Στο σφυρί και όσο – όσο τα «κόκκινα» δάνεια
Κοινό ναι, μυστικό όχι αποτελεί πλέον το γεγονός ότι τα «κόκκινα» δάνεια είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, αλλά και σημαντικό σημείο τριβής της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας με τους εκπροσώπους των δανειστών στο πλαίσιο των σχετικών συζητήσεων για τη 2η αξιολόγηση. Υπό αυτό το πρίσμα, οι διοικήσεις των τραπεζών βρίσκονται σε «πολεμική» ετοιμότητα προκειμένου να προχωρήσουν σε… εκστρατεία ξεκαθαρίσματος των NPL’s.
Επιμέλεια: Νίκος Τσαγκατάκης
Ο στόχος ψαλιδίσματος των μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών –ως επί το πλείστον– χορηγήσεων είναι γνωστός στους τραπεζίτες αλλά διόλου αμελητέος: έως το τέλος του 2019 τα κόκκινα δάνεια θα πρέπει να έχουν περιοριστεί κατά 41 δισ. ευρώ! Πώς θα επιτευχθεί αυτό; Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, θα γίνει κατά 35% με ρυθμίσεις δανείων και cash collection, κατά 35% από διαγραφές μη εξυπηρετούμενων δανείων, κατά 15% από ρευστοποίηση εγγυήσεων και κατά 15% από πωλήσεις κόκκινων δανείων σε distress funds. Ειδικότερα:
# 14,35 δισ. ευρώ θα ψαλιδιστούν από ρυθμίσεις δανείων και cash collection.
# Άλλα 14,35 δισ. ευρώ θα διαγραφούν αφενός λογιστικά όπως γίνεται έως σήμερα, αφετέρου μέσω haircut υπό τον όρο ότι τα εμπλεκόμενα στελέχη θα προστατεύονται από αστικές και ποινικές ευθύνες.
# 6,15 δισ. ευρώ θα διαγραφούν από ρευστοποίηση εγγυήσεων εν προκειμένω από εθελοντική παράδοση της εγγύησης (ακινήτων).
# Τέλος, μείωση των NPL’s κατά επιπλέον 6,15 δισ. ευρώ θα προκύψει από την πώληση «κόκκινων» δανείων (επιχειρηματικών, στεγαστικών και καταναλωτικών) σε distress funds.
Το κακό «ισοδύναμο» σενάριο
Γίνεται κατανοητό ότι όλα τα… λεφτά στην υπόθεση των κόκκινων τραπεζικών δανείων βρίσκονται στην τελευταία πρόβλεψη που αφορά την πώλησή τους σε distress funds. Το γιατί το εξηγεί η πρόβλεψη που υπάρχει αναφορικά με το τι θα συμβεί αν δεν πιαστούν οι παραπάνω στόχοι. Συγκεκριμένα, αν οι προβλέψεις δεν επιτευχθούν, o «διαιτητής» της διαδικασίας που δεν είναι άλλος από την κυρία Ντανιέλ Νουί και τον SSM, τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα επιβάλει την εφαρμογή του (κακού) «ισοδύναμου» σεναρίου που ορίζει πως τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα βγουν στο σφυρί και θα πουληθούν κυριολεκτικά όσο-όσο σε όποια τιμή προσφέρει η αγορά – και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη οι συνέπειες που μπορεί να έχει αυτή η επιλογή για την κεφαλαιακή θέση μίας τράπεζας.
Αυτό το plan b ίσως να εξηγεί και τον συνωστισμό που παρατηρείται στον προθάλαμο των εποπτικών αρχών από εταιρείες –φημολογείται ότι είναι περισσότερες από 5– που έχουν αιτηθεί άδεια διαχείρισης κόκκινων δανείων.