ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ: Οι καθυστερήσεις στοιχίζουν

Ένας από τους άγραφους κανόνες του ποδοσφαίρου λέει ότι η ομάδα που χάνει σωρηδόν τις ευκαιρίες «τρώει» στο τέλος το κρίσιμο γκολ που την θέτει  εκτός στόχων και διεκδικήσεων. Έστω και διασταλτικά, αυτή την ποδοσφαιρική ομάδα θυμίζει η Ελλάδα τώρα που ξαναθυμήθηκε να κλωτσήσει το τόπι στο ενεργειακό τερέν.

Δεν είναι λίγες οι φορές που η «Α» έχει στηλιτεύσει μέσα από την αρθρογραφία και τα ρεπορτάζ της το χειρόφρενο που σηκώθηκε από το 2014 και μετά, όταν έμεινε στα αζήτητα το πρότζεκτ της έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων που ετοίμασε η κυβέρνηση Σαμαρά, με αποτέλεσμα η χώρα να χάνει εδώ και οχτώ χρόνια τις ευκαιρίες να καταστεί αυτόνομη ενεργειακά και ξαλαφρωμένη δημοσιονομικά, δεδομένων των εσόδων που τουλάχιστον το 2014 εκτιμούνταν σε 150 δισ. ευρώ. Μοιραία, λοιπόν, τώρα –ο άγραφος νόμος που λέγαμε– εισπράττουμε τα… γκολάκια.

Την Τέταρτη, για παράδειγμα, ξυπνήσαμε με την είδηση ότι η Ρωσία αποφάσισε να σταματήσει τις προμήθειες αερίου σε Πολωνία και Βουλγαρία επειδή όπως λέει η Μόσχα οι δύο «μη φιλικές» χώρες δεν αποδέχτηκαν τον ρωσικό εκβιασμό να πληρώσουν σε ρούβλια την προμήθεια του πολύτιμου ενεργειακού αγαθού.

Μάλιστα τα μηνύματα που στέλνονται από τη ρωσική Δούμα είναι πως η Gazprom πρέπει να κλείσει την κάνουλα της παροχής φυσικού αερίου και στην υπόλοιπη «εχθρική» Ευρώπη.

Την ίδια ώρα που συνέβαιναν τα παραπάνω, είχαμε μια μερική ανατροπή των όσων ξέραμε για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες. Συγκεκριμένα, ο γαλλικός ενεργειακός όμιλος της Total που συμμετείχε σε ποσοστό 40% στις έρευνες για υδρογονάνθρακες σε δύο θαλάσσια blocks νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης (σ.σ. οι άλλοι συμμετέχοντες είναι η αμερικανική ExxonMobil με 40% -που λέγεται ότι και αυτή θα ακολουθήσει την ίδια διαδρομή εξόδου- και τα ΕΛΠΕ με 20%) ανακοίνωσε την Μεγάλη Πέμπτη ότι κουνάει… μαντήλι στο πρότζεκτ.

Επίσημη αιτιολογία δεν έχει γνωστοποιηθεί παρά μόνο η διευκρίνηση ότι η Total Energies EP Greece ενημέρωσε τις αρχές και τους εταίρους της για αυτή της την απόφαση. Κεραυνός εν αιθρία; Ακριβώς το αντίθετο, καθώς δεν πρέπει να λησμονείται ότι έχουν προηγηθεί:

>>Το διαδοχικό «αντίο» της ισπανικής Repsol από τις έρευνες σε Αιτωλοακαρνανία, Ιωάννινα και Ιόνιο.

>>Η αποχώρηση των ΕΛΠΕ και της Energean Oil & Gas από το θαλάσσιο οικόπεδο του Δυτικού Πατραϊκού

>>Το… αριβεντέρτσι της ιταλικής Edison η οποία συμμετείχε στις συμβάσεις του Πατραϊκού Κόλπου και της Δυτικής Κέρκυρας.

Το γεγονός ότι οι μεγάλοι ενεργειακοί κολοσσοί έστρεψαν την πλώρη τους στις «πράσινες» καθαρές ενεργειακές πηγές δεν αλλοιώνει την ουσία. Ότι δηλαδή η υπόθεση των ερευνών ελληνικών υδρογονανθράκων αποτελεί την επιτομή των καθυστερήσεων, αναμεμειγμένων με μπόλικη γραφειοκρατία, αλλά και πλειάδα στρεβλών πολιτικών μηνυμάτων που εκπέμφθηκαν για το τι τελικά έχει κατά νου να κάνει η ελληνική πολιτεία.

Εν ολίγοις, η προοπτική αξιοποίησης του πλούτου που κρύβει στα σπλάχνα του το ελληνικό υπέδαφος μοιάζει πλέον με τον φέρελπι ποδοσφαιριστή που ο προπονητής του δίνει εντολή για ζέσταμα και τελικά αφήνεται να… καεί στην προθέρμανση δίπλα στο σημαιάκι του κόρνερ, χωρίς ποτέ να μπει στο παιχνίδι.

Το αν είναι για καλό ή για κακό οι παραπάνω εξελίξεις θα το δούμε σχετικά γρήγορα. Όπως θα δούμε και το πού θα κάτσει η μπίλια των κυβερνητικών αποφάσεων για τον εμπλουτισμό του ενεργειακού μείγματος της χώρας και της απεξάρτησής της από το ρωσικό αέριο. Όμως οι καιροί δεν περιμένουν. Ειδικά όταν η Παγκόσμια Τράπεζα ενδύεται τον μανδύα της Κασσάνδρας και προφητεύει ότι οι σεισμικές δονήσεις που προκαλούνται από τις αυξήσεις των τιμών στα τρόφιμα και τα καύσιμα θα μας… ταρακουνούν τουλάχιστον για τρία χρόνια.