ΣΥΡΙΖΑ: Γκαφαδόροι διαρκείας, ευγενικοί… χορηγοί της κυβέρνησης
Εάν αυτές οι γκάφες του ΣΥΡΙΖΑ –από την κορυφή της πυραμίδας μέχρι τη βάση– γίνονταν από την άμυνα ποδοσφαιρικής ομάδας, τότε θα μιλάγαμε για «πουλημένα σέντερ μπακ που ήταν… ματιασμένα και στις κρίσιμες φάσεις έδεναν τα κορδόνια τους στη σέντρα». Εδώ, όμως, δεν μιλάμε για ποδόσφαιρο, αλλά για πολιτική.
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Έστω κι έτσι, οι γκάφες του ΣΥΡΙΖΑ προς το παρόν αντιμετωπίζονται με χιούμορ από τους πολίτες, ενώ υπάρχουν και κάποιοι ΣΥΡΙΖΑίοι ψηφοφόροι που εκνευρίζονται επειδή τα στελέχη του κόμματος κοιμούνται όρθια και πληρώνουν ξενοδοχείο. Όταν όμως οι γκάφες επαναλαμβάνονται, είναι βέβαιο ότι θα αναγκάσουν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ να αναζητήσουν άλλο κόμμα για να τους εκφράσει.
Διότι υπάρχουν ζητήματα που ο απλός πολίτης επιζητά από την εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση να πιέζει την κυβέρνηση, ώστε να σκέφτεται δύο και τρεις φορές τις όποιες αποφάσεις λαμβάνει. Κι όμως, από τις 8 Ιουλίου του 2019 που τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που κάνουν είναι να αβαντάρουν την κυβέρνηση. Έχουν καταστεί ως οι καλύτεροι χορηγοί της. Όποτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα υποπέσει σε μία γκέλα, αμέσως θα σπεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ να παραστήσει το δεκανίκι.
Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί
Στο μόνο που διακρίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι για την εμμονή του σχετικά με το πόθεν έσχες του πρωθυπουργού, αλλά και τις απαράδεκτες επιθέσεις στη σύζυγο και τον γιο του πρωθυπουργού. Λογικά θα πάρουν σειρά και οι θυγατέρες του κ. Μητσοτάκη…
Προφανώς οι… διάνοιες που συμβουλεύουν τον Τσίπρα δεν έχουν καταλάβει ότι στο τέλος της ημέρας από αυτές τις προσωπικές επιθέσεις δεν θα κερδίσουν απολύτως τίποτα. Τουναντίον, θα ισχυροποιήσουν ακόμη περισσότερο το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Ήδη το τελευταίο διάστημα ολοένα και αυξάνονται αυτοί που δημοσιεύουν αναρτήσεις στο διαδίκτυο ότι η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ντροπή να θεωρείται συνεχιστής της Αριστεράς του Λεωνίδα Κύρκου, του Μπάμπη Δρακόπουλου, του Μιχάλη Παπαγιαννάκη και άλλων ιστορικών μορφών του χώρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι έχει περάσει σχεδόν μία εβδομάδα από τη σεξιστική επίθεση της Άννας Ελεφάντη (σ.σ. η ηθοποιός που χρησιμοποιείται στα σποτ του ΣΥΡΙΖΑ) κατά της Μαρίας Σάκαρη για τη σχέση της πρωταθλήτριας με τον γιο του πρωθυπουργού και ουδείς από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πήρε θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ των δικαιωματιστών, της υπεράσπισης των γυναικών έναντι των φυλετικών διακρίσεων, βγαίνει στο διαδίκτυο και πρωταγωνιστεί στην αηδία, την ανοησία, την ποταπότητα, τη φτήνια. Και η ηγεσία του τρίβει τα χέρια της για το χτύπημα στον Μητσοτάκη.
Η διαφοροποίηση του Αλέξανδρου Νικολαΐδη δεν έγινε με την ιδιότητα του αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Νικολαΐδης πήρε θέση ως Ολυμπιονίκης και πρώην πρωταθλητής. Και με την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό έχει μάθει τι σημαίνει σεβασμός στον αθλητή. Όμως η απόφασή του να μην πάρει θέση ως πολιτικό στέλεχος δείχνει ότι και αυτός αλλοτριώνεται. Οι μόνοι που διαφοροποιήθηκαν πολιτικά ήταν οι Νίκος Μπίστης και Δημήτρης Χατζησωκράτης, οι οποίοι δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη –όπως υποστήριξαν– να υπερασπιστούν την Αριστερά, αλλά να στείλουν ένα μήνυμα σε άλλα κόμματα πως «εμείς είμαστε καλά παιδιά και δεν έχουμε καμία σχέση με τη χυδαιότητα». Κανονικά από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας και τα λοιπά κεντρικά στελέχη ποιούν τη νήσσα, οι κ.κ. Μπίστης, Χατζησωκράτης και άλλοι λογικοί και αριστεροί με πραγματικό ήθος θα έπρεπε να είχαν πάρει το καπελάκι τους και να αποχωρούσαν από αυτό το πολιτικό τσίρκο.
