ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ / Ν.Δ: Προβάλει το έργο της, αφωνία για τα αυτογκόλ της 

Ελάχιστες ώρες απέμειναν ώσπου να ανοίξουν οι ευρωκάλπες της 9ης Ιουνίου και αν υπάρχει μια σχετική αγωνία αυτή δεν αφορά το ποιος θα είναι ο νικητής αλλά το πώς το μεγάλο ή λίγο μικρότερο εύρος της διαφαινόμενης νίκης της Νέας Δημοκρατίας θα διαμορφώσει τους πολιτικούς επικοινωνιακούς συσχετισμούς στη χώρα την επόμενη ημέρα της λαϊκής ετυμηγορίας.

Η χιλιοειπωμένη και εξ Αμερικής προερχόμενη σοφιστεία ότι «ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος είναι τίποτα» δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα του εκλογικού αγώνα που θα δώσουν αύριο τα ελληνικά κόμματα με φόντο την εκπροσώπηση στο Ευρωκοινοβούλιο για τα επόμενα πέντε χρόνια. Το ακριβώς αντίθετο, μάλιστα, συμβαίνει. Κι αυτό διότι ασχέτως πρωτιάς, που εκτός… κοσμογονικού απροόπτου είναι καπαρωμένη από τη Νέα Δημοκρατία, η σειρά για παράδειγμα με την οποία θα καταταγούν στις θέσεις 2-3 ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι ζήτημα που αγγίζει τα όρια της πολιτικής επιβίωσης για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευση και ως εκ τούτου είναι μείζον ζήτημα.

Εξίσου σημαντικές είναι, επίσης, και οι θέσεις που θα καταλάβουν φερειπείν τα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της δεξιάς του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως η «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου που έχει κάνει σημαία το Μακεδονικό, η «Νίκη» του Δημήτρη Νατσιού που είχε κηρύξει ανένδοτο εναντίον της κυβέρνησης για τη νομοθέτηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών, ακόμη-ακόμη και η «Φωνή Λογικής» της Αφροδίτης Λατινοπούλου που διεκδικεί την ψήφο των πολιτών με ένα λαϊκιστικό αφήγημα και με ατζέντα Λεπέν και Μελόνι. Όμως, ακόμη και οι τελευταίοι δεν θα είναι «τίποτα» στην αυριανή μάχη. Το αν, λόγου χάριν, εκλέξουν ευρωβουλευτή ή μείνουν εκτός νυμφόνος η Νέα Αριστερά του Αλέξη Χαρίτση, της Έφης Αχτσιόγλου, του Ευκλείδη Τσακαλώτου και των λοιπών που κούνησαν μαντίλι στον ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Νοέμβριο έπειτα από την «απόβαση» Κασσελάκη στην Κουμουνδούρου θα προκαλέσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διαφορετικά δεδομένα στην υφέρπουσα συζήτηση για το ενδεχόμενο ανασύνταξης και συμπράξεων στον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Όπως, τέλος, θα έχει ενδιαφέρον το αν θα ξαναδούμε στην ελληνική πολιτική σκηνή τον Γιάνη Βαρουφάκη, αν το ΜεΡΑ25 υποστεί ακόμη μία εκκωφαντική εκλογική ήττα ή το πώς θα πορευτεί ο Ανδρέας Λοβέρδος και οι «Δημοκράτες» του αν δεν καταφέρουν να καταγράψουν ένα ικανοποιητικό ποσοστό εκπροσώπησης στο εκλογικό σώμα.

ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ: Νίκη η μικρότερη δυνατή ήττα

Σε συνθήκες απόλυτης πολιτικής ηγεμονίας της Νέας Δημοκρατία που ουσιαστικά έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα πριν καν η «γαλάζια» παράταξη κερδίσει τις εκλογές του Ιουλίου του 2019, στην Κουμουνδούρου και στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν συμβιβαστεί με τη νέα πραγματικότητα που λέει ότι νίκη δεν θα είναι γι αυτούς η πτώση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την εξουσία αλλά η δική τους μικρότερη δυνατή ήττα που θα συνοδευτεί από την προσπέραση τον ενός επί του άλλου.

