Με αέρα (σεμνού) πρωθυπουργού ο Κυριάκος

«Τόσο καιρό οι κύκλοι του Μαξίμου έλεγαν ότι σαφής υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός έναντι του Αλέξη Τσίπρα ήταν προϊόν μαγειρέματος των δημοσκοπικών εταιρειών. Τώρα μετά την εθνική τραγωδία πείστηκαν και οι άπιστοι Θωμάδες, ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι έτοιμος να αναλάβει τα καθήκοντα πρωθυπουργού ακόμη κι αύριο το πρωί». Σε αυτή την παράγραφο κρύβεται η ικανοποίηση του επικοινωνιακού επιτελείου του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος απέκτησε αέρα έναντι του βασικού του αντιπάλου.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Από τις πρώτες πύρινες γλώσσες που έκαιγαν την Κινέττα, αλλά και αργότερα την Καλλιτεχνούπολη, ξεκινώντας από την περιοχή του Νταού Πεντέλης, η Νέα Δημοκρατία και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέδειξαν ευρωπαϊκή κουλτούρα. Κατ’ αρχάς, απέφυγε τις περιττές δηλώσεις (ειδικά όταν οι πληροφορίες από τα πύρινα μέτωπα μιλούσαν για απανθρακωμένους ανθρώπους), απαγόρευσε την υψηλή κριτική και τις τηλεοπτικές εμφανίσεις σε όλα τα μέλη του κόμματος και κατά τη διάρκεια του εθνικού πένθους σεβάστηκε τους νεκρούς, τις οικογένειές τους, αλλά και τους πληγέντες από τη βιβλική καταστροφή.

Λένε πως τα φυσικά φαινόμενα μπορούν είτε να απογειώσουν έναν κυβερνήτη (από πρωθυπουργό έως απλό δήμαρχο), είτε να τον καταδικάσουν. Κι αυτό διότι, όπως εξηγούν οι επικοινωνιολόγοι, ο ψηφοφόρος μπαίνει στο δίλημμα με «ποιον θα νιώσω μεγαλύτερη ασφάλεια». Τα παραδείγματα εντός κι εκτός Ελλάδας είναι απτά. Το 1999 μετά τον σεισμό στην Πάρνηθα και τους δεκάδες νεκρούς η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα που επέδειξε ο Κώστας Σημίτης έπεισαν τους πολίτες ότι είναι το ασφαλές λιμάνι. Το 2007 στις φονικές πυρκαγιές της Ηλείας, αλλά και συνολικά τις Πελοποννήσου οι πολίτες πείστηκαν από τον Κώστα Καραμανλή, που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή, και όχι από τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος από την πρώτη ώρα ζητούσε παραιτήσεις και αποκεφαλισμούς. Αλλά και παλαιότερα υπάρχει το παράδειγμα του σεισμού της Καλαμάτας το 1986, όπου αποτέλεσε την αρχή του τέλους της κυριαρχίας του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος επέλεξε να συνεχίσει την κρουαζιέρα του από το να μεταβεί στη δοκιμαζόμενη πρωτεύουσα της Μεσσηνίας.

 Οι γαλότσες του Σρέντερ

Όμως και στο εξωτερικό υπάρχουν ανάλογες περιπτώσεις, όπου τα γρήγορα αντανακλαστικά που έδειξαν κυβερνήτες οδήγησαν σε νίκες. Τρανό παράδειγμα ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, τον Αύγουστο του 2002. Οι Σοσιαλιστές, στους οποίους ηγείτο, ετοιμάζονταν για μία βαριά εκλογική ήττα. Η υπερχείλιση του ποταμού Έλβα και οι πλημμύρες είχαν αναγκάσει τις αρχές να απομακρύνουν περισσότερους από 16.000 ανθρώπους. Η άμεση αντίδραση του καγκελάριου, όμως, καθώς και η παρουσία του σε όλα τα μέτωπα της κρίσης φορώντας τις γαλότσες του, ευνόησαν σημαντικά το κόμμα του και ενίσχυσαν τη δημοτικότητά του. Την ίδια ώρα, ο αντίπαλος του κ. Σρέντερ, πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Έντμουντ Στόιμπερ, βρισκόταν σε διακοπές την εποχή των πλημμυρών. Αποτέλεσμα ο Σρέντερ να καλύψει το χαμένο έδαφος και να κερδίσει τις εκλογές.

Το αντίθετο συνέβη με την ολιγωρία του Τομίτσι Μουραγιάμα στον μεγάλο σεισμό του Κόμπε στην Ιαπωνία, όπου έχασαν τη ζωή τους 6.434 άνθρωποι και προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στην παραθαλάσσια πόλη. Οι εμφανείς ελλείψεις των μεταφορικών υποδομών, αλλά και η καθυστερημένη αντίδραση της κρατικής μηχανής, συν τη ζημιά που ανήλθε στα 200 δισ. δολάρια ήταν αρκετά για τους Ιάπωνες να στείλουν τον Μουραγιάμα μέσω εκλογών στη σύνταξη.