Της γκάφας το ανάγνωσμα…
Όμως ο κατάλογος με τις αλλεπάλληλες γκέλες, την ανοησία και εν τέλει την αβάντα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μεγάλος. Με την υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη έφτασαν στο σημείο να αφήνουν μέχρι και υπονοούμενα για τον πρωθυπουργό. Ταυτόχρονα ζήτησαν τις παραιτήσεις σχεδόν του μισού Υπουργικού Συμβουλίου και από όλες αυτές τις υπερβολές στο τέλος με την προφυλάκιση του πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα απολύτως κέρδος.
Αλλά το ίδιο έγινε και με το εργασιακό νομοσχέδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να μείνει στο πραγματικό πρόβλημα, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, κάλεσε ουσιαστικά σε εξέγερση. Μίλησε για «μητέρα των μαχών, για Αρμαγεδδών» και άλλα άστοχα. Το αποτέλεσμα; Η σεμνή τελετή σύντομα έλαβε τέλος και η κυβέρνηση ξέφυγε με τις ελάχιστες απώλειες.
Ακόμη η εμμονή στον χαρακτηρισμό της κυβέρνησης ως «ακροδεξιάς και σκληρής νεοφιλελεύθερης», έως τις συνεχείς αιτήσεις για παραίτηση υπουργών, για διαχειριστικές ανεπάρκειες, το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Και το χειρότερο είναι ότι η κοινωνία μετά από μία υπερδεκαετή κρίση και δύο χρόνια καραντίνας λόγω του κορωνοϊού δεν έχει καμία διάθεση για εντάσεις και επαναστατική γυμναστική. Κι όμως, οι… εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν πως ο Μητσοτάκης θα πέσει από τον λαό. Προφανώς, διότι οι συγκεκριμένοι εγκέφαλοι ζουν σε χρονοκαθυστέρηση. Ακόμη και τα υψηλόβαθμα στελέχη του ΚΚΕ να ρωτήσεις (που έχουν και το know how στην επαναστατική γυμναστική) θα σου απαντήσουν με βεβαιότητα ότι αποκλείεται να πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επειδή καλεί σε λαϊκή εξέγερση ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μπάχαλο και με τα εμβόλια
Ακόμη και στο θέμα των αντιεμβολιαστών ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να τα έχει χαμένα. Από τη μία οι περισσότεροι λένε «ναι στα εμβόλια», αλλά από την άλλη δεν αντιδρούν όταν ο Πολάκης και η Τζάκρη ξιφουλκούν κατά των εμβολίων, ενώ ο Τσίπρας τα χαρακτηρίζει ως ρετσινόλαδο. Δεν ψηφίζουν την υποχρεωτικότητα, αλλά επιμένουν στην προαιρετική υποχρεωτικότητα. Μιλάμε ότι οι κορυφαίοι επιστήμονες της ψυχιατρικής σκίζουν τα πτυχία τους.
Και την ίδια ώρα βλέπουμε τον Τσίπρα να σουλατσάρει στη Μύκονο επειδή επιβλήθηκαν μέτρα, λόγω και της ύπαρξης αντιεμβολιαστών. Και τον ακούν να λέει σε πρώην συμμαθητή του που συνάντησε τυχαία «ρε π… μου, δεν άλλαξες καθόλου» και να θυμούνται μέσα στην καλή χαρά πως πέταγαν καρέκλες κατά τη διάρκεια της πενθήμερης μαθητικής εκδρομής τους. Τώρα μετά τα όσα είπε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, το τουριστικό γκρουπ του Τσίπρα ετοιμάζεται για εξορμήσεις στα επόμενα υποψήφια νησιά για προαιρετικά μέτρα, την Ίο, την Πάρο και την Τήνο. Τουλάχιστον, έστω και ως μονοήμερες είναι ωραίες αυτές οι εκδρομές.