ΣΥΡΙΖΑ: Έσπειραν κενό, θερίζουν Κασσελάκη

Το «φαινόμενο της πεταλούδας» είναι μια ποιητική μεταφορά, στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Σύμφωνα με μια από τις διατυπώσεις, λέγεται ότι «αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα».

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον μετεωρολόγο Έντουαρντ Λόρεντζ κατά τη δεκαετία του 1960, όταν μελετούσε, μέσω αριθμητικής επίλυσης σε υπολογιστή, ένα σύστημα διαφορικών εξισώσεων που προσομοίωνε τα καιρικά φαινόμενα ενός εξιδανικευμένου, απλουστευμένου μοντέλου «ατμόσφαιρας». Ο Λόρεντζ παρατήρησε, σχεδόν τυχαία, ότι όταν εισήγαγε στον υπολογιστή του τις τιμές του προγράμματος από μια προηγούμενη εκτέλεση και «έτρεχε» ξανά το πρόγραμμα, τα αποτελέσματα απέκλιναν σημαντικά με την πάροδο του χρόνου από τα προηγούμενα, ώσπου, μετά από έναν χρονικό ορίζοντα δεν είχαν πρακτικά καμιά ομοιότητα.

Μερικές φορές, το φαινόμενο της πεταλούδας παρερμηνεύεται στην κοινή αντίληψη. Εξάλλου και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε πει για την σχετικότητα: «Όταν κάθεσαι με ένα ωραίο κορίτσι για δυο ώρες, σου φαίνεται σαν δυο λεπτά. Αν καθίσεις σε μια αναμμένη σόμπα για δυο λεπτά, σου φαίνεται σαν δυο ώρες. Αυτό είναι η σχετικότητα».

Κάπως έτσι, λοιπόν, φτάσαμε στο φαινόμενο Στέφανος Κασσελάκης, που από την Δευτέρα το πρωί μέσα διαδικτύου έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές σήμερα στο Διαρκές Συνέδριο θα παρουσιάσει τις 30 υπογραφές από μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που είναι απαραίτητες για τους πέντε, πλέον, υποψηφίους αρχηγούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η υποψηφιότητα Κασσελάκη προκάλεσε ένα τεράστιο σοκ στην κομματική νομεκλατούρα, που είχε συμβιβαστεί ότι η εκλογή του νέου προέδρου θα κινηθεί στα ρηχά σε ό,τι αφορά το ενδιαφέρον του κόσμου. Δηλαδή θα ήταν επί της ουσίας μία διαδικασία, η οποία δεν θα έδινε καμία απολύτως δυναμική στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο νέος πρόεδρος θα αναγκαζόταν να ξεκινήσει μεταξύ συγγενών και φίλων.

Η αλήθεια είναι ότι η Έφη Αχτσιόγλου, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Νίκος Παππάς και ο Στέφανος Τζουμάκας σε όλο αυτό το διάστημα από την παραίτηση Τσίπρα στις 29 Ιουνίου δεν κέντρισαν ούτε το ενδιαφέρον αυτών που παρέμειναν πιστοί στον ΣΥΡΙΖΑ. Μία άτονη διαδικασία, εν μέσω καλοκαιριού, εν μέσω καταστροφικών πυρκαγιών και το κυριότερο εν μέσω διακοπών-έστω ολιγοήμερων- των πολιτών.

Γιατί δεν μπόρεσαν να πείσουν- μέχρι σήμερα- οι τέσσερις υποψήφιοι τους ψηφοφόρους και αναγκάστηκαν να κάνουν περιοδείες και να μιλούν σε άδειες καρέκλες; Διότι όλοι αναζητούν ένα νέο Τσίπρα, που είχε το πακέτο του αρχηγού. Ναι δεν ήξερε καλά αγγλικά, ναι οι γνώσεις του δεν ήταν αυτές προηγούμενων πρωθυπουργών, όμως είχε το πολιτικό ένστικτο, ήταν αυτό που λένε οι πολιτικοί αναλυτές μεταξύ τύρου και κόκκινου κρασιού «ένα πολιτικό τέρας με φοβερές αντοχές».

Κανένας δεν έχει το πακέτο

Και από τη στιγμή που ουδείς από τους υποψήφιους έχει όλο το πακέτο είναι λογικό να αναζητούνται «σωτήρες». Δεν λέμε ότι ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο πολιτικός σωτήρας, αλλά προσέθεσε το αλατοπίπερο στην διαδικασία, έριξε ένα βότσαλο στη λίμνη κι έτσι στην Κουμουνδούρου ελπίζουν ότι θα προσέλθουν ακόμη περισσότεροι ψηφοφόροι στις 10 Σεπτεμβρίου για να εκλέξουν το νέο πρόεδρο του κόμματος.