Στις 11 Μαρτίου του 2004 οι βομβιστικές επιθέσεις σε σταθμούς της Μαδρίτης από ισλαμιστές τρομοκράτες σκότωσαν 191 ανθρώπους και τραυμάτισαν πάνω από 1.000.  Καταδίκασαν τον τότε πρωθυπουργό Χοθέ Μαρία Αθνάρ σε ταπεινωτική εκλογική ήττα.  Το μεγάλο λάθος του Αθνάρ, που εκμεταλλεύθηκε ο αντίπαλός του Θαπατέρο, ήταν ότι βιάστηκε να φορτώσει την ευθύνη στους Βάσκους αυτονομιστές και όχι στην ισλαμική τρομοκρατία, κάτι που ήταν φανερό σε όλη την Ευρώπη. Και ο λαός τον τιμώρησε.

 Τα γνώριζαν στην Πειραιώς

Στα δύσκολα, λοιπόν, φαίνονται οι ηγέτες και η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν το έχει με τη διαχείριση κρίσεων από φυσικά φαινόμενα. Συν του ότι και η Περιφέρεια Αττικής επί ημερών Ρένας Δούρου έχει δείξει πολύ αργά αντανακλαστικά. Ας μην ξεχνάμε τι είχε συμβεί πέρυσι με τις φωτιές στον Κάλαμο, αλλά και με τις πλημμύρες στη Μάνδρα.

Έτσι, όταν στην Πειραιώς είδαν την αργοπορία των αρχών, αποφάσισαν να περιμένουν, βέβαιοι ότι η κυβέρνηση θα κάνει το λάθος, καθώς όπως λένε στη Νέα Δημοκρατία «το μυαλό το έχουν μόνο στην επικοινωνία και όχι στην διαχείριση». Προσωπική ήταν και η απόφαση του προέδρου της Ν.Δ. να επισκεφθεί τις πληγείσες περιοχές, χωρίς την παρουσία κάμερας, καθώς δεν ήθελε να δώσει την εικόνα ότι επιδιώκει να καρπωθεί πολιτικά μια μεγάλη τραγωδία. Κι όμως η αμεσότητα των ενεργειών του, δηλαδή να τηρήσει στάση υπευθυνότητας και μετριοπάθειας και να μην κάνει πολιτική πάνω στα αποκαΐδια, έκανε τη διαφορά έναντι του κ. Τσίπρα, που την ίδια ώρα που θρηνούσαμε την εκατόμβη νεκρών, στη σύσκεψη-θέατρο ρωτούσε πότε θα πετάξουν τα αεροπλάνα για μία φωτιά που έσβησε στη θάλασσα, αφανίζοντας το Μάτι.

Ο κ. Μητσοτάκης, θεωρώντας ότι έχει «διαβάσει» σωστά την κοινωνία, αποφάσισε να κάνει την υπέρβαση.  Όχι μόνο απαγόρευσε δηλώσεις, αλλά κινήθηκε και θεσμικά. Τηλεφώνησε στον κ. Τσίπρα για να τον κάνει εταίρο της πρότασής του –κατόπιν συνεννόησης με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος– να αναλάβει το Ίδρυμα τη συντήρηση των εναέριων μέσων πυρόσβεσης για τα επόμενα πέντε χρόνια – πρόταση χαρακτηριστική.

Και όσο η κυβέρνηση… έπεφτε από τη μία γκάφα στην άλλη, τόσο ο κ. Μητσοτάκης έπειθε περισσότερο. Ως απάντηση στη συνέντευξη Τύπου των υπουργών, όπου δήλωσαν «υπερήφανοι και ότι τα έκαναν όλα καλά», προχώρησε σε δεύτερη επίσκεψη στο Μάτι, όπως και στα νοσοκομεία για να ενημερωθεί για την πορεία των τραυματιών. Ταυτόχρονα πήρε άριστα στην κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού, όπου σε χρόνο ρεκόρ τα μέλη της Ν.Δ. συγκέντρωσαν είδη πρώτης ανάγκης, έτρεξαν για να δώσουν αίμα, ενώ βοήθησαν ως εθελοντές στις πληγείσες περιοχές. Δηλαδή, το κόμμα ξύπνησε, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου.

Αυτή η υπεύθυνη στάση του κ. Μητσοτάκη ανάγκασε τον κ. Τσίπρα να υποπέσει σε σωρεία λαθών, καθώς είναι γνωστό ότι το Μαξίμου εάν μένει χωρίς εχθρό δεν μπορεί να λειτουργήσει. Με συνέπεια ο… βασιλιάς να μείνει γυμνός. Έτσι η λαϊκή κατακραυγή μετατράπηκε σε πάνδημη αποδοκιμασία κατά της κυβέρνησης. Και όπως λένε οι συνεργάτες του προέδρου της Ν.Δ., «ο κ. Τσίπρας έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων οπότε το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον».