Θα γίνει η ΔΕΗ ο ΕΝΦΙΑ του ΣΥΡΙΖΑ;

Στην Ελλάδα των μνημονίων, όπου ο πολιτικός χρόνος έχει συμπυκνωθεί απίστευτα, το 2014 ίσως να φαντάζει πολύ μακρινό. Είναι, όμως, πολύ κοντινό το πάθημα της τότε συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου με την επιβολή του «κυβερνοκτόνου» ΕΝΦΙΑ, και οι σημερινοί ένοικοι του Μαξίμου αρχίζουν να νιώθουν ότι η πώληση το 40% της ΔΕΗ συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες να εξελιχθεί στο δικό τους «Βατερλό»…

Του Νίκου Τσαγκατάκη

«Η εικόνα του Αδαμίδη με το κινητό του τηλέφωνο on camera στον ΣΚΑΪ να δείχνει τις δηλώσεις Τσίπρα στο Αμύνταιο το καλοκαίρι του 2014 ότι δεν θα επιτρέψει την πώληση της ΔΕΗ πρέπει να διδάσκεται σε σχολές υποψήφιων πολιτικών για το πόσο πρέπει να προσέχουν όταν μιλούν σε ακροατήριο συνδικαλιστών».

Ο παραπάνω διάλογος είναι πραγματικός και έγινε σε δημοσιογραφικό πηγαδάκι, θέλοντας να καταδείξει –με αρκετή δόση χιούμορ– το πόσο μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ για τον ΣΥΡΙΖΑ η στάση που κράτησε ως αρχηγός της αντιπολίτευσης ο Αλέξης Τσίπρας. Κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα τώρα που η διαφαινόμενη συμφωνία με τους δανειστές για πώληση του 40% της δημόσιας επιχείρησης ηλεκτρισμού δείχνει να ξεπερνά τα στενά όρια μιας κλασικής διαπραγμάτευσης και να αγγίζει τον σκληρό πυρήνα της Κουμουνδούρου.

«Φίλια» πυρά
Ήταν παγκοίνως γνωστό ότι το ενεργειακό αποτελούσε ένα από τα βασικά σημεία διαφωνίας των διαπραγματευτικών ομάδων Αθήνας και Θεσμών, ωστόσο τα φίλια πυρά –και εν συνεχεία τα κροκοδείλια δάκρυα– ήταν πολλά.

Οι πρόσφατες αναφορές του υπουργού Εσωτερικών, Παναγιώτη Σκουρλέτη (σ.σ. αρθρογράφησε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιταχθεί στον «επιχειρούμενο κανιβαλισμό της ΔΕΗ»), η μεταφραζόμενη ως απάντηση (μέσω διαρροής στην «Καθημερινή») του Αλέξη Τσίπρα στον υπουργό του ότι «κανείς δεν είναι περισσότερο ευαίσθητος ή περισσότερο αριστερός από τον πρωθυπουργό», και η τελευταία δήλωση της εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ράνιας Σβίγκου, ότι «κόμμα και κυβέρνηση υπερασπίζονται τον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ», σκιαγραφούν μία υποβόσκουσα σύγκρουση που δεν θέλει πολλά για να γίνει… αναβράζουσα και να ξεχειλίσει σαν κουνημένο κουτάκι ανθρακούχου αναψυκτικού!

Η «τεχνογνωσία» της απεργίας
Αυτό, λοιπόν, το αναψυκτικό κουνούν τώρα οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ ανεμίζοντας στο άλλο χέρι την παντιέρα των αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Από τα χείλη του προέδρου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, Γιώργου Αδαμίδη, έγινε από την αρχή της εβδομάδας γνωστό ότι οι συνδικαλιστές της δημόσιας επιχείρησης θα πραγματοποιήσουν στις 7 Απριλίου το πρώτο τους συλλαλητήριο στη Δυτική Μακεδονία.

Και προφανώς δεν θα σταματήσουν εκεί, καθώς είναι βέβαιο ότι όταν το επίμαχο νομοσχέδιο κατατεθεί στη Βουλή, τότε ο τρόπος των περαιτέρω αντιδράσεων των εργαζομένων θα είναι ακόμη πιο δυναμικός.

