Γεννούν και τα κοκόρια του!

Όταν ανέλαβε τα ηνία του Παναθηναϊκού ο Γιάννης Αλαφούζος, με οδηγό το πλάνο της λαϊκής βάσης ως μοντέλο διοίκησης και χρηματοδότησης, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που πίστεψαν στην επιτυχή έκβαση του οράματος που δημιουργήθηκε μέσα από τις εξελίξεις και τις ανάγκες.

Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που δεν χαμογέλασαν με… νόημα, όταν ο νυν πρόεδρος του «τριφυλλιού» ανέλυσε το πρόγραμμά του και γνωστοποίησε τις θέσεις του. Τα ίδια και… χειρότερα, ακούστηκαν για τις επιλογές που έκανε, τόσο στο θέμα του προπονητή, όσο και στη γενικότερη πολιτική που σκόπευε να ακολουθήσει. Οι περισσότεροι είχαν προδιαγράψει την αποτυχία και… ετοιμάζονταν για την επόμενη μέρα, ως γνήσιοι «Μετά Χριστόν» προφήτες.

Όλα αυτά, ανήκουν σε ένα όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, άρα – για ορισμένους – είναι εξαιρετικά δύσκολο να λησμονηθούν. Η λήθη προϋποθέτει ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Εντούτοις, και καθότι ζούμε στην Ελλάδα, κάποιοι εμφανίζονται ως τιμητές του όλου πλάνου, διαδηλώνοντας την πίστη τους στο εγχείρημα της λαϊκής βάσης. Είναι οι ίδιοι που χαμογελούσαν… πονηρά πριν από λίγους μήνες και διέβλεπαν τον καταποντισμό του «πράσινου» πλάνου. Είναι οι ίδιοι που μιλούσαν για τη… μάχη που θα έδινε ο Παναθηναϊκός να διατηρηθεί στην κατηγορία.

Σήμερα, με την ομάδα να στηρίζεται από τον κόσμο της και μόνο από αυτόν, με το πρώτο τρόπαιο της νέας εποχής – το κύπελλο – να είναι πραγματικότητα με την προοπτική της εξόδου στο Champions League να γίνεται ολοένα και πιο πιστευτή, ο Γιάννης Αλαφούζος έχει κάθε δικαίωμα να υπερηφανεύεται, όχι τόσο για την έμπνευση του διοικητικού μοντέλου που εφαρμόζεται στον Παναθηναϊκό, αλλά ακριβώς γιατί ήταν αυτός που ΤΟΛΜΗΣΕ, κόντρα σε κάθε «ειδικό», σε κάθε υψηλό «αναλυτή», κόντρα σε όλες τις «Κασσάνδρες», να πράξει αυτό που κανείς δεν είχε τα… κότσια να πράξει.

Απόλυτη… ευστοχία
Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού πέτυχε σε όσες αποφάσεις έλαβε για τον Παναθηναϊκό και σε όσες υποθέσεις ανέλαβε να φέρει σε πέρας. Του βγήκαν όλα. Το μοντέλο της λαϊκής βάσης αγκαλιάστηκε από τους οπαδούς του «τριφυλλιού» και μετά τη φετινή πορεία, η οποία έπεισε ακόμη και τους πιο άτολμους και απαισιόδοξους, θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο, προσφέροντας ακόμη περισσότερα έσοδα και στήριξη στην ομάδα. Η επιστροφή στη φυσική έδρα της ομάδας, τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ήταν ένα ακόμη τόλμημα, που απέδωσε καρπούς, καθώς συσπείρωσε τους πάντες γύρω από την ιστορική ιδέα του συλλόγου, ανοίγοντας παράλληλα προοπτικές για το μέλλον, στη δημιουργία ενός σύγχρονου γηπέδου, εκεί ακριβώς που επιθυμούσε πάντα –και για πάντα– ο λαός του «τριφυλλιού». Η ανάθεση της τεχνικής ηγεσίας στον Γιάννη Αναστασίου και η πρόσληψη του Νίκου Νταμπίζα ως τεχνικού διευθυντή, ήταν δύο επιλογές που προκάλεσαν σωρεία αντιδράσεων, αλλά ο Γιάννης Αλαφούζος ήταν εκείνος που επέμεινε, τις στήριξε και δικαιώθηκε. Το μεταγραφικό πλάνο που εφαρμόστηκε, με τις «έξυπνες» μεταγραφές τύπου Μάρκους Μπεργκ, Νάνο κλπ. και την προώθηση των ταλέντων από τα σπλάχνα του συλλόγου, την «πράσινη» Ακαδημία, όχι μόνο πέτυχε, αλλά έδειξε το δρόμο και στους υπόλοιπους ελληνικούς συλλόγους. Τέλος, το θέμα της αδειοδότησης, το οποίο απασχόλησε για αρκετό καιρό το «πράσινο» ρεπορτάζ, ο Γιάννης Αλαφούζος το ανέλαβε προσωπικά και μετά από συντονισμένες, επίμονες και – όπως αποδείχθηκε – εύστοχες ενέργειες, κατάφερε να το φέρει σε πέρας και μάλιστα δίχως να… ανοίξει μύτη. Σιωπηλά, δίχως φανφάρες, δίχως να δίνει δικαιώματα για σχόλια και τελικά, με… άνεση και χαμόγελο.