Ο κ. Κασσελάκης βέβαια με το αμερικάνικο στυλ έχει προκαλέσει ένα «τσουνάμι» δημοσιότητας, που σίγουρα το ζηλεύουν οι ανθυποψήφιοι του. Αλλά θα πρέπει να καταλάβουν κι αυτοί ότι ο καθένας κρύβει κουσούρια και είναι χαρακτηρισμένοι. Ως άχρωμη και άοσμη πολιτικά η κ. Αχτσιόγλου. Οι πολίτες αντιμετωπίζουν ως ανέκδοτο τα ελληνικά του Ευκλείδη Τσακαλώτου (μπροστά του ο Γιώργος Παπανδρέου μοιάζει με διδάκτορα γλωσσολογίας), θεωρούν το Νίκο Παππά μέτρ του παρασκηνίου ως δεξί χέρι του Τσίπρα, ενώ τον Στέφανο Τζουμάκα τον ακολουθούν από το ΠΑΣΟΚ το προσωνύμιο «γυπαετός», αλλά και ο προσδιορισμός «ο Στέφανος λέει αλήθειες, μόνο όταν κάνει πλάκα».

Και το κυριότερο, λόγω και της πρότερης κυβερνητικής τους θητείας και οι τέσσερις υποψήφιοι μοιάζουν σαν ταινία περασμένης δεκαετίας, ενώ στην περίπτωση Τζουμάκα, φτάνουμε μέχρι την εποχή των ασπρόμαυρων προβολών στις μεγάλες οθόνες.

Ο Κασσελάκης, μέσω των social media, μπήκε στο παιχνίδι ως ταύρος σε υαλοπωλείο. «Βρήκε και τα έκανε», λένε πολιτικοί αναλυτές, καθώς «οι άλλοι υποψήφιοι πρωταγωνιστούν σε μία ψόφια διαδικασία, που δεν είναι ικανοί ούτε μία τηλεμαχία να διοργανώσουν μπας και μαζέψουν κόσμο». Ο πολιτικός λόγος του δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, όμως πλασάρει τον εαυτό του ως τον ιδανικό πρόεδρο. Αν σε αυτό προσθέσουμε και την ανάγκη των μικρομεσαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να μην εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη βρήκε λοιπόν ακροατήριο και αρκετούς υποστηρικτές.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλά κενά σε αυτά που πρεσβεύει και για τα οποία και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η ελληνική κοινωνία είναι ανέτοιμες να τα αποδεχθούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Νίκος Μπίστης δημοσίευσε μία λίστα με αυτά που δεν θέλει να έχει ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και επί της ουσίας αναδεικνύει το τι δεν έχει ο Στέφανος Κασσελάκης.

Μεταξύ άλλων το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου αναφέρει: «Να ξέρει την ιστορία του ελληνικού αριστερού κινήματος. Με σεβασμό σε αυτούς που την έγραψαν αλλά χωρίς ωραιοποιήσεις και δογματική νοσταλγία. Να συμφωνεί με τους όρους πληθυντική Αριστερά / ευρύτερη προοδευτική παράταξη και να τον/ την εμπνέουν. Να αναζητά το σύγχρονο σύνορο ανάμεσα στην Αριστερά και την Δεξιά. Να μην είναι αντι-ΠΑΣΟΚ, ούτε να θέλει να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία σε νέο ΠΑΣΟΚ. Να μην αναζητά το Ποτάμι εντός μας. Να ενδιαφέρεται για την ουσία και όχι για το επικοινωνιακό περιτύλιγμα. Να υπερασπίζεται πρωτίστως τον κόσμο της εργασίας αλλά ταυτοχρόνως να συνειδητοποιεί ότι είναι απαραίτητες ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες για να συγκροτηθεί πλειοψηφία νίκης. Στα ελληνοτουρκικά να είναι σταθερά υπέρ της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, του διαλόγου και της παραπομπής στην Χάγη της βασικής διαφοράς για Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Τέλος να επιμένει στο ύφος και το ήθος της Αριστεράς. Η αριστερά δεν κρίνεται μόνο από το πρόγραμμα της αλλά και από την συμπεριφορά των ανθρώπων της. Εχθροπάθεια, μίσος, προγραφές, μαγκιές, εξυπνακισμοί και γκλαμουριά δεν έχουν σχέση με την Αριστερά».