Τα παλαιότερα μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θυμούνται ακόμη την 15ημερη απεργία (σ.σ. έμεινε στην ιστορία του κινήματος ως «η ναυμαχία της Σφηκιάς») που έκαναν τον Μάιο του 1988 οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ ζητώντας από την τότε κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου (είχε για υπουργό Εργασίας τον Γιώργο Γεννηματά και υπουργό Βιομηχανίας – Ενέργειας τον Αναστάσιο Πεπονή) την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Άλλοι, πάλι, θυμίζουν τις μεγάλες κινητοποιήσεις της ΓΕΝΟΠ κατά την τριετία της διακυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (1990-1993), με αφορμή τον νόμο Σιούφα που προέβλεπε ότι εφόσον τα δικαστήρια κρίνουν ως παράνομη μία απεργία, τότε η επιχείρηση δικαιούται να απολύσει όσους αρνούνταν να προσέλθουν για εργασία. Μάλιστα, είχαν απολυθεί 200 απεργοί, είχε βρέξει μηνύσεις και εν τέλει οι απολυθέντες επαναπροσλήφθηκαν όταν το ΠΑΣΟΚ ξαναέγινε  κυβέρνηση.

Αυτό, πάντως, που δεν ξεχνούν στην Κουμουνδούρου (και τους το υπενθύμισε σχεδόν τρολάροντάς τους ο Γ. Αδαμίδης) είναι οι επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις που έκανε η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ τον Ιούλιο του 2014, όπου ο ΔΕΔΔΗΕ έβγαζε καθημερινό… ραπόρτο για το πού θα κοπεί το ρεύμα και για πόση ώρα.

Η ιστορία εκδικείται
Ακριβώς για τους ίδιους λόγους που ξεσηκώθηκε τότε η ΓΕΝΟΠ ξεσηκώνεται και  σήμερα: για την πώληση της «μικρής» –«μισής» λένε οι συνδικαλιστές– ΔΕΗ. Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι κάτω από τα πανό που έγραφαν «ΔΕΝ τεμαχίζεται, ΔΕΝ εκποιείται, ΔΕΝ παραχωρείται η ΔΕΗ» ήταν και ο Αλ. Τσίπρας, συμμετέχοντας σε ανοιχτές συναντήσεις με τους διαμαρτυρόμενους εργαζόμενους.

Πλειοδοτώντας δε σε επαναστατικές κορόνες τόνιζε μεταξύ άλλων ότι «ο αγώνας δεν τελειώνει την ημέρα που σαν τους κλέφτες θα ψηφίσουν οι βουλευτές της συγκυβέρνησης την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ στο θερινό τμήμα», αλλά «θα συνεχιστεί και θα δικαιωθεί με την αποτροπή του ξεπουλήματος».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αναγνωρίσει αυτό το εθνικό έγκλημα», έλεγε τότε ο νυν πρωθυπουργός και τώρα καλείται να «εγκληματίσει» εκείνος. Είναι, όμως, αυτή η διαστροφή της Ιστορίας: όταν αποφασίζει να εκδικηθεί, ξαναστήνει το ίδιο σκηνικό και αντιστρέφει τους πρωταγωνιστές. Έτσι, όπως είχε σημάνει «κόκκινος συναγερμός» στη συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ με την μπανανόφλουδα του ΕΝΦΙΑ, έτσι και τώρα οι σημερινοί κυβερνώντες τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος, Γιώργος Σταθάκης, έσπευσε να ξεκινήσει το ενημερωτικό μασάζ στους βουλευτές της Κοζάνης, της Φλώρινας και των Γρεβενών –καθώς και με τον περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας–, μιας και αυτοί θα αντιμετωπίσουν πρώτοι τα «πυρά» της τοπικής κοινωνίας στην περίπτωση που πωληθούν οι λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ.

Το τι σημάδια θα αφήσουν, τελικά, στην κυβέρνηση οι τελευταίες της υποχωρήσεις στις απαιτήσεις του κουαρτέτου για κουτσούρεμα του αφορολόγητου και (νέες) μειώσεις συντάξεων, ουδείς μπορεί να το προβλέψει με ασφάλεια. Θα αποδειχτούν στην πράξη, μαζί με την αλλοτινή ρήση του Ευγένιου Ιονέκσκο ότι «ένας δημόσιος υπάλληλος δεν αστειεύεται ποτέ…».

Κι αυτό το ξέρουν καλά στην Κουμουνδούρου.