Ευθύνες ναι, παραιτήσεις όχι…
Γκάφα στην γκάφα από την κυβέρνηση στην (και επικοινωνιακή) διαχείριση της τραγωδίας στην Ανατολική Αττική. Τρεις ημέρες διαδοχικά αποδεικνύεται πως οι συμβουλάτορες του Αλέξη Τσίπρα δεν έχουν καμία απολύτως επαφή με την ελληνική κοινωνία, αποκομμένοι από αυτήν και επαναπαυμένοι στις δάφνες της σοφίας τους. Και αυτό ενόσω ακόμα παραμένουν θολά τα όσα έχουν συμβεί και οι ευθύνες που απορρέουν για την πρωτοφανή καταστροφή.
Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου
Το μπαράζ των επικοινωνιακών αυτογκόλ για την κυβέρνηση ξεκίνησε ήδη από τη Δευτέρα το βράδυ, οπότε και ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε από τη Βοσνία όπου και είχε βρεθεί για να βραβευθεί. Από το κέντρο επιχειρήσεων στο Χαλάνδρι δόθηκε μια άκρως αποτυχημένη παράσταση όταν όλοι όφειλαν να σιωπούν και να αφήσουν τους υπηρεσιακούς να κάνουν τη δουλειά τους, όπως εκείνοι έχουν εκπαιδευθεί να την κάνουν. Αντί αυτού ο πρωθυπουργός ενημερώθηκε ότι υπάρχει ύφεση του φαινομένου για να ρωτήσει γεμάτος αγωνία πότε θα αναλάβουν δράση τα ιπτάμενα μέσα την επόμενη μέρα. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρώτα δύο ερωτήματα: γιατί να αναλάβουν, αν υπήρχε ύφεση του φαινομένου και όλα ήταν υπό έλεγχο; Και δεν γνωρίζει ο πρωθυπουργός της χώρας αυτό που ξέρει ο κάθε πολίτης, ότι δηλαδή τα ιπτάμενα μέσα σηκώνονται με το πρώτο φως της ημέρας;
Την πρώτη λοιπόν αυτή επικοινωνιακή απόπειρα ήρθε να επισκιάσει κάτι πιο σοβαρό. Λίγη ώρα αργότερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «εμφανώς» ταλαιπωρημένος χωρίς γραβάτα και σακάκι ανακοίνωνε τους πρώτους 25 θανάτους με τον πλέον επίσημο τρόπο. Η ώρα ήταν περίπου 02.00 και η επόμενη μέρα επρόκειτο να δείξει το μέγεθος της τραγωδίας.
Ήταν και η επόμενη εμφάνιση του πρωθυπουργού, ο οποίος ανακοινώνοντας το τριήμερο πένθος εξασφάλισε τη σιωπή της αντιπολίτευσης. Την Τετάρτη πάλι ήρθε η ανακοίνωση των μέτρων υπέρ των πυρόπληκτων, σε μια προσπάθεια να αλλάξουν την ατζέντα η οποία κυριαρχείτο από τους δεκάδες νεκρούς και ακόμα περισσότερους αγνοούμενος. Και πάλι όμως –όπως θα μπορούσε να έχει διαβεβαιώσει ο πλέον ανίδεος– η επικοινωνιακή επίθεση καταλήγει ανεπιτυχής.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στη συνέντευξη Τύπου της Πέμπτης, που μόνο ανόητος θα είχε συλλάβει ως ιδέα και εν τέλει σκηνοθετήσει όπως έφτασε στις οθόνες μας. Ένας καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός, ο οποίος τελεί υπό παραίτηση αλλά ο πρωθυπουργός δεν την αποδέχεται, υπηρεσιακοί που δεν διαπίστωναν κανένα λάθος και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να προσπαθεί με αγωνία να διορθώσει τα κακώς κείμενα, δίνοντας εξηγήσεις που μόνο οι αρμόδιοι θα μπορούσαν αλλά το άγχος δεν τους το επέτρεπε. Κανονικός επικοινωνιακός τιτανικός κυρίως λόγω του «στησίματος».
