Κυπριακό: Ο Κυριάκος το είπε, η Άγκυρα και η Ουάσινγκτον το άκουσαν;

Πάει κι αυτό!  Με την σημερινές (21/9) ομιλίες του στο πανεπιστήμιο του Yale και στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ολοκληρώνεται η επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη όπου δικαιολογημένα όλα τα φώτα είχαν πέσει στη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργό με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Σοφότερους δεν μας έκανε το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης, καθώς όλοι γνωρίζαμε εκ των προτέρων ότι σκοπός του τετ-α-τετ ήταν η διατήρηση του μομέντουμ της εξομάλυνσης και η επιβεβαίωση της διάθεσης των δύο χωρών να εμβαθύνουν ακόμη περισσότερο τη σχέση τους. Ποια σχέση όμως; Μα προφανώς την light εκδοχή της, αυτήν που αφορά τα θέματα χαμηλής –και ως εκ τούτου «ακίνδυνης»– πολιτικής. Η άλλη σχέση, η δύσκολη, που περιλαμβάνει ένα κάρο… αγκωνάρια όπως το casus belli, την ΑΟΖ και φυσικά το Κυπριακό, μένει στην ντουλάπα για να μην χαλάσει τη μόστρα των «ανοιχτών διαύλων» επικοινωνίας.

Αυτό βεβαίως δεν εμποδίζει τον Σουλτάνο της άλλης πλευράς του Αιγαίου να «απαιτεί» αναγνώριση των κατεχομένων ως ανεξάρτητου κράτους. Η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν άφησε την πρόκληση να πέσει κάτω και απάντησε επαναλαμβάνοντας ότι η λύση του Κυπριακού θα πρέπει να σέβεται πλήρως τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και ότι οποιαδήποτε λύση εκτός αυτών των παραμέτρων, οποιαδήποτε ιδέα ή οποιαδήποτε συζήτηση για λύση δύο κρατών είναι απλώς μη αποδεκτή.

Μόνη της όμως τα λέει, μόνη της τα ακούει η Ελλάδα, καθώς ούτε η Άγκυρα δέχεται κάτι λιγότερο από τη διχοτόμηση, ούτε η Ουάσινγκτον και τα Ηνωμένα Έθνη πιέζουν για μία δίκαιη λύση του Κυπριακού. Κι αναρωτιέται κανείς: όταν θα τελειώσει η περιλάλητη περίοδος του μασάζ και του ζαχαρώματος Ελλάδας – Τουρκίας θα περάσουμε στη βαρύτερη ατζέντα αφήνοντας στο ράφι τη Λευκωσία ή θα ξεχαστούν οι εναγκαλισμοί και οι αβρότητες και θα επιστρέψουμε στη διπλωματία των κανονιοφόρων;