Τα κινητά (και η κριτική) «σκοτώνουν» τον στρατό του Πούτιν

Την ώρα που στις περισσότερες χώρες του κόσμου ο ουρανός άστραφτε από τα βεγγαλικά που έσκαγαν για το καλωσόρισμα του καινούργιου χρόνου, στην ουκρανική πόλη Μακιίβκα που βρίσκεται ανατολικά του Ντονέτσκ και είναι τελεί υπό ρωσική κατοχή έσκαγαν οι… πρωτοχρονιάτικες βόμβες που έστειλαν στον θάνατο 63 στρατιώτες της πολεμικής μηχανής του Πούτιν.

Πρόκειται για ένα χτύπημα που πέρα από την ανθρώπινη διάσταση και την τραγικότητα του πολέμου αποκτά άλλη διάσταση για το πώς σχεδιάστηκε κα εκτελέστηκε αλλά για το τι συνέπειες προκάλεσε στην ρωσική πλευρά. Καταρχάς, σε μία λεπτομέρεια που δημοσιοποίησε το ρωσικό υπουργείο Άμυνας στην Μακιίβκα έπεσαν το μοιραίο για τους Ρώσους στρατιώτες βράδυ της Πρωτοχρονιάς όχι ένας αλλά τέσσερεις πύραυλοι που εκτοξεύθηκαν από έναν ελαφρύ εκτοξευτής πολλαπλών πυραύλων τύπου HIMARS, σύστημα που η Ουκρανία έχει προμηθευτεί από τις ΗΠΑ. Κατά δεύτερον ο χαμός των 63 Ρώσων στρατιωτών αποτελεί την αριθμητικά βαρύτερη απώλεια από μία μόνο επίθεση, τουλάχιστον από όσες το Κρεμλίνο έχει παραδεχθεί από την αρχή της εισβολής στα ουκρανικά εδάφη.

Κι εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η ακρίβεια του πλήγματος οφείλεται σε ένα τυχαίο κατά τα φαινόμενα λόγο. Όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα «Telegraph» οι πυροβολητές του ουκρανικού στρατού εντόπισαν στα ηλεκτρονικά συστήματά τους ότι ένας μεγάλος αριθμός κινητών τηλεφώνων χρησιμοποιούσε την ίδια κεντρική κεραία εκπομπής και λήψης σήματος κινητής τηλεφωνίας. Αυτό ήταν αρκετό για να προσδιοριστεί με ακρίβεια η θέση των χρηστών –που στη προκείμενη περίπτωση ήταν οι 63 Ρώσοι στρατιώτες– και να βληθεί ο στόχος.

Όπως προαναφέρθηκε η Ρωσία δεν πληγώθηκε μόνο από την απώλεια δεκάδων στρατιωτών της με μόλις ένα χτύπημα, αλλά και από τα πυρά της σκληρής κριτικής που αρχίζουν να εκτοξεύονται ομαδόν εναντίον των διοικούντων τις ένοπλες δυνάμεις της «κόκκινης αρκούδας». Με τους πολεμικούς ανταποκριτές των ρωσικών ΜΜΕ να αναφέρουν ότι η πυραυλική επίθεση της Πρωτοχρονιάς στην πόλη Μακιίβκα ενδέχεται να σκότωσε όχι μόνο τους 63 στρατιώτες αλλά εκατοντάδες ανθρώπους κατηγόρησαν τους στρατιωτικούς διοικητές ότι δεν έχουν διδαχτεί από τα λάθη που έχουν γίνει από την έναρξη της εισβολής στην Ουκρανία μέχρι και σήμερα. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι αιτιάσεις του αντιπροέδρου της νομοθετικής συνέλευσης της Μόσχας, Αντρέι Μεντβέντεφ, που δήλωσε εμφατικά ότι «10 μήνες μετά από την έναρξη του πολέμου, είναι επικίνδυνο και εγκληματικό να θεωρείται πως ο εχθρός είναι ένας ανόητος που δεν βλέπει τίποτε».

Την εμμέσως πλην σαφώς υπεράσπιση των διοικητών του ρωσικού στρατεύματος έχουν αναλάβει για την ώρα διάφορα «παπαγαλάκια» των ρωσικών ΜΜΕ  όπως για παράδειγμα ο Βλαντιμίρ Σολοβιόφ. Ο Σολοβιόφ είναι παρουσιαστής του τηλεοπτικού σταθμού «Ρασίγια 1» (σ.σ. παρουσιάζει το talk show «Μια βραδιά με τον Βλαντιμίρ Σολοβιόφ») και εκτός του να διατυμπανίζει το πόσο υψηλό είναι το ηθικό των Ρώσων στρατιωτών στα πεδία των μαχών, ισχυρίστηκε σε βίντεο που δημοσιοποίησε το πρακτορείο NEXTA ότι «η ζωή είναι άκρως υπερεκτιμημένη».

Οι 4 εκλεκτοί του Βλαδίμηρου

Μετά από όλα αυτά δεν είναι να απορεί κανείς για την χαμηλή δημοφιλία που απολαμβάνει ο Βλαντιμίρ Πούτιν από τους ομολόγους του ανά τον κόσμο. Κυριολεκτικά στα δάχτυλα του ενός χεριού μετριούνται οι ηγέτες ανά την Ευρώπη –κατά τη διευρυμένη γεωπολιτική έννοιά της– στους οποίους ο πρόεδρος της Ρωσίας καταδέχτηκε να ευχηθεί το «Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος». Ποιοι ήταν αυτοί; Οι πρόεδροι της Λευκορωσίας, Αλεξάνταρ Λουκασένκο, της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς, καθώς και ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για τις ηγεσίες των τεσσάρων χώρων που από την ώρα που ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο του 2022, στάθηκαν στο πλευρό της Μόσχας μη υποκύπτοντας στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας για επιβολή κυρώσεων στον εισβολέα.

Οι ευχητήριες επιστολές του Βλ Πούτιν στους τέσσερις ομολόγους του είχαν περίπου το ίδιο περιεχόμενο σαν κι αυτό προς τον Σέρβο πρόεδρο Βούτσιτς που έγινε γνωστό και στο οποίο γίνεται μεταξύ άλλων λόγος για «αδελφούς λαούς» και για «εμβάθυνση της εμπιστοσύνης, του πολιτικού διαλόγου και του συντονισμού των προσπαθειών στις διεθνείς και περιφερειακές υποθέσεις», που όπως γράφει ο Ρώσος πρόεδρος «είναι ιδιαίτερα απαραίτητη στη σημερινή δύσκολη γεωπολιτική συγκυρία.».