Επί της ουσίας ο Νίκος Μπίστης με το άρθρο του και την λίστα που συνέταξε αναδεικνύει αυτά που δεν έχει ο Κασσελάκης. Δίχως να τον υβρίζει, δίχως να αναφέρει το όνομα του, δίχως να μπει σε άσκοπες αντιπαραθέσεις. Σε αυτή τη λίστα Μπίστη θα πρέπει να προσθέσουμε την ανεδαφική πρόταση του Κασσελάκη για επαγγελματικό στρατό, καθώς δεν υπάρχουν τα χρήματα για να υλοποιηθεί μία τέτοια απόφαση. Επίσης η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχθεί ότι ένα ζευγάρι γκέι θα μπορεί να αποκτήσει παιδί μέσω παρένθετης μητέρας.

Οι αντιδράσεις

Με μπροστάρη τον Παύλο Πολάκη ο κ. Κασσελάκης έχει αποκτήσει αρκετούς υποστηρικτές, που ξεπέρασαν και τις προσδοκίες του στο εσωκομματικό παιχνίδι. Όμως μπροστά του έχει να διαβεί ένα Γολγοθά, ειδικά τώρα που πρέπει να μιλήσει στο Διαρκές Συνέδριο που θα διεξαχθεί σήμερα. Εκεί όπου θα μιλήσουν όλοι οι υποψήφιοι. Αν κρίνουμε από την πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε στο «Κόντρα», το βράδυ της Τρίτης, μετά την εκδήλωσή του στο τάφο των Βενιζέλων στα Χανιά, μόνο ως επιτυχημένη δεν εκτιμήθηκε, με αποτέλεσμα να δημιουργεί αμηχανία και στους συνεργάτες του.

Και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι μέχρι τις εκλογές ο κ. Κασσελάκης για να αποφύγει τις κακοτοπιές σε στυλ «δεν γνωρίζω το θέμα» θα αποφύγει τηλεοπτικές εμφανίσεις και θα βασιστεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Πάντως η αίσθηση που υπάρχει στην παλιά φρουρά του κόμματος είναι ότι εάν εκλεγεί πρόεδρος ο Κασσελάκης στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν θα μείνει κουνούπι στην Κουμουνδούρου. «Θα υπάρχει τεράστια διάσπαση, αφού θα φύγουμε όλοι. Και της Ομπρέλας και οι προεδρικοί και όλοι όσοι αντιλαμβανόμαστε την πολιτική διαφορετικά», μας έλεγε ιστορικό στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς, εκφράζοντας την ανησυχία του για το που βαδίζει το κόμμα. Διότι όπως εξήγησε «το ζήτημα δεν είναι ο ίδιος ο Κασσελάκης, αλλά αυτοί που προσέτρεξαν πίσω του δίχως να έχουν ακούσει μία πολιτική πλατφόρμα».

Εξάλλου και ο Στέλιος Κούλογλου στην παρέμβαση του αναρωτιέται για το εάν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τον Ασπρόπυργο με το σύνθημα «εμπρός για τένις λαϊκά».

Από κοντά και ο Νίκος Φίλης, ο οποίος έκανε λόγο ότι «δεν έχουμε ανάγκη από μεσσίες του instagram: «Άκουσα τον κύριο Κασσελάκη, να υποστηρίζει τον κύριο Μητσοτάκη, όταν ήταν υποψήφιος για την προεδρία της ΝΔ. Δεν έχουμε ανάγκη από Μεσσίες, αλλά από πολιτικούς που θα δίνουν λόγο στην κοινωνία και δεν θα φυτεύονται από τα instagram και τα διάφορα συμφέροντα». Σημειωτέον ότι κατά του κ. Κασσελάκη είχε τοποθετηθεί προ ημερών ο Τάκης Κατσαρός, άλλοτε Διευθυντής του Νίκου Φίλη στο Υπουργείο Παιδείας και στενός συνεργάτης του, περιγράφοντας ακόμη και το ενδεχόμενο παραπομπής του κ. Κασσελάκη στην Επιτροπή Δεοντολογίας του κόμματος, δηλαδή στο πειθαρχικό.

