Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τον Στέφανο

Δεν ήταν λίγοι από όλο το πολιτικό φάσμα που είχαν χαρακτηρίσει τον Στέφανο Κασσελάκη, ως ένα πολιτικό φαντομά. Ως ένα άνθρωπο που ήρθε από το πουθενά και δεν έχει ιδέα από πολιτική. Ειδικά από ένα αριστερό κόμμα, όπου ναι μεν κυβέρνηση αλλά ποτέ δεν ξέφυγε από τις παιδικές ασθένειες της αριστεράς.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Διαχρονικά, η ιστορία της εν Ελλάδι Αριστεράς έχει αποδείξει ότι οι εσωκομματικοί «εμφύλιοι» θα την ταλανίζουν για μια ζωή και θα την αποτρέπουν από την περαιτέρω συσπείρωση. Τα παραδείγματα, ουκ ολίγα. Άλλωστε, γενιές και γενιές Αριστερών διαπαιδαγωγήθηκαν με τη θέση ότι στις εκάστοτε διασπάσεις των κομμάτων του χώρου η φράση ότι «το κόμμα δυναμώνει όταν ξεκαθαρίζει τις γραμμές του».

Εκτός όμως από διασπάσεις και αποχωρισμούς, η ιστορία της αριστεράς είχε και πολλές περιόδους με σιωπές, μασημένα λόγια και άβολες συγκατοικήσεις. Από ένα σημείο και πέρα, η ζωή σε ένα κόμμα (αν μάλιστα αυτό είναι συνασπισμός ποικιλιών) έχει ένα κόστος υποχρεωτικού αυτοπεριορισμού για χάρη της πολιτικής ενότητας. Μέχρι ποιο βαθμό, όμως, μπορεί να ακυρώνεται κανείς στο όνομα μιας τυπικής πολιτικής συμβίωσης;

Ο αείμνηστος Βασίλης Ραφαηλίδης έλεγε ότι «μια διάσπαση διπλασιάζει τον αριθμό των μελών της Κεντρικής Επιτροπής». Υπονοούσε δηλαδή ότι οι διασπάσεις γίνονται κατά κανόνα για τις καρέκλες. Άλλωστε υπάρχει και το γνωστό ανέκδοτο: «Πώς πέθανε ο τελευταίος τροτσκιστής; Διασπάστηκε!» Απλά η διάσπαση και αναχωρητισμός είναι στο dna της αριστεράς.

Όλα τα παραπάνω ο Στέφανος Κασσελάκης δεν τα γνώριζε. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα. Και ούτε καν ενδιαφέρθηκε να τα διαβάσει. Τουναντίον όλες τις θεωρητικές αναλύσεις, όπως είπε και στην πρώτη Κεντρική Επιτροπή επί ημερών του, όταν και αποχώρησε σύσσωμη η «Ομπρέλα» υπό τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ήταν αχρείαστη. Η δήλωση περί αναλύσεων που του θύμιζαν σάλτσα pummaro ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Απλά ο Κασσελάκης είδε την πόρτα ανοιχτή και μπήκε. Και ο ίδιος έγινε έρμαιο σε ένα παιχνίδι ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Όσοι παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την παραίτηση από την προεδρία του Αλέξη Τσίπρα ήθελαν να ξεφορτωθούν την Ομπρέλα και πιθανότατα και την ομάδα Αχτσιόγλου, τους «6+6». Και τώρα που ο Κασσελάκης έκανε άθελα του την βρώμικη δουλειά τον καθάρισαν σαν αυγό.

Χωρίς πλάνο

Ο έκπτωτος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όπως φαίνεται ήταν ανέτοιμος και πολιτικά και ψυχολογικά να διαχειριστεί τα όσα έγιναν στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Ο ίδιος, όπως τον διαβεβαίωναν οι συνεργάτες του, περίμενε ότι θα έγραφε στο παλμαρέ του άλλη μία νίκη. Όμως δικαιώθηκαν όλοι όσοι τον χαρακτήριζαν (μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων) ως άσχετο. Το ίδιο και οι συνεργάτες του.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να θυμίσω μία συζήτηση με τον αείμνηστο Νίκο Αλέφαντο για το πόσο άσχετος είναι κάποιος. Είχα ρωτήσει το Νικόλα να μου κρίνει κάποιους άλλους προπονητές. Η απάντηση ήταν «μεσάνυχτα», δηλαδή είναι άσχετοι. Οπότε τον ρώτησα για κάποιον άλλο και θυμάμαι ακόμη τη φράση του «μεσάνυχτα και κάτι». Ακριβώς αυτό είναι ο Κασσελάκης. Έχει μεσάνυχτα από την πολιτική, ενώ και οι συνεργάτες του είναι αυτό που έλεγε ο Αλέφαντος «μεσάνυχτα και κάτι».

