Η «τροφική αλυσίδα» των Κασιδιαραίων (εντός και εκτός Ελλάδας)

Στις σελίδες των διεθνών ειδήσεων η «Α» αναδεικνύει σήμερα τις δύο περίεργες υποθέσεις που απασχολούν τα τελευταία 24ωρα το Ευρωκοινοβούλιο.

Η μία αφορά την έρευνα που διεξάγεται για να διακριβωθεί αν μέλη του κοινοβουλίου της Ε.Ε. χρηματίστηκαν από φιλορωσικό δίκτυο προκειμένου να βοηθήσουν στη διάδοση της προπαγάνδας του Κρεμλίνου στην Ευρώπη. Η άλλη σχετίζεται με κατασκοπεία και εμπορικό πόλεμο προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της Κίνας.

Αν και τα δύο περιστατικά που ανέκυψαν είναι φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους εντούτοις μοιάζει να έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την αδιαφάνεια και την έλλειψη ακεραιότητας στελεχών και αξιωματούχων που βγάζουν το… παντεσπάνι στην «αυλή» ή και στα ενδότερα των Βρυξελλών.

Δεδομένου ότι όλα αυτά συμβαίνουν περίπου 40 ημέρες πριν οι πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου κληθούν στις κάλπες για να εκλέξουν τους πολιτικούς σχηματισμούς και τους πάνω από 700 «εκλεκτούς» που θα τους εκπροσωπήσουν, δεν πρέπει να μας διαφεύγει η σοβαρή παράπλευρη συνέπεια ότι φαινόμενα σαν αυτά που προλογίσαμε διογκώνουν τον λαϊκισμό και τον ευρωσκεπτικισμό σε βαθμό… κακουργήματος!

Όποιος νομίζει πως όσα συνέβησαν μεσοβδόμαδα στην ελληνική βουλή με τις μπουνιές που «έριξε» ο πρώην βουλευτής των «Σπαρτιατών», Κωνσταντίνος Φλώρος, στον βουλευτή της «Ελληνικής Λύσης», Βασίλη Γραμμένο, είναι άσχετα με τον λαϊκιστικό αντισυστημισμό είναι τουλάχιστον αιθεροβάμων.

Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι την τελευταία φορά που είδαμε ξύλο από πολιτικό ήταν το 2012 από τον «ομόσταβλο» των «Σπαρτιατών» Ηλία Κασιδιάρη ο οποίος είχε χτυπήσει σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση την Λιάνα Κανέλη. Πρόκειται για την ίδια αντισυστημική πραμάτεια που πουλάνε στους ψηφοφόρους σε όλη την Ευρώπη οι μεταμφιεσμένοι Κασιδιάρηδες, είτε λέγονται «Σπαρτιάτες» στην Ελλάδα, είτε «Εναλλακτική για τη Γερμανία» ή «Εθνική Συσπείρωση» στη Γαλλία.

Αυτόν τον δήθεν αντισυστημισμό εκμεταλλεύονται, εξάλλου, και όσοι επιβουλεύονται την ευρωπαϊκή δημοκρατία, με όσα στραβά κι ανάποδα έχει.

Για να είμαστε, πάντως, δίκαιοι και ειλικρινείς με τους εαυτούς μας η καταδίκη του όποιου «διαρρήκτη» της δημοκρατίας και της λαϊκής εμπιστοσύνης δεν αναιρεί την ευθύνη όλων ημών των υπολοίπων που αφήσαμε ξεκλείδωτες τις πόρτες των θεσμών.

Καταρχάς θα πρέπει να αναλογιστούμε έστω και τώρα, στο παραπέντε της ευρωκάλπης, πόσο λάθος κάνουμε που μιλάμε για όλα τα υπόλοιπα πλην των θεμάτων που αφορούν την Ευρώπη.

Για παράδειγμα ενώ ένα από τα μεγάλα θέματα της Γηραιάς Ηπείρου είναι η αυτόνομη αμυντική θωράκισή της με παράλληλο στρατιωτικό απογαλακτισμό από τις ΗΠΑ, εμείς αναλωνόμαστε σε σπέκουλες ότι η κυβέρνηση παραδίδει αντιαεροπορικό οπλισμό στην Ουκρανία δήθεν αποψιλώνοντας την άμυνα των ελληνικών νησιών έναντι του ενεργού τουρκικού κινδύνου.

Εξίσου μέγα θέμα και το Μεταναστευτικό για την Ευρώπη. Αλλά ενώ η Γαύδος και η νότια Κρήτη (σ.σ. μαζί με την Κύπρο πoυ εκπέμπει SOS) εξελίσσονται σε… αγαπημένους προορισμούς των διακινητών ουδείς από τις πολιτικές δυνάμεις μιλάει στον κόσμο –Έλληνες και Ευρωπαίους– για το τι προβλέπει το νέο σύμφωνο της Ε.Ε. για τη μετανάστευση και το άσυλο που ψηφίστηκε προ 15 ημερών στο Ευρωκοινοβούλιο.

Για να μην πούμε ότι δεν γίνεται καμία σοβαρή κουβέντα για την κλιματική κρίση (σ.σ. δεν έχει τελειώσει ο Απρίλιος και μετράμε κάτι λιγότερο από 10.000 στρέμματα καμένων εκτάσεων), την ανάγκη να καταστεί η Ευρώπη αυτάρκης σε πρώτες ύλες, ούτε καν η «ευγενής» συζήτηση για την επανάσταση αλλά και τις επικινδυνότητες που κουβαλάει ο ερχομός της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Αυτή η παντελής ένδεια προεκλογικού διαλόγου ουσίας αποτελεί και την τροφική αλυσίδα των ανά τας Ευρώπας λαϊκιστών η οποία λειτουργεί παρεμπιπτόντως και ως άλλοθι για τις επιλογές των ψηφοφόρων. Διότι στο τέλος της ημέρας καλό είναι να θυμόμαστε ότι τους κασιδιάρηδες, τους λεπενιστές και όλους τους συν αυτώ τούς στέλνουμε εμείς στα κοινοβούλια, δεν πηγαίνουν μόνοι τους…