Μόνο κίνδυνοι από τη συνάντηση Φιντάν – Γεραπετρίτη
Στις 8 Νοεμβρίου θα συναντηθούν, στην Αθήνα, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών με τον ομόλογό του σ' ένα κρίσιμο τετ α τετ, που μπορεί να μην κρίνει την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων αλλά θα βάλει άλλο ένα λιθαράκι στην κατευναστική, υποχωρητική εξωτερική πολιτική της χώρας
Όσες διευκρινήσεις και να δίνει ο κ. Γεραπετρίτης πως εάν δεν υπάρξει λύση στο θέμα της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Τουρκία, η ηρεμία θα είναι πάντα προσωρινή, οι ανησυχίες είναι έκδηλες για το πού το πάει η Ελλάδα σε αυτές τις τόσο πια συχνές επαφές υψηλού επιπέδου, στο πλαίσιο του “θετικού κλίματος” που έχει αναπτυχθεί εδώ και μήνες αλλά και με φόντο δύο πολέμους σε εξέλιξη, που “αμφισβητούν το μεταπολεμικό κεκτημένο της ειρήνης”.
Η Τουρκία αλλά και ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων όσο διαλλακτικοί -και όποτε- και να εμφανίζονται, στο δια ταύτα επαναλαμβάνουν μονότονα, πως θα πρέπει στο τραπέζι να τεθούν όλα τα ζητήματα που “χωρίζουν” τις δύο χώρες (αποστρατικοποίηση των νησιών, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, γκρίζες ζώνες, θαλάσσια πάρκα, εν ολίγοις όλο το Αιγαίο) ή ότι μπορεί να προχωρήσει ο διάλογος (Ερσίν Τατάρ) των δύο πλευρών στην Κύπρο, αφού αποδεχτεί η “άλλη πλευρά” τα αιτήματα των Τουρκοκυπρίων (αναγνώριση του ψευδοκράτους).
Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών υποστήριξε, ότι αν είναι να υπάρξει συμφωνία, που θα εξασφαλίζει ένα καλύτερο μέλλον στις επόμενες γενιές, ο ίδιος δεν έχει πρόβλημα να χαρακτηριστεί «μειοδότης». Επειδή υπάρχει και το προηγούμενο της συμφωνίας των Πρεσπών, οι λέξεις που χρησιμοποίησε πιθανώς να παραπέμπουν στη βούληση της ελληνικής πλευράς σε έναν συμβιβασμό! Αλλά σε τι είδους συμβιβασμό μπορεί να προχωρήσει η χώρα και με τι προϋποθέσεις;
Σύμφωνα με τον κ. Γεραπετρίτη, η εντολή που έχουν οι δύο ΥΠΕΞ είναι να διερευνήσουν τη δυνατότητα ενός κοινού πλαισίου, στο οποίο θα στηριχτεί η συζήτηση για οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, που θα στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο. Εάν υπάρξει συμφωνία σε αυτά «τότε και μόνο τότε θα πάμε στους ηγέτες να λάβουμε εντολή να προχωρήσουμε και επί των χαρτών. Αν δεν έχουμε κοινή κατανόηση δεν μπορούμε να προχωρήσουμε». Ακόμη, μίλησε για μια Ελλάδα που έχει ισχυρή φωνή (αλλά και τις ΗΠΑ με τις οποίες ευθυγραμμιζόμαστε πλήρως και προσδοκούμε τη σχετική στήριξη για τα «ήρεμα» νερά στο Αιγαίο) και πως «μπορούμε να τη κεφαλαιοποιήσουμε, για να κλείσουμε εκκρεμότητες 1οετιών» (ελληνοτουρκικά και Κυπριακό)… Άλλη μια φράση που υποδηλώνει πώς κάτι “τρέχει” με τον διάλογο και που αυξάνει την καχυποψία.
Ναι, πράγματι, ο Τούρκος Πρόεδρος προανήγγειλε ότι τον Ιανουάριο θα αρχίσει η συζήτηση για το Αιγαίο, αφού, βεβαίως, οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών «διερευνήσουν το έδαφος» και αποφανθούν ότι «υπάρχουν πρόσφορες συνθήκες για να εκκινήσουν οι συζητήσεις σχετικά με την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ».
Οι Τούρκοι όμως, με τακτικούς ελιγμούς είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να δεχτούν οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ αν δεν μπει στη συζήτηση και όλο το πακέτο του Αιγαίου. Οι φόβοι που εκφράζονται είναι η δέσμευσή μας -μετά την όποια οριοθέτηση- σε υποχωρήσεις σε άλλα κρίσιμα πεδία.
Είδομεν…
Θαλάσσια πάρκα στο Αιγαίο
Ως παράδειγμα υποχωρητικότητας να αναφέρουμε τα Θαλάσσια Πάρκα, που είχαν στόχο να αυξήσουν το μέγεθος των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών στη χώρα κατά 80%, καλύπτοντας περίπου το ένα τρίτο των χωρικών θαλάσσιων υδάτων της Ελλάδας. Αν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δηλώσει ότι «δεν ζητάμε την άδεια κανενός», καθώς «η επέκταση των θαλασσίων πάρκων εντός χώρου ελληνικής κυριαρχίας δεν αφορά την Τουρκία», εν τούτοις σους χάρτες για το θαλάσσιο πάρκο στο Νότιο Αιγαίο (σύμφωνα με τη μελέτη που παρουσίασε η εφημερίδα Τα Νέα), δεν ξεφεύγουμε από τα 6 ναυτικά μίλια. Άρα, μάλλον κάναμε ένα σημαντικό βήμα προς τα πίσω, ικανοποιώντας την Τουρκία που μίλησε για “πονηρά ελληνικά σχέδια”.