Υπό αυτό το πρίσμα, στον μεν ΣΥΡΙΖΑ το ένα επικοινωνιακό σόου διαδέχεται το άλλο, ωστόσο αυτή η στρατηγική αποδεικνύεται αναποτελεσματική, τουλάχιστον για να πιαστεί ο αρχικός στόχος του Στέφανου Κασσελάκη που συστήθηκε στην ελληνική πολιτική σκηνή ως αυτός που θα νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Έτσι, πέρα από τον ονειρικό πήχη για εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές που θα έχει μπροστά το νούμερο 2 (σ.σ. «σας λέω με σιγουριά ότι είμαστε πάρα πολύ κοντά στο 20% αυτή τη στιγμή» υποστήριξε την Τρίτη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξή του στο ΚΡΗΤΗ TV), στην Κουμουνδούρου είναι σίγουρο ότι θα κάνουν πάρτι αν ξεπεράσουν έστω και για μία ψήφο το 17,83% των εθνικών εκλογών του Ιουνίου του 2023, προετοιμάζοντας παράλληλα το εθνικό ακροατήριο δια χειλέων της εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, Βούλας Κεγαχιά, ότι «δεν θα ήταν κακό ένα αποτέλεσμα στο 15%».

Όπως προαναφέρθηκε, το ποιο είναι καλό αποτέλεσμα και ποιο είναι κακό αποτελούν έννοιες πολύ σχετικές στην συγκεκριμένη πολιτική συνθήκη, αφού η… σούμα θα γίνει στη Κουμουνδούρου σε συνδυασμό και με το αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ. Αν για παράδειγμα έρθει το «καλό» κατά Κεχαγιά 15% για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά το εκλογικό κοντέρ «γράψει» για το ΠΑΣΟΚ 15,5%, στην Κουμουνδούρου θα ξηλώσουν από τα γραφεία τα πανό που λένε «Ξέρουμε, μπορούμε να φέρουμε την Αλλαγή» και θα κρεμάσουν πλερέζες πιο μαύρες κι από τα πανιά του Θησέα.

Αντίστοιχο… déjà vu βιώνουν και στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη. Με τον προγραμματικό λόγο του κόμματος για τις ευρωεκλογές να επικαλύπτεται συχνά από την επιμονή της Χαριλάου Τρικούπη να αντιπολιτεύεται με λάβαρο τις υποκλοπές και με ένα εν πολλοίς ισοπεδωτικό αφήγημα ότι τίποτα καλό δεν έχει γίνει στα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, ευσεβής πόθος του προέδρου του Κινήματος είναι να ακούσει στο αυριανό exit poll ότι το κόμμα του κατακτά τη δεύτερη θέση πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρόβλημα για τον Νίκο Ανδρουλάκη είναι ότι αυτός ο πήχης φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να υπερπηδηθεί, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τα ευρήματα της πλειοψηφίας των δημοσκοπήσεων.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στις εκλογικές τάσεις όπως αυτές αποτυπώνονται στο σύνολο των ερευνών από την αρχή του 2024 μέχρι και σήμερα, το ΠΑΣΟΚ προηγείτο έστω και με βραχεία κεφαλή του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και το δεύτερο δεκαήμερο του Μάρτη. Έκτοτε είναι ζήτημα αν υπάρχουν μια-δυο έρευνες της κοινής γνώμης που να δείχνουν «δευτεραθλητή» το ΠΑΣΟΚ. Όλες οι υπόλοιπες δίνουν στο ΠΑΣΟΚ εκτίμηση ψήφου στη ζώνη του 12% με 13%, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίζεται παγιωμένο στη δεύτερη θέση με επιδόσεις της τάξης του 15%-16%.

Όπερ μεθερμηνευόμενο; Αν δεν επιβεβαιωθεί η αίσθηση που κυριαρχεί στους κομματικούς διαδρόμους της Χαριλάου Τρικούπη ότι οι δημοσκόποι στο τέλος θα διαψευστούν και ότι το Κίνημα θα πετύχει τον μείζον εκλογικό στόχο του, είναι περίπου νομοτελειακό ότι το ΠΑΣΟΚ θα επιστρέψει σε εποχές εσωστρέφειας και περιδινήσεων που θα αγγίξουν θέλοντας και μη και την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη, που (θεωρητικά για την ώρα) δεν θα έχει καταφέρει να κεφαλαιοποιήσει προς όφελος του ΠΑΣΟΚ ούτε την κυβερνητική φθορά ούτε τις τάσεις φυγής και διάλυσης που έχει ο «κασσελακικός» ΣΥΡΙΖΑ.