Παράλληλα, «η δημοκρατική γενναιοδωρία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι απέραντη. Μπορεί να φτάσει μέχρι του σημείου όπου οι φίλοι-μέλη του (τους οποίους ο κ. Κασσελάκης είχε σπεύσει να χαρακτηρίσει ως «not sophisticated enough») μπορούν να ψηφίσουν χαρωπά και χωρίς δεύτερη σκέψη την αυτοκατάργησή του» σημειώνει – με μια εσάνς ειρωνείας-σε άρθρο του στην «Αυγή» ο Αριστείδης Μπαλτάς αναφερόμενος στον πέμπτο υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ. «Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι εξαιρετικά γενναιόδωρο κόμμα. Τόσο ώστε να μην διστάζει να προσφερθεί ολόκληρο σε οποιονδήποτε επιθυμήσει να το πάρει από το χέρι (να αναλάβει την αρχηγία του) σχεδόν υπό μηδαμινές προϋποθέσεις. Αρκούν λίγες υπογραφές μελών της Κεντρικής Επιτροπής του που θα υιοθετήσουν μια υποψηφιότητα η οποία μπορεί να κατατεθεί ακόμη και την τελευταία στιγμή. Ανωριμότητα ορφανού; Όχι, βέβαια. Απλώς απέραντη δημοκρατική ευαισθησία», τονίζει ακόμη ο κ. Μπαλτάς, ενώ αναφερόμενος στον Παύλο Πολάκη, περιγράφει πως «κατά ρεπορτάζ που δεν έχουν διαψευστεί, την υποψηφιότητα Κασσελάκη στηρίζει, πιθανόν μεταξύ άλλων συντρόφων, ο σ. Παύλος Πολάκης. Δικαιούμαι λοιπόν να ρωτήσω: Πώς συμβιβάζεται η όλη πολιτική παρουσία του σ. Πολάκη με την πλατφόρμα Κασσελάκη; Δηλαδή τον υποτονισμό μέχρι εξαφανίσεως της διάκρισης Αριστεράς/Δεξιάς και τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε αντίγραφο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ; Απλώς ερωτώ», σημειώνει ο κ. Μπαλτάς.

Αιχμές προς πάσα κατεύθυνση αφήνει ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και μέλος του think tank που είχε δημιουργήσει ο Αλέξης Τσίπρας, Δημήτρης Χριστόπουλος, σχολιάζοντας το σκηνικό που διαμορφώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ μετά και την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Στέφανου Κασσελάκη.

Με ανάρτησή του στο Facebook με τίτλο «Ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις», ο κ. Χριστόπουλος δημοσιεύει μία φωτογραφία του Στέφανου Κασσελάκη, και σχολιάζει ότι το πρόβλημα δεν είναι το πρόσωπο «αλλά ότι αυτό το πρόσωπο έστω και για 3 μέρες έλαμψε δια αυτού που είναι – δεν εξαπάτησε δηλαδή – ως υποψήφιος πρόεδρος ενός κόμματος εξουσίας στην Ελλάδα. Και μάλιστα αριστερού». Ιδιαίτερα αιχμηρός ήταν στην κριτική του για την τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε ο Κασσελάκης: «Πιο κενό δε γίνεται με τίποτε. Αυτό σπείραμε, αυτό θα θερίσουμε».

Το συνέδριο

Οι εργασίες του Διαρκούς Συνεδρίου θα διεξαχθεί σήμερα στο Ίδρυμα Μείζονος Πολιτισμού στον Ταύρο με ώρα έναρξης στις 11 το πρωί. Από το Συνέδριο θα απουσιάσει ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς όπως λένε συνεργάτες του «το γήπεδο θα ανήκει στους υποψήφιους για την Προεδρία», οι οποίοι θα παρουσιάσουν εκτενώς τις πολιτικές τους πλατφόρμες, αλλά και τις τουλάχιστον 30 υπογραφές που χρειάζεται για να νομιμοποιηθεί κομματικά η υποψηφιότητα του. Χθες μάλιστα έγινε και πρόβα τζενεράλε των εσωκομματικών εκλογών, δηλαδή η προσομοίωση της διαδικασίας, προκειμένου να δοκιμαστεί το σύστημα ενόψει του πρώτου γύρου της αναμέτρησης, στις 10 Σεπτεμβρίου.

Καταλήγοντας στην περίπτωση της υποψηφιότητας Κασσελάκη ισχύει στο έπακρο το απόφθεγμα του Νικολό Μακιαβέλι πως «το λιοντάρι δεν ξέρει να προστατευθεί από παγίδες και η αλεπού δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τους λύκους. Πρέπει να είσαι λοιπόν αλεπού για να αναγνωρίζεις τις παγίδες και λιοντάρι για να τρομάζεις τους λύκους». Πλέον αναμένουμε να δούμε ποιος από τους υποψήφιος είναι λιοντάρι, ποιος λύκος και ποια είναι η αλεπού.