Το «φροντιστήριο» στην Αθήνα από τη σύρραξη Ισραήλ – Ιράν

Εξαιρώντας την εγχωρία πολιτική επικαιρότητα που το τελευταίο πενθήμερο εξαντλήθηκε στις παρουσιάσεις των ονομάτων που θα κοσμήσουν τα ευρωψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, το μείζονος ενδιαφέροντος ζήτημα δεν είναι άλλο από την κατάσταση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή, ειδικά όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά από την επίθεση που εξαπέλυσε το Ιράν εναντίον του Ισραήλ τα ξημερώματα του περασμένης Κυριακής.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι η νέα σπίθα που ανάβει στην εντός, εκτός και επί τα αυτά της αραβικής χερσονήσου «γεννά» πρόσθετες προκλήσεις που δεν αφορούν μόνο αυτή καθ’ αυτή την παγκόσμια ασφάλεια αλλά και την ανά την υφήλιο οικονομική ανάπτυξη. Δυστυχώς αυτές οι προκλήσεις ακουμπούν αναπόφευκτα και την Ελλάδα, έστω κι αν η χώρα μας βρίσκεται γεωγραφικά μακριά από τις εστίες των πολεμικών συγκρούσεων ή είναι καλά θωρακισμένη σε επίπεδο εξοπλισμών και συμμαχιών. Θα έλεγε, μάλιστα, κάποιος ότι η επίθεση της Τεχεράνης στο Τελ Αβίβ αποτελεί ένα τζάμπα… φροντιστήριο για την Αθήνα ως προς το πώς εξελίσσεται το γεωπολιτικό παιχνίδι στους σύγχρονους πολύ δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Μάθημα πρώτον είναι ότι τα νοικοκυρεμένα δημοσιονομικά μιας χώρας δεν σχετίζονται πλέον αποκλειστικά με τα οικονομικά αμαρτήματα αλλοτινών εποχών (βλ. υπερδανεισμός, υπέρογκα ελλείμματα κλπ.) αλλά και με την εκτόξευση των δημόσιων δαπανών που αφορούν την άμυνα και την ασφάλεια μιας χώρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Φινλανδία η οποία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2023 και η οποία παρά το γεγονός ότι η φαρέτρα της αεράμυνάς της έχει τουλάχιστον 650 αντιαεροπορικούς πυραύλους, ετοιμάζεται να προμηθευτεί ακόμη περισσότερους υπό τον φόβο του εξ ανατολών γείτονά της, της Ρωσίας. Υπογραμμίζεται ότι αυτά συμβαίνουν στη χώρα που τα τελευταία έξι χρόνια κατατάσσεται πρώτη στη λίστα των κρατών με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο και που η κυβέρνηση του Πέτερι Όρπο ανακοίνωσε μεσοβδόμαδα τη λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας ύψους €3 δισ. (!) προκειμένου να μειωθεί το ποσοστό του κρατικού ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ της χώρας έως το 2025.

Μάθημα δεύτερον αποτελεί η επιβεβαίωση ότι ο σύγχρονος πόλεμος διεξάγεται από αέρος με τη συνδρομή «φτηνών» drones που πλήττουν κατά σμήνη τους επιλεγμένους στόχους δίχως να κατασπαταλούνται καύσιμα και ακριβά πολεμικά συστήματα και χωρίς να διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές ενστόλων. Προς γνώση και (συμ)μόρφωση, στην ιρανική επίθεση χρησιμοποιήθηκαν 350 drones και πύραυλοι με 60 τόνους εκρηκτικών –ποσότητα που κατά παραδοχή των Ισραηλινών θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστια ζημιά– των οποίων η αναχαίτιση κόστισε στο Ισραήλ περί το 1,3 δισ. δολάρια σε διάστημα 5 ωρών!!!

Μάθημα τρίτον και σπουδαιότερο: το Διεθνές Δίκαιο και οι συμμαχίες δεν είναι όπως τα έχουμε εμείς στο μυαλό μας. Στην Ελλάδα θεωρούμε ότι με την επίκληση των διεθνών συνθηκών και με την έκδοση καταδικαστικών ψηφισμάτων από τον ΟΗΕ ο ταραχοποιός-επιτιθέμενος θα σκύψει μετανιωμένος το κεφάλι και θα πει «συγγνώμη, δεν θα το ξανακάνω». Ξεχνάμε, όμως, ότι το Διεθνές Δίκαιο δεν έχει μία κεντρική αρχή με εξουσία διαταγής και εφαρμογής των εντολών του, οπότε δίχως τιμωρία ο «πειρατής» δεν έχει κανέναν λόγο να συμπεριφέρεται πειρατικά. Όπως ξεχνάμε και το ότι οι συμμαχίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από διακρατικές συμφωνίες που τελούν μονίμως υπό την αίρεση της συγκυρίας και ιστορικά αποδεικνύονται στην πράξη «περιορισμένης ευθύνης». Όσοι διαφωνούν μπορούν  ρωτήσουν τους Ισραηλινούς που μετά από την επίθεση του Ιράν άκουσαν την Ουάσινγκτον να τους λέει ότι βεβαίως και είμαστε ιστορικοί σύμμαχοί σας, βεβαίως και σας βοηθήσαμε να αναχαιτίσετε τους περσικούς πυραύλους, αλλά τώρα μην οξύνετε περισσότερο το κλίμα, μην προβείτε σε αντίποινα και βεβαίως μην περιμένετε ότι οι ΗΠΑ θα υποστηρίξουν μία αντεπίθεσή σας στο Ιράν.

Αυτά τα απολύτως «διδακτικά» οφείλει να κρατήσει η Ελλάδα από όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή ελπίζοντας ότι η… διδασκαλία της θα περιοριστεί στα θεωρητικά και δεν θα επεκταθεί και στα πρακτικά «μαθήματα».