Η Ευρώπη προχωράει, η Ελλάδα θα ακολουθήσει;

Πλησιάζοντας στις ευρωπαϊκές εκλογές μπορεί η πόλωση από τη μία πλευρά να αυξάνεται, από την άλλη ωστόσο οι πολίτες έχουν την ευκαιρία ξεκάθαρα πλέον να διακρίνουν τις θέσεις και τις επιδιώξεις των κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο τους.

Για τη Νέα Δημοκρατία, ο αγώνας αυτός, όπως από την αρχή είχε τεθεί, είναι αγώνας για την Ελλάδα, για να εξασφαλιστεί ότι δεν θα ζήσουμε ποτέ ξανά με μνημόνια και με το 60% των νέων μας άνεργους και πάνω από όλα για να μην πάνε χαμένες οι τεράστιες θυσίες των προηγούμενων ετών.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, φαίνεται ότι ο αγώνας είναι κυρίως πολιτικής επιβεβαίωσης και αυτοσυντήρησης. Καθώς βλέπουν πλέον ξεκάθαρα ότι το δίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» στο οποίο είχαν επενδύσει εξαφανίζεται, μαζί με τον κίνδυνο της χώρας να χρεοκοπήσει, ανακαλύπτουν διαρκώς νέα φαντάσματα όπως το «κρυφό μνημόνιο», η «κατοχή» που το μόνο που αναδεικνύουν είναι τον πανικό μιας παράταξης που τρέφεται από την κρίση και θα εξαφανιστεί χωρίς αυτή.

Οι Έλληνες καλούνται πλέον να κάνουν την επιλογή τους με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη πενταετία και το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Και καλούνται να την κάνουν όχι για να στείλουν το οποιοδήποτε μήνυμα – λες και είναι διαγωνισμός της eurovision όπου η ψήφος δεν έχει καμία επίπτωση την επόμενη μέρα. Καλούνται να ψηφίσουν ώστε να στείλουν τις πλέον υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις αλλά και τους πλέον σοβαρούς, καταρτισμένους και έμπειρους εκπροσώπους.

Μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συναποφασίζει με το Συμβούλιο και την Επιτροπή για τις περισσότερες πολιτικές και έχει τον τελικό λόγο στον προϋπολογισμό. Αυτές οι εξουσίες του το καθιστούν πλέον ρυθμιστή των ευρωπαϊκών εξελίξεων και, για όσους παρακολουθούν τα ευρωπαϊκά δρώμενα, μια πρώτη «γεύση» της ισχύος του Κοινοβουλίου πήραμε τόσο στη διαπραγμάτευση για τον νέο μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της Ένωσης, αλλά και στις συζητήσεις για την ανεργία των νέων – όπου το Κοινοβούλιο πίεσε και πέτυχε αύξηση των κονδυλίων που θα διατεθούν.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος των Ελλήνων ευρωβουλευτών είναι ιδιαίτερα σημαντικός είτε ως εθνικοί εκπρόσωποι, είτε ως μέλη της Πολιτικής Ομάδας στην οποία ανήκει ο καθένας. Γιατί εκεί διαμορφώνονται οι συμμαχίες, εκεί σχεδιάζονται οι πολιτικές και, τελικά, εκεί αποφασίζεται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον και της δικής μας πατρίδας ως ενεργού και ισότιμου μέλους της Ένωσης.

Να έχουν εμπειρία

Επομένως, είναι σημαντικό εκείνοι που θα μας εκπροσωπήσουν να έχουν ευρωπαϊκή εμπειρία, σφαιρική αντίληψη των ευρωπαϊκών θεμάτων και της λειτουργίας των ευρωπαϊκών οργάνων και τεχνοκρατική εμπειρία διοίκησης, καθώς τα περισσότερα θέματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετίζονται άμεσα με νομοθετήματα (εισηγήσεις, προτάσεις, τροπολογίες) που κανείς θα πρέπει να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται πλήρως τι συνεπάγονται σε επίπεδο εφαρμογής.

Σε ό,τι με αφορά, νιώθω σίγουρος ότι η προηγούμενη θητεία μου 17 χρόνων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στη συνέχεια σε διοικητικές και κοινοβουλευτικές θέσεις στην Ελλάδα μού δίνουν τα εφόδια να αντεπεξέλθω στα ευρωβουλευτικά καθήκοντα με επιτυχία, εκπροσωπώντας πάντα τα ελληνικά συμφέροντα –  μαχόμενος παράλληλα για μια καλύτερη Ευρώπη. Έχω διαχειριστεί εξ ολοκλήρου τη διαπραγμάτευση το 2004-2006 για το ΕΣΠΑ –που απέφερε τη μεγαλύτερη συγκριτικά χρηματοδότηση από την Ε.Ε. από την ένταξή μας–, ενώ εκπροσώπησα την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με την ιδιότητα του υπουργού Αιγαίου και Ναυτιλίας και λίγο νωρίτερα διετέλεσα μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Οι κοινοτικές διαπραγματεύσεις, η ευρωπαϊκή νομοθεσία, η διαδικασία λήψης αποφάσεων αποτελούν την καθημερινότητά μου για πάνω από 25 χρόνια.

Και παράλληλα έχω αποδείξει ότι το εθνικό συμφέρον είναι για μένα πάνω από θέσεις, πάνω από προσωπικές φιλοδοξίες. Γι’ αυτό στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις την εθνική προσπάθεια της κυβέρνησης και ως Υπουργός Ναυτιλίας, καταθέτοντας το ολοκληρωμένο σχέδιο για τη λιμενική πολιτική που έγινε αποδεκτό χωρίς καμία αλλαγή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και ως βουλευτής σε δύσκολες στιγμές για τη χώρα. Και παρ’ όλα αυτά δεν δίστασα να παραιτηθώ από τη βουλευτική μου έδρα ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Πρωθυπουργού για τη νέα –ευρωπαϊκή αυτή τη φορά– μάχη.

Οι εκλογές της 25ης Μαΐου είναι η ευκαιρία της Ελλάδας να αρχίσει να κεφαλαιοποιεί όσα με κόπο και θυσίες έκτισε τα προηγούμενα δύο χρόνια. Το μόνο δίλημμα που τίθεται είναι αν θα προχωρήσουμε μπροστά ακολουθώντας την υπόλοιπη Ευρώπη ή θα βουλιάξουμε στην ανυποληψία και τη μιζέρια της κρίσης. Η καθημερινή επαφή μου με εκατοντάδες πολίτες μού λέει ότι οι Έλληνες έχουν ήδη δώσει την απάντηση.