Φτάνοντας στην Παρασκευή, ξάφνου ανακοινώνεται υπουργικό συμβούλιο. Μετά την επιτυχία της Πέμπτης κρίθηκε άκρως απαραίτητο, με την αντιπολίτευση να έχει ήδη δείξει τις προθέσεις της κατά της κυβέρνησης. Και ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε το σύνολο της πολιτικής ευθύνης.
«Πρώτα από όλα γιατί θέλω να αναλάβω ακέραια, ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου και ενώπιον του ελληνικού λαού, την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία», είπε χαρακτηριστικά προκαλώντας την αντίδραση σύσσωμης της αντιπολίτευσης, η οποία σημειώνει πως ανάληψη της ευθύνης σημαίνει παραίτηση. Εκείνος όμως το είχε προβλέψει: «Εμείς δεν θα επιχειρήσουμε ποτέ να αποδράσουμε από τις ευθύνες μας. Όπως δεν το κάναμε, όταν αναλάβαμε τη χώρα χρεοκοπημένη, και φορτωθήκαμε εθελοντικά τα λάθη και τις παραλείψεις δεκαετιών. Όπως δεν το κάναμε όταν αντιμετωπίσαμε το φάσμα μιας τεράστιας οικονομικής, εθνικής, και ανθρωπιστικής καταστροφής, για την οποία άλλοι ήταν υπεύθυνοι», είπε, ξεκαθαρίζοντας πως δεν έχει πρόθεση παραίτησης. Τώρα. «Αφού η μάχη αυτή τελειώσει, αφού και η τελευταία εστία κινδύνου εκλείψει, τότε θα υπάρξει η ψύχραιμη αποτίμηση, και πιθανή απόδοση ευθυνών. Διαφορετικά ξεπέφτουμε σε κυνήγι μαγισσών και μια προσπάθεια ανεύρεσης αποδιοπομπαίων τράγων», συμπλήρωσε, επιτρέποντας σενάρια για πρόωρες εκλογές. Έκανε και κάτι ακόμα σε συνέχεια της συνέντευξης Τύπου της Πέμπτης. Επικαλέστηκε σκοτεινό δάχτυλο, που στόχο έχει να πλήξει την κοινωνική συνοχή, να δημιουργήσει αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες… Τρομολαγνεία…
Υπερπλεόνασμα έχουμε, καναντέρ γιατί δεν έχουμε;
Ο Αλέξης Τσίπρας υποστήριξε πως ανέλαβε την ευθύνη για την χώρα ήδη από το 2015. Και δηλώνει σε κάθε ευκαιρία υπερήφανος για τα πρωτογενή πλεονάσματα που αποδίδουν οι πολιτικές της κυβέρνησης του. Μετά όμως την τραγωδία στην Ανατολική Αττική γενάται ένα ερώτημα που απαιτεί άμεση απάντηση: αντί το πρωτογενές πλεόνασμα να μοιράζεται ως χαρτζιλίκι ένθεν κακείθεν γιατί αυτό δεν κατευθύνεται στην προστασία της πατρίδας; Αν λεφτά υπάρχουν, γιατί τα καναντέρ είναι καθηλωμένα; Ο Πάνος Καμμένος θα πρέπει να απαντήσει άμεσα γιατί ψευδώς είχε δηλώσει ότι υπάρχουν εν λειτουργία 31 πυροσβεστικά αεροσκάφη ενώ ένα 24ωρο μετά ομολόγησε πως εν τέλει ήταν μόνο 10; Δεν είχε χρήματα για να τα έχει έτοιμα ή υπήρξε ολιγωρία; Την ευθύνη αυτή ποιος θα την αναλάβει;
Και τα νοσοκομεία παρά τις ελλείψεις τους, με την αυτοθυσία του προσωπικού αντιμετώπισε με τον καλύτερο τρόπο την έκτακτη αυτή κατάσταση. Μήπως θα πρέπει επιτέλους από το αιματοβαμμένο υπερπλεόνασμα να γιατρευτούν και οι πληγές της κρίσης στον τομέα της υγείας; Ή μόνος του στόχος είναι να δίνεται η 13η «σύνταξη»;