Μια τρελή – τρελή ιστορία με μία κόκκινη κάρτα και τον φύλαρχο που αν πληρώνει, δεν ξέρει που πάνε τα λεφτά

Μια φορά κι έναν καιρό σε κάποια χώρα, ίσως και της Ευρώπης, της νότιας, όμως, έγινε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας σε μια επαρχιακή πόλη.

Η φιλοξενούμενη ομάδα πήγαινε καβάλα στ’ άλογο από την προηγούμενη χρονιά. Με τα σέα της, τα μέα της, τα κοράκια της.

Και σε κάποια στιγμή του αγώνα, ούτε το εικοσάλεπτο δεν είχε συμπληρωθεί, ένας της φιλοξενούμενης κάνει ένα σκληρό φάουλ.

Ο δράστης σαν να αδιαφόρησε προς το παρόν. Ο διαιτητής, σου λέει, δικό μας είναι. Αν τε να κονομήσω καμία κίτρινη και συνεχίζω.

Γούρλωσε τα μάτια του όταν ο διαιτητής του έδειξε κόκκινη. Πώς γκένεν ατό, που είπε κι ο μέγιστος Ογκουνσότο.

Τι είχε γίνει κι ο διαιτητής εξάντλησε την αυστηρότητά του και του έδειξε κόκκινη; Δεν φοβήθηκε ότι δεν θα ξανασφυρίξει, ότι θα τον πετάξει έξω ο πρόεδρος;

Πώς έδειξε κόκκινη κατ’ ευθεία, χωρίς καν να περιμένει το VAR κι έδειξε από μόνος του κατ΄ ευθείαν κόκκινη;

Όλα έχουν την εξήγησή τους στην χώρα της Αφρικής, εκεί τελικά έγινε το περιστατικό. Ο φύλαρχος σταμάτησε να τσοντάρει. Ή τσοντάρει και τα λεφτά χάνονται στην πορεία, δεν φτάνουν εκεί που πρέπει.