξαντλείτο– στις αιτιάσεις για τη διαχείριση εκ μέρους της κυβέρνησης της ενεργειακής επάρκειας της χώρας και του καλπασμού της ακρίβειας, οι καταγγελίες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τις αντίστοιχες του ΚΚΕ καθώς και η ανακίνηση του περιστατικού παρακολούθησης του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη, άνοιξαν μια πόρτα πολλαπλής πολιτικής ευκαιρίας.

Καταρχάς, στον ΣΥΡΙΖΑ διείδαν ότι το θέμα των κοριών μπορεί να «ακουμπήσει» ευθέως τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Όχι φυσικά υπό την έννοια ότι ο πρωθυπουργός διέταξε τις παρακολουθήσεις αλλά υπό το πρίσμα της απόλυτης πολιτικής ευθύνης, δεδομένου ότι με το καλημέρα της γαλάζιας διακυβέρνησης τον Ιούλιο του 2019, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών πέρασε στην εποπτεία του πρωθυπουργού. Μάλιστα τα τελευταία 24ωρα χόντρυναν την κριτική τους λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να δώσει εξηγήσεις σε όλα τα αμείλικτα ερωτήματα που προκύπτουν από τη δημοσιογραφική έρευνα σε σχέση με τη δραστηριότητα του Γενικού του Γραμματέα κ. Δημητριάδη», ότι το  επιτελικό κράτος «αντί να ακούει και να λύνει τα προβλήματα των πολιτών, φτιάχτηκε για να ακούει τις συνομιλίες τους» και ότι τελικά «πίσω από το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων κρύβεται ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης». Οι παραιτήσεις Δημητριάδη–Κοντολεών απλώς έδωσαν τη ευκαιρία στην Κουμουνδούρου να επαναλάβει τα περί ενοχής Μητσοτάκη.

Κατά δεύτερον, ανεβάζοντας τους τόνους η Κουμουνδούρου ικανοποιεί ένα μικρό μεν αλλά… φασαριόζικο πυρήνα του ριζοσπαστικού κομματικού ακροατηρίου της  που σηκώνει σκόνη στα social media, «χαϊδεύοντας» συντ οις άλλοις και την ιδεοληψία κάποιων παλιών «συντρόφων» που αρέσκονται σε τέτοιου είδους συνομωσιολογίες. Οι υποψιασμένοι λένε, τέλος, ότι ακόμη και η μηνυτήρια αναφοράς που κατέθεσε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ισίδωρο Ντογιάκο, ο τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Χρήστος Σπίρτζης, με θέμα τη διερεύνηση των πρόσφατων περιστατικών αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, εξυπηρετεί (και) την καταγγελτική στρατηγική του κόμματος περί δήθεν «γαλάζιου» αστυνομοκρατούμενου κράτους που κατασκοπεύει τους πολίτες.

Τρίτο και κυριότερο; Η αίσθηση του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του κόμματος είναι ότι το ξέσπασμα της υπόθεσης «υποκλοπές» βάζει ταφόπλακα στα (ενδεχόμενα) όνειρα του Κυριάκου Μητσοτάκη για μετεκλογικές συνεργασίες κάθε τύπου με το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη.

Ακούγοντας τον ανένδοτο που κήρυξε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και την αντίδραση του κυβερνητικού στρατοπέδου να ταυτίσει τη ρητορική των δύο κομμάτων  της αντιπολίτευσης (σ.σ. ευελπιστώντας, όπως εκτιμούν στην Κουμουνδούρου, στο ξύπνημα των αντιΣΥΡΙΖΑ αντανακλαστικών της Χαριλάου Τρικούπη) στον ΣΥΡΙΖΑ  έκαναν το περίπου αυτονόητο: επικρότησαν και στήριξαν τις πρωτοβουλίες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν πολύ αφελές να θεωρούν στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα ότι αυτή η αυτόκλητη σύμπλευσης αρκεί για να στηθεί ένα κοινό μέτωπο της Κεντοαριστεράς κόντρα στη Δεξιά. Τους αρκεί, όμως, για την ώρα να ροκανιστούν οι γέφυρες επικοινωνίας των κομμάτων που έστω υπό άλλες συνθήκες και άλλους αρχηγούς συγκυβέρνησαν για δυόμιση χρόνια (από τον Ιούνιο 2012 ως τον Ιανουάριο 2015). Έτσι και αλλιώς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν και πολλές στρατηγικές επιλογές στο βιράζ  για τις εθνικές κάλπες. Με την ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση να διεξάγεται με το σύστημα της απλής αναλογικής, ο ρεαλιστικός στόχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι η πρωτιά. Είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση των ψηφοφόρων με παράλληλη καλή «ψαριά» από την τη δεξαμενή της Κεντροαριστεράς. Γι’ αυτό και θα δούμε τον Αλέξη Τσίπρα να στοχοπροσηλώνεται στα θέματα που καίνε τις συγκεκριμένες «φυλές» των ψηφοφόρων: σε αυτό που «τρέχει» με τις υποκλοπές και σε αυτό της ακρίβειας που πυρπολεί τα πορτοφόλια των νοικοκυραίων και του μικρού επιχειρείν.