Ν.Δ.: Στη… βιτρίνα οι κυβερνητικές επιτυχίες

Ακόμη και ο πλέον ανίδεος με την πολιτική, έχει ακούσει τουλάχιστον μία φορά τον Κυριάκο Μητσοτάκη να λέει σε αυτήν την προεκλογική περίοδο ότι οι αυριανές κάλπες, έστω κι αν στήνονται με διακύβευμα την Ευρωβουλή, έχουν για την Νέα Δημοκρατία τον χαρακτήρα των εθνικών εκλογών. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι εκτός των «γαλάζιων» υπουργών που όλο το προηγούμενο διάστημα βρέθηκαν στοχευμένα σε περιφέρειες μεγάλου εκλογικού ενδιαφέροντος για το κυβερνόν κόμμα, ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός που όργωσε την Ελλάδα για να επικοινωνήσει τον προγραμματικό λόγο της παράταξης και να αποτρέψει τάσεις αποσυσπείρωσης. Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε την ίδια ημέρα σε δύο ίσως και τρία διαφορετικά σημεία της επικράτειας επιχειρηματολογώντας γιατί πρέπει οι πολίτες να επιλέξουν τη σταθερότητα στηρίζοντας με την ψήφο τους τη Νέα Δημοκρατία που από το 2019 παράγει μετρήσιμο έργο και μάλιστα σε δύσκολες συνθήκες.

Με ακριβώς αυτό το αβαντάζ –όχι της… έδρας που θα λέγαμε στο μπάσκετ– αλλά του επιτυχημένου έργου της πάει η Νέα Δημοκρατία στον αυριανό εκλογικό τελικό. Κι αυτές οι επιτυχίες στην άσκηση πολιτικής μεταξύ 2019-2024 δεν ήταν ούτε αυτονόητες ούτε εξασφαλισμένες. Θυμίζεται ότι το καλοκαίρι του 2019 η Ν.Δ. ανέλαβε τα ηνία διακυβέρνησης μιας χώρας που είχε μεν βγει από το τούνελ των μνημονίων αλλά συνέχιζε να έχει τον βραχνά των μνημονιακών δεσμεύσεων και αξιολογήσεων που κληρονόμησε από τους προκατόχους της του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα πρέπει, επίσης, να πιστωθεί στην κυβερνώσα Ν.Δ. ότι σε συνθήκες απανωτών διεθνών κρίσεων (βλ. πανδημία κορωνοϊού, έκρηξη μεταναστευτικού, εκτόξευση πληθωριστικών πιέσεων, ενεργειακή κρίση και τσουνάμι ακρίβειας εξαιτίας αρχικά του πολέμου στην Ουκρανία και αργότερα της ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή) κατάφερε να κάνει πράξη την συντριπτική πλειοψηφία των προεκλογικών της δεσμεύσεων, όπως είναι ενδεικτικά:

>> Η μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, με παράλληλες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό (σ.σ. από τα €650 το 2019, στα €663 τον Ιανουάριο του 2022, κατόπιν στα €713 τον Μάιο του 2022, εν συνεχεία στα €780 τον Απρίλιο του 2023 και τον φετινό Απρίλιο στα €830), αλλά και οριζόντια αύξηση κατά 7,75% στις συντάξεις για το 2023.

>> Η αύξηση από φέτος (1/1/2024) του αφορολόγητου κατά €1.000 για οικογένειες που έχουν παιδιά, ως ένα από τα πολλά κυβερνητικά μέτρα που στοχεύουν στην αντιμετώπιση του δημοκρατικού προβλήματος της Ελλάδας.

>> Η σημαντική μείωση του χρόνου απονομής των συντάξεων στους δικαιούχους.

>> Η προστασία της εργασίας από τυχόν αυθαιρεσίες με τη θεσμοθέτη της ψηφιακής κάρτας εργασίας, αλλά και η μείωση της ανεργίας στο 10,2% τον Μάρτιο.

>> Η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας με την απλούστευση και ψηφιοποίηση όλων των συναλλαγών του πολίτη με το Κράτος, μέσω του gov.gr.

>> Η αύξηση των δαπανών του προϋπολογισμού για την υγεία και ενίσχυση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού κατά 10.000 εργαζομένους

>> Η σημαντική ενίσχυση, έπειτα από πολλά χρόνια, του αξιόμαχου και της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων.

 

Λίγα μεν αλλά σημαντικά τα λάθη

Το ότι ο κατάλογος των κυβερνητικών επιτυχιών θα μπορούσε να επιμηκυνθεί, δεν σημαίνει ότι είναι άδεια η λίστα των «γαλάζιων» λαθών και αυτογκόλ. Το οξύμωρο είναι, μάλιστα, ότι ενώ οι ανορθογραφίες είναι μετρημένες στα δάχτυλα, έχουν προκαλέσει μεγάλους τριγμούς και στον εσωκομματικό ιστό και στην κοινωνική πλειοψηφία.