Το σίγουρο είναι ότι δεν λύθηκαν δια μαγείας όλα τα δεινά που «κληρονόμησε» ο Παναθηναϊκός από το εγχείρημα της πολυμετοχικότητας. Το σίγουρο είναι ότι η ομάδα της Αθήνας βρήκε έναν άνθρωπο, τον Γιάννη Αλαφούζο, που διαθέτει την τόλμη, το κουράγιο, την αυτοπεποίθηση, την αίσθηση του πετυχημένου, να εφαρμόσει τις ιδέες και το πλάνο της νέας εποχής. Μίας εποχής που δεν στηρίζεται στις διαθέσεις κανενός «φραγκάτου», όπως ο Βαρδινογιάννης, αλλά στη συμμετοχή του κόσμου. Η συσπείρωση γύρω από την ιδέα του Παναθηναϊκού, αποτελεί τη μεγάλη του δύναμη, αλλά και τη μεγάλη του αδυναμία. Διότι αν στο εγχείρημα δεν υπάρχει όραμα και στο όραμα δεν πιστέψουν οι πολλοί και αυτοί οι πολλοί δεν διαθέτουν την τρέλα να τολμήσουν, τότε τα πάντα μπορούν να καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος. Ο Αλαφούζος έδειξε και απέδειξε σε όλο τον κόσμο, πως μπορεί να συμβεί. Αυτό ακριβώς ήταν η κορύφωση της επιτυχίας του προέδρου των «πράσινων». Η πίστη που δημιούργησε στον κόσμο, ότι το μέχρι πρότινος ανέφικτο, είναι τελικά εφικτό.

Το ερώτημα που τίθεται από πολύ κόσμο, είναι το πώς τα κατάφερε, όταν οι άλλοι δεν τολμούν καν. Η απάντηση ίσως να είναι πολύ πιο απλή, απ’ ότι πιστεύουμε. Η άποψή μας, όμως, είναι ότι ο Γιάννης Αλαφούζος έβαλε την τρέλα και την τόλμη. Γνώριζε όμως, ότι δεν διαθέτει τη γνώση Αυτό το τελευταίο στοιχείο, το εμπιστεύθηκε σε ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Μίλησε μαζί τους, άκουσε, συμβουλεύτηκε, ρώτησε, ενημερώθηκε και ανέλυσε. Όπου δεν διέθετε την ειδική γνώση, εμπιστεύθηκε εκείνους που τη διέθεταν. Δεν εμφανίστηκε ως παντογνώστης και δεν απαξίωσε το ρόλο κανενός.

Αναίτιες επικοινωνιακές «κορώνες»
Κάποιες φορές, ωστόσο, ο Γιάννης Αλαφούζος ίσως να αδίκησε την ίδια την προσπάθειά του με τα επικοινωνιακά τερτίπια του. Είναι… must το φιλτράρισμα κάθε δραστηριότητας μέσα από τους «νόμους» του marketing και του σύγχρονου μιντιακού μοντέλου επιβολής ιδεών και συμπεριφορών, ειδικά όταν έχει κάποιος στην ιδιοκτησία του ισχυρά ΜΜΕ. Βέβαια, κάθε ενέργεια την οποία πράττει ο εκάστοτε πρόεδρος του Παναθηναϊκού, έχει αντίκτυπο στην ομάδα και στο… ταμείο της. Οι αγωγές προσωπικά στον ίδιο και η επιβολή προστίμων στην ΠΑΕ, εξαιτίας των δηλώσεων ή εκτιμήσεών του, ήταν το αρνητικό σημείο, ενώ δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και τη λανθασμένη εκτίμησή του, όταν αποφάσισε να χορηγήσει εισιτήρια στους οπαδούς του ΠΑΟΚ, στο ματς των play-off, με αποτέλεσμα να γίνουν επεισόδια, η ομάδα να τιμωρηθεί με βαρύ πρόστιμο, να επιβληθεί κλείσιμο της Λεωφόρου για δύο αγώνες και να κινδυνεύσει ακόμη και με αφαίρεση βαθμών. Τουλάχιστον το παραδέχθηκε πως έκανε λάθος…