Ο ίδιος σκέφτεται τι θα κάνει τώρα που του έκοψαν το παιδικό του όνειρο να γίνει πρωθυπουργός. Ήδη γνώρισε το σκληρό πρόσωπο της πολιτικής. Μέσα σε μία ημέρα τα έχασε όλα. Προεδριλίκια, γραφειάρες, τζιπάρα, αστυνομική φρουρά.

Αυτή τη στιγμή τον ακολούθησαν οι στενοί του συνεργάτες, αλλά τώρα βλέπει ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που πλέον τον υποστηρίζουν.

Από τους παλιούς Kasselakistas του έχουν μείνει ο Πέτρος Παππάς, ο οποίος όπως φαίνεται εάν ο Κασσελάκης αποφασίσει να κάνει κόμμα θα τον ακολουθήσει. Δεν φαίνεται να ισχύει το ίδιο με την Θεοδώρα Τζάκρη και τη Νίνα Κασιμάτη, οι οποίες ναι μεν εξακολουθούν να τον στηρίζουν και να μιλούν για πραξικόπημα, αλλά γνωρίζουν πως εάν ακολουθήσουν τον Κασσελάκη σε άλλο κόμμα θα θυμίζει ως άλμα στο κενό.

Ευρισκόμενος στις Σπέτσες ο κ. Κασσελάκης αναμένει τα αποτελέσματα μίας δημοσκόπησης που έχει παραγγείλει και ανάλογα με την απήχηση που έχει στον κόσμο θα λάβει και τις αποφάσεις του. Η αλήθεια είναι ότι με βάση τις εκτιμήσεις των αναλυτών ο Στέφανος Κασσελάκης δεν φαίνεται να κάνει κλικ στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων. Οι περισσότεροι τον αντιμετωπίζουν ως κωμική και γραφική φιγούρα και φυσικά δεν σκέφτονται το ενδεχόμενο να τον ψηφίσουν εάν προχωρήσει σε ίδρυση νέου κόμματος. Αντίθετα έλκει το λεγόμενο απολιτικ κοινό, όμως αυτοί οι ψηφοφόροι είναι οι συνήθεις ύποπτοι που δεν ψηφίζουν για πολλούς λόγους. Ακόμη και το ότι βαριούνται.

Υποστηρικτές στην βάση

Τουναντίον στην βάση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμη πέραση και οι περισσότεροι εκτιμούν ότι δεν τον άφησε η κομματική νομενκλατούρα να ξεδιπλώσεις τις ιδέες του και το πρόγραμμα του. Αυτοί βέβαια δεν επιθυμούν την ίδρυση νέου κόμματος, αλλά να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την προεδρία στον ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια όπως υπαινίχθησαν οι περισσότεροι εκ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που ο Στέφανος Κασσελάκης αποφασίσει να θέσει υποψηφιότητα, ναι μεν έχει το δικαίωμα, αλλά πλέον έχουν πάρει τα μέτρα τους για να αποφύγουν και νέα έκπληξη. Μάλιστα έχουν φτάσει σε σημείο να βάζουν στοίχημα (όπως ο Γιάννης Ραγκούσης) ότι δεν θα εκλεγεί ο Κασσελάκης.

Καθίσταται, λοιπόν, σαφές ότι ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κάνει καμία επεξεργασία για το σενάριο να ηττηθεί στην Κεντρική Επιτροπή και για αυτό έχει βρεθεί πολιτικά και ψυχολογικά απροετοίμαστος. Από τα παραπάνω φαίνεται ότι ο ίδιος νιώθει αδύναμος να μπει στην εκ νέου στη διεκδίκηση της αρχηγίας του ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση μιας αβέβαιης κατάληξης, με τους όρους, δε, να επιδεινώνονται για τον ίδιο όσο περνούν οι ώρες, χωρίς να κάνει κάτι για να ανατρέψει αυτή τη δυναμική. Επιπλέον, θα του ήταν εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνει μετά από μια ενδεχόμενη ήττα στην Κουμουνδούρου, καθώς δεν διαθέτει την απαραίτητη πολιτική εμπειρία και τον μηχανισμό που απαιτείται για να σηκώσει έναν ρόλο εσωκομματικής αντιπολίτευσης στον επόμενο πρόεδρο.

Πάντως, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, με τον χρόνο να κυλά χωρίς αντίδραση από τον ίδιο, αλλά και να εγγράφεται στην πολιτική πραγματικότητα όλο και πιο έντονα το προφίλ του ηττημένου πρώην πολιτικού αρχηγού, δεν μπορεί να αποκλειστεί και το τρίτο σενάριο, δηλαδή αυτό της πλήρους απόσυρσης από την πολιτική, το οποίο, ωστόσο, παραμένει το λιγότερο πιθανό.