Το μεγάλο παζάρι για τον επόμενο γ.γ. του ΝΑΤΟ (και όχι μόνο…)

Μπορεί η (παρα)πολιτικές διαπραγματεύσεις για τα πρόσωπα που θα ηγηθούν των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έπειτα από το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών να έχουν αποβεί άκαρπες για την ώρα, αλλά στην άλλη μεγάλη διακρατική συμμαχία της Δύσης, το ΝΑΤΟ, ο διάδοχος του Γενς Στόλτενμπεργκ έχει βρεθεί από καιρό και τα προηγούμενα 24ωρα απλώς ήρθε να κλειδώσει το αποτέλεσμα.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Ο περί ου ο λόγος δεν είναι άλλος από τον εν ενεργεία πρωθυπουργό της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε που από την 1η Οκτωβρίου θα «ζεσταίνει» την καρέκλα του γενικού γραμματέα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Η αλήθεια είναι ότι υποψήφιος για τον οποίο συναίνεσαν τελικά και τα 32 μέλη της στρατιωτικής συμμαχίας δεν και τόσο ευρέως αποδεκτός μέχρι πριν από λίγες ημέρες, με την «αβεβαιότητα» να αναβλύζει από δύο πήγες.

Αφενός από την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν που μέχρι τα τέλη Απριλίου δεν είχε ανοίξει τα χαρτιά της σχετικά με το αν θα στηρίξει την υποψηφιότητα Ρούτε. Αφετέρου από την Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν που είχε πολλά… κρατημένα στον 57χρονο Ολλανδό από παλαιότερες δηλώσεις του τελευταίου που σύμφωνα με τον Όρμπαν είχε υποστηρίξει πως «η Ουγγαρία πρέπει να φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση» και ότι «η Ουγγαρία θα έπρεπε να υποχρεωθεί να γονατίσει».

Κάπως έτσι μέχρι πριν από λίγες ημέρες η Ουγγαρία επέμενε στην άρνησή της να μην συναινέσει στην τοποθέτηση του Ρούτε στην κεφαλή του ΝΑΤΟ. Βεβαίως η ιστορία έχει δείξει ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων «περνάει» το… θέλω εκείνου που έχει την εύνοια ισχυρών συμμάχων και που ξέρει να παζαρεύει. Και στην περίπτωση της διαδοχής ηγεσίας στο ΝΑΤΟ ο επόμενος γενικός γραμματέας Μαρκ Ρούτε διαθέτει και τα δύο προσόντα.

Κατά πρώτον η υποψηφιότητά του στηρίχθηκε κυρίως από τις μεγάλες δυνάμεις όπως είναι οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Γερμανία. Κατά δεύτερον, ο Ρούτε δεν δίστασε να παράσχει γραπτές εγγυήσεις στην Ουγγαρία ότι το ΝΑΤΟ δεν θα υποχρεώσει τη Βουδαπέστη να συμμετάσχει στους καινούργιους σχεδιασμούς της στρατιωτικής συμμαχίας για παροχή βοήθειας στην εμπόλεμη Ουκρανία. «Δεδομένης αυτής της δέσμευσης» ανέκραξε μεσοβδόμαδα ο Όρμπαν στο πρώην Twitter «Ουγγαρία είναι έτοιμη να τον υποστηρίξει» και κατόπιν τούτου ζήσαν οι Ούγγροι καλά κι ο Ρούτε καλύτερα!

Για την ιστορία να πούμε ότι στον δρόμο προς το ύπατο αξίωμα του ΝΑΤΟ ο Ρούτε είχε μέχρι την τελευταία στιγμή «ανταγωνιστή» τον γερμανικής καταγωγής πρόεδρο της Ρουμανίας, Κλάους Γιοχάνις, ο οποίος όμως βλέποντας προφανώς ότι οι συσχετισμοί δυνάμεων δεν τον ευνοούν και τα κουκιά δεν βγαίνουν απέσυρε την Πέμπτη την υποψηφιότητά του ανακοινώνοντας ότι το ρουμανικό ανώτατο αμυντικό συμβούλιο θα στηρίξει τον Ρούτε για επικεφαλής της Συμμαχίας.

