Όταν η Θέμιδα πυροβολεί τα πόδια της…

Στο πασχαλινό φύλλο της η «Α» είχε αφιερώσει το κεντρικό της άρθρο στο βαρύ έλλειμμα εμπιστοσύνης της κοινωνίας στους θεσμούς και ιδιαίτερα προς τη Δικαιοσύνη. Αφορμή για τον «Μακρύ Γολγοθά της Θέμιδας» όπως τιτλοφορείτο εκείνο το άρθρο ήταν η πρωτόδικη ετυμηγορία του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας αναφορικά με την πολύνεκρη τραγωδία στο Μάτι τον Ιούλιο του 2018 που έριξε ποινές-χάδι στους 5 κατηγορουμένους που κρίθηκαν ένοχοι.

Αν, πάντως, γραφόταν σήμερα ξανά το ίδιο άρθρο, είναι βέβαιο ότι θα υπήρχε ακόμη μία αφορμή για να μεγεθύνει η δυσανεξία της κοινωνίας σε δικαστικές αποφάσεις που στο μυαλό του μέσου πολίτη που δεν έχει νομικές γνώσεις φαντάζουν κατάφωρα άδικες. Κι αυτή η αφορμή προκύπτει από την εν εξελίξει εκδίκαση του οικονομικού σκανδάλου της Folli Follie με τους μαγειρεμένους ισολογισμούς και την πλασματική εμπορική εικόνα, όπου η εισαγγελέας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων πρότεινε προ ημερών την απαλλαγή του «πατριάρχη» της εταιρείας Δημήτρη Κουτσολιούτσου από τις κακουργηματικές πράξεις της συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης, της απάτης και της κατάχρησης προνομιακής πληροφορίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ίδια εισαγγελική λειτουργός πρότεινε, εξάλλου, την ενοχή του Δ. Κουτσολιούτσου για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας στην πλαστογραφία σε βαθμό κακουργήματος, τη χειραγώγηση της αγοράς, καθώς και την κακουργηματικού χαρακτήρα πράξη της νομιμοποίησης εσόδων όχι όμως κατ’ επάγγελμα και όχι για όλα τα ποσά που αναφέρονται στο κατηγορητήριο.

Στην ίδια υπόθεση εμπλέκεται, όπως είναι γνωστό και ο γιος του Δ. Κουτσολιούτσου, Τζώρτζης, για τον οποίο η εισαγγελέας πρότεινε και αυτού την απαλλαγή από τις κατηγορίες της συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης, την ηθική αυτουργία σε πλαστογραφία από κοινού και την απάτη από κοινού, προτείνοντας όπως στην περίπτωση του πατρός Κουτσολιούτσου την ενοχή του υιού για τα αδικήματα της όχι κατ’ επάγγελμα χειραγώγησης της αγοράς και της νομιμοποίηση εσόδων.

Σημειώνεται ότι αναφορικά με την κατηγορία της χειραγώγησης της αγοράς, η εισαγγελέας θεωρεί ενόχους τους Δημήτρη και Τζώρτζη Κουτσολιούτσο, καθώς όπως είπε ασκούσαν από κοινού την εξουσία και είχαν την εταιρική ευθύνη για τη σύνταξη των οικονομικών καταστάσεων. Στους δύο άνδρες η εισαγγελέας αναγνωρίζει, ωστόσο, το ελαφρυντικό της ικανοποίησης των δανειούχων και των ομολογιούχων.

