Πώς ο Παπανικολάου «έσωσε» τη Γλυφάδα και τον Υμηττό

Αργά το απόγευμα της περασμένης Τρίτης, όταν οι φλόγες κατέκαιγαν σπίτια και επιχειρήσεις στη Νέα Πεντέλη, στον Γέρακα και στο πάτημα Χαλανδρίου, «έσκασε» η είδηση ότι μια νέα πυρκαγιά ξεκινούσε στην Τερψιθέα της Άνω Γλυφάδας.

Όπως όλα δείχνουν εμπρηστές από νεανική αφέλεια έγιναν δύο μαθητές γυμνασίου, οι οποίοι σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας έπαιζαν με κροτίδες, με αποτέλεσμα να αργήσει να γίνει η… στραβή. Αυτό ήταν ακόμη μία απόδειξη ότι δεν χρειάζονται ούτε οικοπεδοφάγοι, ούτε δήθεν δόλια επιχειρηματικά συμφέροντα ούτε ξένοι πράκτορες για να καούμε για τον απλούστατο λόγο ότι μία χαρά τα  καταφέρνουμε και μόνοι μας. Είναι παράλληλα όμως και μία απόδειξη του πώς μπορεί το κακό αν αντιμετωπιστεί όταν οι τοπικές αρχές λειτουργούν ως αρχές και όχι ως εισπράκτορες δημοτικών τελών.

Εν προκειμένω, τα εύσημα πηγαίνουν στον δήμαρχο Γλυφάδας, Γιώργο Παπανικολάου, που με το επιτελείο του είχε μεριμνήσει να είναι ο δήμος του ετοιμοπόλεμος και θωρακισμένος από μία πύρινη «εισβολή». Και για να είμαστε και αντικειμενικοί, ο Γ. Παπανικολάου δεν ανακάλυψε την Αμερική, αλλά είχε προνοήσει για τα προφανή. Όπου προφανή είναι να υπάρχουν περιπολίες στις επικίνδυνες περιοχές και να έχουν φτιαχτεί δημοτικές δεξαμενές που να είναι γεμάτες νερό. Αποτέλεσμα; Οι δημοτικές αρχές της Γλυφάδας ήταν οι πρώτες που έφτασαν το βραδάκι της Τρίτης στο σημείο της πυρκαγιάς και την οριοθέτησαν σε ένα δυσπρόσιτο σημείο, ενώ τα ελικόπτερα που κατέφτασαν το σημείο δεν έχασαν χρόνο να γεμίζουν νερό από τη θάλασσα καθώς το έκαναν από τις δεξαμενές του δήμου. Αυτά τα δύο στοιχεία αποδείχτηκαν καταλυτικά και μέσα σε διάστημα μόλις 30 λεπτών η φωτιά είχε σβήσει, ενώ υπό άλλες συνθήκες μπορεί να είχε κάψει σήμερα όλο τον Υμηττό. Αυτά για να μην αναρωτιόμαστε, μετά, αν έτυχε ή αν πέτυχε;