Το μεγάλο αγκάθι δεν είναι η αλλαγή ηγεσίας

Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο αγκάθι για την Βορειοατλαντική Συμμαχία δεν είναι τον αν τον ερχόμενο Οκτώβρη η σκυτάλη περάσει από τον Γενς Στόλτενμπεργκ στα χέρια του Μαρκ Ρούτε. Το μείζον πρόβλημά της παραμένει η Ουκρανία και ο τρόπος με τον οποίο θα διαχειριστεί το πάγιο πλέον αίτημα της κυβέρνησης Ζελένσκι για συνέχιση της δυτικής βοήθειας.

Θυμίζεται ότι έχουν συμπληρωθεί σχεδόν δυόμιση χρόνια από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στα ουκρανικά εδάφη και σοβαρή πρόβλεψη για το πότε θα σημάνει το οριστικό τέλος της σύρραξης που έχει πλήξει την υφήλιο δεν υπάρχει.

Μάλιστα παρά τη φαινομενική σύμπνοια των ΝΑΤΟικών Συμμάχων για συνέχιση της υποστήριξης στο Κίεβο (σ.σ. €40 δισ. σε στρατιωτική υποστήριξη έχουν δώσει έως τώρα οι χώρες της συμμαχίας στην Ουκρανία κατά δήλωση Στόλτεμπεργκ), η διατήρηση στο ανέπαφο της αλυσίδας αλληλεγγύης θα πρέπει να ιδωθεί και υπό την αίρεση των εξελίξεων στη γαλλική πολιτική σκηνή. Κι αυτό διότι ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δεν πια τόσο… χαλαρός όσο πριν από περίπου ένα μήνα όταν διακήρυττε την αποφασιστικότητα της χώρας του να προσφέρει όλη την απαραίτητη υποστήριξη στην Ουκρανία, ώστε με τη συμβολή των εταίρων «να ηττηθεί η Ρωσία στον επιθετικό της πόλεμο».

Σήμερα η Μαρκόν έχει να αντιπαρατεθεί και με την γαλλική ακροδεξιά που στις πρόσφατες ευρωεκλογές αναδείχτηκε ως ο ισχυρότερος πολιτικός πόλος στη Γαλλία και που σε λίγες εβδομάδες θα διεκδικήσει και την κοινοβουλευτική εξουσία στις πρόωρες εθνικές εκλογές. Το πώς σχετίζονται οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία με τη στάση που θα κρατήσει το Παρίσι στο Ουκρανικό ζήτημα ήρθε να καταδείξει η δήλωση που έκανε μεσοβδόμαδα ο ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος «Εθνική Συσπείρωση», Ζορντάν Μπαρντελά.

Βρίσκοντας… στασίδι στα ΜΜΕ που τον πολιόρκησαν στο περιθώριο της έκθεσης όπλων Eurosatory που διεξάγεται στα προάστια βόρεια του Παρισιού, ο Μπαρντελά έσπευσε να υπογραμμίσει ότι είναι αντίθετος με τον πρόεδρο Μακρόν στην αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, αρνούμενος παράλληλα και την αποστολή πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς που θα μπορούσαν να πλήξουν το ρωσικό έδαφος.

Στο μόνο που τα γύρισε και ο Μπαρντελά –και η Μαρίν Λε Πεν– είναι στο θέμα των σχέσεων της Γαλλίας με το ΝΑΤΟ και με τη Ρωσία, μιας και… ανέβαλαν τις διακηρυγμένες προθέσεις περί εξόδου της χώρας τους από το στρατιωτικό σκέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και διέγραψαν από το πρόγραμμα του κόμματός τους τις προτάσεις για εμβάθυνση των σχέσεων Παρισιού-Μόσχας.

Μια άλλη εκλογική μάχη, αυτή για την προεδρία των ΗΠΑ τον ερχόμενο Νοέμβριο, είναι τέλος ο έξτρα… πονοκέφαλος για την ΝΑΤΟϊκή συμμαχία, καθώς ουδείς μπορεί να ορκιστεί για το ανέφελο μέλλον της αν εκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ. Θυμίζεται ότι ο 78χρονος Αμερικανός μεγιστάνας έχει κατά καιρούς σταθεί κριτικά απέναντι στο ΝΑΤΟ φτάνοντας στο σημείο να ισχυριστεί στις αρχές του χρόνου ότι θα «ενθαρρύνει» τη Ρωσία να «κάνει ό,τι θέλει» στις ευρωπαϊκές χώρες της Συμμαχίας που δεν εκπληρώνουν τις αναλογούσες οικονομικές υποχρεώσεις τους στο ΝΑΤΟ.