Το σκεπτικό της εισαγγελικής πρότασης

Διαβάζοντας στον ηλεκτρονικό τύπο τα σχετικά ρεπορτάζ για το πολύκροτο οικονομικό σκάνδαλο, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον –αλλά και σοβαρές απορίες– το σκεπτικό βάσει του οποίου η εισαγγελική λειτουργός δόμησε την πρότασης της προς την έδρα. Ειδικότερα από το δικαστικό ρεπορτάζ προκύπτει ότι η εισαγγελέας «έκαψε» τον Δημήτρη Κουτσολιούτσο, περιγράφοντάς τον ως ένα συγκεντρωτικό και αυταρχικό μάνατζερ που γνώριζε το πραγματικό οικονομικό στάτους της Folli Follie και ως εκ τούτου πλαστογραφία δεν θα μπορούσαν να έχουν διαπράξει τα στελέχη της εταιρείας στην Ασία δίχως ο «πατριάρχης» να τα έχει προτρέψει προς τούτο και να τους έχει δώσει το «πράσινο» φως. Αντίθετα για τον Τζώρτζη Κουτσολιούτσο, ο ισχυρισμός της εισαγγελέως ήταν ότι δεν τεκμαίρεται με βεβαιότητα το ενδεχόμενο να προχώρησε ο ίδιος στην πλαστογραφία, καθώς έστω κι αν είχε γνώση του γεγονότος ότι τα οικονομικά στοιχεία της εταιρείας είχαν «μακιγιαριστεί», αρκούσε μόνο η υπογραφή του πατέρα του. Σχετικά, πάντα, με την κατηγορία της πλαστογραφίας, η εισαγγελέας της έδρας ανέφερε ότι ο οικονομικός διευθυντής του Ομίλου της Folli Follie στην Ασία, Γιάννης Μπεγιέτης, ενεργούσε από κοινού με τον υπάλληλο του λογιστηρίου της Ασίας ονόματι Τόνι Λο και συνυπέγραφε τις οικονομικές καταστάσεις μαζί με τον πατέρα Κουτσολιούτσο.

Τέλος, ως προς την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, η εισαγγελέας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων υποστήριξε ότι αυτή δεν στοιχειοθετείται, καθώς στην προκειμένη περίπτωση της Folli Follie οι πράξεις στόχευαν στην υποστήριξη της οικονομικής ισχύος της εταιρείας.

Στοργή και… προδέρμ για τους εκάστοτε ενόχους

Η στοιχειοθέτηση ή μη της κατηγορίας της εγκληματικής οργάνωσης στην περίπτωση της Folli Follie είναι για παράδειγμα ένα από τα παράδοξα του τρόπου με τον οποίο αξιολογούνται δικονομικά μεγάλες υποθέσεις. Κι αυτό διότι όπως προαναφέραμε ο μέσος πολίτης αδυνατεί να συλλάβει πώς είναι δυνατόν να έχει διαπραχθεί μια μεγαλειώδους μεγέθους οικονομική απάτη, τα απόνερα της οποίας να φτάνουν από την Ελλάδα μέχρι την Ασία, σε αυτήν να έχουν εκ των πραγμάτων συνεργήσει κόσμος και κοσμάκης, αλλά όλοι αυτοί να μην αποτελούν εγκληματική οργάνωση αλλά κάτι σαν νεανική παραβατική ομαδούλα που πήγε να «γδύσει» περίπτερο.

Όλα αυτά σχολιάζαμε στο προ εβδομάδων άρθρο της «Α» και οι εξελίξεις δυστυχώς μας δικαίωσαν, καθώς βρισκόμαστε μπροστά σε ακόμη μία δικαστική εξέλιξη που προοιωνίζει… στοργή και προδέρμ για τους πρωταγωνιστές ενός από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς.

Μακάρι να βγούμε ψεύτες αφού σε κάθε περίπτωση η ετυμηγορία δεν θα βγει από τα στόματα των δημοσιογράφων αλλά από αυτά των λειτουργών της Θέμιδας. Και οι τελευταίοι έχουν καθήκον να ανατρέψουν την παγιωμένη άποψη των ανθρώπων που έχασαν τους ανθρώπους τους στο Μάτι, άλλων που θρηνούν τους συγγενείς στη Μάνδρα ή της οικογένειας της 12χρονης που βιαζόταν κα τα εξακολούθηση στα Σεπόλια, ότι η κυρία με την ζυγαριά στο χέρι και το μαντίλι στα μάτια δεν πάντα τυφλή ούτε πάντα ακριβοδίκαιη.