Ακριβώς δυόμιση χρόνια συμπληρώνονται το επόμενο Σαββατοκύριακο από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αλλά εδώ και καιρό η επικίνδυνη ανάφλεξη που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στη Μέση Ανατολή έχει «κλωτσήσει» τον πόλεμο που διεξάγεται στα βορειοανατολικά σύνορα της Ευρώπης από τα πρωτοσέλιδα των διεθνών ΜΜΕ.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Κατά ανέλπιστο τρόπο το τελευταίο δεκαήμερο η Ουκρανία έχει επανέλθει στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Πώς έγινε αυτό; Με την απόφαση-ρίσκο της κυβέρνησης του Βολοντίμιρ Ζελένσκι να εισβάλει αιφνιδιαστικά ο ουκρανικός στρατός στις 6 Αυγούστου στις ρωσικές πόλεις Κουρσκ και Μπέλγκοροντ και μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο να έχει φτάσει να ελέγχει 1.150 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους και 82 κοινότητες στη ρωσική παραμεθόριο.

Μάλιστα προχθές Πέμπτη το Κίεβο ανακοίνωσε ότι σε ουκρανικά χέρια έπεσε και η ρωσική πόλη Σούντζα που έχει πληθυσμό 5.500 κατοίκων και βρίσκεται σχεδόν 10 χλμ από το Κουρσκ.

Το «λάφυρο» των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων είναι αναμφίβολα μεγάλο καθώς στη Σούντζα λειτουργεί σταθμός μέτρησης του ρωσικού φυσικού αερίου που φθάνει από τη δυτική Σιβηρία, το οποίο στη συνέχεια ρέει μέσω ουκρανικών αγωγών στην Ευρώπη, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 3% των ευρωπαϊκών εισαγωγών φυσικού αερίου από χώρες όπως η Ουγγαρία ακόμη και η Αυστρία.

Τις ανατροπές στο στρατιωτικό πεδίο της ρωσο-ουκρανικής συμπλήρωσε η είδηση που «έσκασε» το μεσημέρι της Παρασκευής σύμφωνα με την οποία οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας έπληξαν τα ξημερώματα της ίδιας ημέρας στόχους στη Σεβαστούπολη, στο λιμάνι του Κερτς, στη Φεοδοσία και σε άλλα μέρη της κριμαϊκής χερσονήσου που ως γνωστόν από το 2014 τελεί υπό την πλήρη κυριαρχία της Ρωσίας.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές η προέλαση της Ουκρανίας εντός του παραμεθόριου εθνικού εδάφους της Ρωσίας συνεχιζόταν, αλλάζοντας τα δεδομένα σε έναν πόλεμο που μέχρι πριν από μερικές ημέρες έμοιαζε να έχει μετατραπεί σε μία χαμηλής έντασης σύγκρουση και με τη Μόσχα να διατηρεί αλώβητη τα τετελεσμένα που δημιούργησε η δική της εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022.

Σε τι βαθμό έχουν αλλάξει τα δεδομένα  είναι εξαιρετικά επίφοβο να ανιχνευτεί τώρα. Αυτό, όμως, που με σιγουριά μπορεί να  ειπωθεί είναι ότι το Κίεβο έχει καταγάγει δύο σημαντικότατα επιτεύγματα το τελευτές δύο εβδομάδες.

Το πρώτο είναι ότι σταμάτησαν οι ανελέητοι βομβαρδισμοί των Ρώσων στο παραμεθόριο ουκρανικό έδαφος. Το δεύτερο είναι ότι η ουκρανική εισβολή στη Ρωσία και η αιχμαλωσία εκατοντάδων Ρώσων στρατιωτών (σ.σ. μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως αντάλλαγμα για Ουκρανούς αιχμαλώτους) έστειλε το εκκωφαντικό μήνυμα ότι η ρωσική πολεμική μηχανή δεν είναι ανίκητη. Αρκεί φυσικά να μην διαρραγεί ο ιστός της δυτικής βοήθειας προς το Κίεβο –αν π.χ. η Δύση αποφασίσει να στρέψει τις δυνάμεις της στο μέτωπο της Ασίας–, διότι σε μία τέτοια περίπτωση η Ρωσία θα ξαναπάρει κεφάλι και οι δύο ουκρανικές «χαρές» θα γίνουν… τρομάρα.