Τρανό παράδειγμα η νομοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών τον οποίο το επιτελικό κράτος προώθησε στο όνομα της ικανοποίησης ενός άκρατου δικαιωματισμού και ενός δήθεν εξευρωπαϊσμού της χώρας κατά τα πρότυπα της woke κουλτούρας. Με την ασφάλεια του χρόνου που έχει μεσολαβήσει από τα γεγονότα, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι από το Μέγαρο Μαξίμου δεν αγνοήθηκε μόνο το δικαίωμα των ανήλικων παιδιών να μεγαλώσουν σε οικογένειες με το δυαδικό γονεϊκό πρότυπο της μητέρας και του πατέρα, αλλά διακινδυνεύτηκε και η συνοχή της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ. αφού χρειάστηκαν τα… φροντιστήρια του Άκη Σκέρτσου για να παραμείνει στο κατ΄ ελάχιστον ενωμένη, αφού το 1/3 των βουλευτών της την ημέρα της ψηφοφορίας έμειναν σπίτι τους. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε την ανοιχτή πλέον κόντρα ότι με την Εκκλησία, που είναι πλέον ορατή ανεξάρτητα από τις προσπάθειες ωραιοποίησης του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου.

Αντίστοιχα στρατηγικά λάθη έκανε η Νέα Δημοκρατία και στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων. Με φόντο πρωτίστως τα ελληνο-τουρκικά αλλά εσχάτως και το Σκοπιανό, η ασκούμενη διπλωματία είναι δεδηλωμένα υπέρ των ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας, οι οποίοι παρεμπιπτόντως δεν… κλείνουν ακόμη κι όταν οι προκλήσεις ξεπερνούν τα εσκαμμένα. Είναι χαρακτηριστικό ότι εδώ και σχεδόν ενάμιση χρόνο που κρατάει η διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων της Ελλάδας με την Τουρκία και με υπογεγραμμένη μια διακήρυξη καλής γειτονίας και αποφυγής μονομερών κινήσεων που πυροδοτούν την ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες, η Άγκυρα αναβιώνει τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο με πρόσχημα το δικαίωμα της Ελλάδας να αναπτύξει θαλάσσια πάρκα στα νησιά της, προωθεί το αναθεωρητικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» ακόμη και στα τουρκικά σχολεία, επιμένει στο ανιστόρητο και παράνομο βάσει Διεθνούς Δικαίου αφήγημα περί δήθεν ύπαρξης τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, αλλά η ελληνική διπλωματία επιμένει να συζητάει με τον υπονομευτή της ασφάλειάς της και διαρρηγνύει τα ιμάτιά της με παράδοξη βεβαιότητα ότι η ελληνική εθνική κυριαρχία δεν… κινδυνεύει!!!

Αναλόγου… κατευναστικού βεληνεκούς είναι και η αντίδραση της Ελλάδας στο θέμα των Σκοπίων. Την ώρα που η νεοεκλεγείσα πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας καταπατά βάναυσα τους όρους της Συμφωνίας των Πρεσπών, επιμένοντας να χρησιμοποιεί σκέτο το όνομα «Μακεδονία», η Αθήνα αρκείται σε άνευρες ανακοινώσεις καταδίκης. Το χειρότερο; Αντί να καταγγείλει η ίδια η Ελλάδα μια εκ προοιμίου επιζήμια για την ίδια συμφωνία, απειλεί τους Σκοπιανούς ότι αν δεν εφαρμόσουν(!!!) τη Συμφωνία των Πρεσπών, η χώρα μας θα τους κόψει τον δρόμο προς την ευρωπαϊκή ένταξη. Όσο για το αλήστου μνήμης αυτογκόλ που πήγε να βάλει η Ντόρα Μπακογιάννη με την πρόταση της για εισδοχή του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο Μαξίμου ακόμη… σταυροκοπιούνται που η υπόθεση δεν προχώρησε και η Ελλάδα δεν αναγκάστηκε να διαρρήξει τις σχέσεις της με έναν παραδοσιακό σύμμαχό της στα Βαλκάνια όπως είναι η Σερβία.

Η κατακλείδα, εν όψει της αυριανής ευρωκάλπης, είναι πώς θα ζυγίσουν όλα τα παραπάνω οι πολίτες. Διότι έστω κι αν δεν κινδυνεύει η Νέα Δημοκρατία να χάσει την πρωτιά, έχει μεγάλη πολιτική σημασία αν αυτή η νίκη θα έρθει με τα ποσοστά των ευρωεκλογών του 2019 ή αν το κόμμα θα κατρακυλήσει κάτω από το ψυχολογικό όριο του 30% πληρώνοντας παραλήψεις, λάθη κι αυτογκόλ. Κι αν συμβεί το δεύτερο η νίκη δεν θα είναι για αυτάρεσκα χαμόγελα.