Το πρόβλημα της… άδειας τσέπης!
Όπως κάθε φωτοβολίδα που διαγράφει μία εντυπωσιακή τροχιά στην αρχή και μετά από λίγο σβήνει, έτσι και η συζήτηση της Τρίτης στη Βουλή για τη Δικαιοσύνη και τη διαπλοκή σε τίποτα δεν μας έκανε σοφότερους. Για αρκετές ώρες, στον κατά τ’ άλλα «ναό της Δημοκρατίας», παίχτηκε μία κακή παράσταση, που μόνο στυφή γεύση άφησε σε όσους την παρακολούθησαν.
Το πρόβλημα δεν είναι οι κοινοβουλευτικές κορόνες, ούτε οι υψηλοί τόνοι που κυριάρχησαν. Δεν ήταν ούτε καν η φρασεολογία κι οι διάλογοι-ροντέο που ακούστηκαν. Κι αυτό γιατί καμία λεκτική υπέρβαση δεν μπορεί να κρύψει κάτω από το χαλί το μεγάλο πρόβλημα: αυτό της… άδειας τσέπης!
Η εντολή που έχει δώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι άρον-άρον και χωρίς ιδιαίτερες αντιρρήσεις και αντιστάσεις στους εκπροσώπους των δανειστών, να κλείσει το επώδυνο πακέτο μέτρων. Εάν, μάλιστα, είναι δυνατόν μέχρι τις 12 Απριλίου –όταν και το κουαρτέτο θα αποχωρήσει ενόψει της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ– η κυβέρνηση θέλει να έχει σταλεί ένα μήνυμα ότι «η Ελλάδα εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της», προκειμένου να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος. Μία συζήτηση η οποία –ατυχώς– παρουσιάζεται ως πανάκεια για όλα τα προβλήματα της ταλαιπωρημένης οικονομίας και που σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζει ότι η όποια ρύθμιση θα δώσει αναπτυξιακή πνοή!
Ο λογαριασμός των νέων μέτρων λιτότητας, άλλωστε, είναι πολύς «βαρύς» για μία χώρα που βρίσκεται σε σπιράλ ύφεσης και βλέπει το ΑΕΠ της να συρρικνώνεται διαρκώς και τους υπουργούς της να αναζητούν… επενδυτές στις λάσπες του προσφυγικού καταυλισμού της Ειδομένης! Ακόμη κι αν οι δανειστές δεν προβάλουν καμία άλλη απαίτηση, παρά το γεγονός ότι ο χρόνος κυλάει εις βάρος μας, το πακέτο των 5,4 δισ. ευρώ δύσκολα μπορεί να «σηκωθεί» από μία κοινωνία που η φοροδοτική ικανότητά της έχει εξαντληθεί, η ανεργία παραμένει σταθερά η υψηλότερη στην Ευρώπη και που μισθοί –εάν και όποτε πληρώνονται στον ιδιωτικό τομέα– είναι συνήθως… χαρτζιλίκι.
Όταν λοιπόν η κυβερνητική εκπρόσωπος μιλάει ανοιχτά για νέα βάρη 3,6 δισ. ευρώ από άμεσους και έμμεσους φόρους, αλλά και 1,8 δισ. ευρώ από το ασφαλιστικό, τότε καταλαβαίνει κανείς πως τα όσα υποστηρίζουν οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος για… ανάσταση της Οικονομίας μετά την 1η Μαΐου είναι στην καλύτερη «έπεα πτερόεντα»! Σε αυτά πρέπει να προσθέσει κανείς και τα «κόκκινα δάνεια», εκεί όπου η απόσταση που χωρίζει την ελληνική κυβέρνηση με τους «θεσμούς» είναι τεράστια. Δεν πρέπει, μάλιστα, κανείς να λησμονεί τα μηνύματα που έρχονται από το εξωτερικό και λένε ότι «αξιολόγηση χωρίς συμφωνία σε αυτό το θέμα δεν υπάρχει».
Καλές, λοιπόν, οι συζητήσεις για θαλασσοδάνεια, διαπλοκή, νόμους-πρόκληση κ.ά. «άπλυτα», όμως όταν η τηλεόραση κλείνει ο κόσμος αγωνιά να μάθει τι θα πάρουν ακόμη από το πορτοφόλι του!