Ο φόβος της αποχής

Στις τελευταίες εθνικές εκλογές, της 25 Ιουνίου 2023, έσπασε κάθε ρεκόρ αποχής, καθώς άγγιξε το 47,17%, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015, όταν η αποχή είχε φθάσει το 43,84%.

Η απίστευτη οικονομική κρίση του 2010, που ήλθε να επισφραγίσει την οικονομική διολίσθηση που διογκώθηκε το 2009, και οδήγησε στη Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδας και τα μνημόνια, ο κορονοϊός, τα δυσμενή καιρικά φαινόμενα που επέφεραν πλήγματα σε μεγάλες κοινωνικές κατηγορίες, η ακρίβεια έφεραν τη μεγάλη μάζα των μικρομεσαίων και φτωχότερων Ελλήνων κοντά στην απόγνωση.

Παράλληλα, η ανάπτυξη της πληροφορικής σ’ ένα πλαίσιο υπέρμετρου καταναλωτισμού και κατακρήμνισης των όποιων οραμάτων, οδήγησε και οδηγεί πλήθος νέων στην απομάκρυνση από την πολιτική και κοινωνική ζωή και στην ιδιώτευση.

Απέναντι στη νέα πραγματικότητα τα πολιτικά κόμματα έδειξαν να μην μπορούν να αλλάξουν βήμα, να εκσυγχρονιστούν και να αποστασιοποιηθούν από τη στείρα κομματική αντιπαράθεση. Έδειξαν ότι δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τις μεγάλες ανάγκες της πλειονότητας των συμπολιτών μας, τις νέες τεχνολογικές κατακτήσεις και τις νέες ευρωπαϊκές αλλά και παγκόσμιες προκλήσεις.

Το αποτέλεσμα είναι οι αυξητικές τάσεις που εκδηλώνονται για αποχή, ιδίως μεταξύ των νέων.

Στην προοπτική μιας δύσκολης εκλογικής αναμέτρησης, με τα αντακλαστικά των κομμάτων να οδηγούν σε μια επιθετική αντιπαράθεση, η στάση των κομμάτων δεν μπορεί να ανατραπεί.

Θα πρέπει όμως, το οφείλουν στον ελληνικό λαό, μετά τις ευρωεκλογές της Κυριακής, να αναζητήσουν απαντήσεις, ώστε ποτέ να μην φτάσουμε ένα 20% να εκλέγει κυβερνήσεις και να στέλνει εκπροσώπους στην Ευρωβουλή. Είναι, πρώτα απ’ όλα, θέμα Δημοκρατίας.

Ν.Π.