Εκτός ΠΑΣΟΚ (και) ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος

Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα στο ΠΑΣΟΚ. Οι αποχωρήσεις των στελεχών από το κόμμα της Ιπποκράτους έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ αφού σχεδόν καθημερινά ένας ένας εγκαταλείπουν το καράβι. Πιο συγκεκριμένα, την αποχώρησή του από το Κίνημα  γνωστοποίησε ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος, επικεφαλής Μειοψηφίας Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης, και μέλος του Δ.Σ. της ΠΕΔ Δυτικής Ελλάδας, με σχετική επιστολή που δημοσιοποιήθηκε.

 

 

Αναλυτικά η επιστολή:

 

«Άντε γεια Ιπποκράτους»

Η 3η του Σεπτέμβρη εξακολουθεί να με εμπνέει και να με οδηγεί

Το 1982, όταν πρωτοεντάχθηκα στην ΠΑΜΚ κρατώντας στο χέρι το μικρό βιβλιαράκι με την 3η του Σεπτέμβρη είχα ένα όνειρο. Να ζήσω σε μια Χώρα ανεξάρτητη, περήφανη, που θα καταφέρει να προσφέρει αξιοπρέπεια και χαμόγελο, ελπίδα κι ευτυχία στους ανθρώπους.

Το 2013 μπορώ –πια- να κάνω την αυτοκριτική μου και να ξαναβρώ τη δύναμη να επιμείνω ότι το εφηβικό μου όνειρο δεν ξεθώριασε, δεν έγινε ανεπίκαιρο.

31 χρόνια μετά κι έχοντας κρατήσει επίμονα απόσταση από αυτούς που θεωρούσα ηθικά και πολιτικά ασήμαντους σε σχέση με το μεγάλο πολιτικό, Εθνικό στόχο που έβαλε ο Ανδρέας Παπανδρέου, έχω πειστεί ότι πρέπει να ξαναπιάσουμε την ιστορία από την αρχή. Να ξανασκεφτούμε πως και με ποιούς θα ξαναχτίσουμε ένα σύγχρονο ανθρωποκεντρικό και λειτουργικό Κράτος.

Αρκετό καιρό μετά τις τελευταίες εκλογές και τη διάψευση των ελάχιστων ελπίδων από τις οποίες κρατιόμουν, έκαμα μέσα μου μιαν απόφαση. Να μην επιτρέψω –με τις ελάχιστες δυνάμεις μου- στον εαυτό μου να γίνει γέφυρα σωτηρίας για τους θύτες των μεγάλων Εθνικών και οικονομικών εγκλημάτων, οι οποίοι καραδοκούν στη γωνία μήπως σωθεί το σύστημα και ξαναβγούν στην επιφάνεια ως οι «συνετοί ρεαλιστές» που έσωσαν τη Χώρα από τα δικά τους λάθη.

Γέμισε το ΠΑΣΟΚ μικρούς καγκελάριους, έτοιμους και πρόθυμους για όλα, αρκεί να επιβιώσουν και να διαφεντεύουν από κοινού με την Δεξιά, εξαθλιωμένους πολίτες ανεκτικούς σε όλα

Κάποιοι προσπαθούν να με πείσουν ότι είναι «αόρατο» το 80% της κοινωνίας που έχασε το χαμόγελο και τα σημεία αναφοράς του. Όμως εγώ επιμένω να το βλέπω και σίγουρα δεν βλέπω φαντάσματα.

Κάποιοι προσπαθούν να με πείσουν να γίνω κι εγώ Γερμανολάτρης για να ευημερώ και ν’ αδιαφορώ.

 

Μα εγώ γεννήθηκα Έλληνας και με νοιάζει το χαμόγελο του γείτονα, το δικαίωμα των παιδιών στη μόρφωση, το δικαίωμα της τρίτης γενιάς στην αξιοπρέπεια, το δικαίωμα των πολιτών να επιχειρούν χωρίς τον μπαμπούλα των φοροεισπρακτόρων των δανειστών και της διαφθοράς. Γι’αυτό περιφρονώ το όνειρο των μικρών καγκελάριων.

 

Γιατί είναι και οι ίδιοι ασήμαντοι. Γιατί δε μπορούν να περπατήσουν χωρίς αστυνομική προστασία.

Γιατί δεν έχουν να μου πουν τίποτα που να θέλω να ακούσω.

Στα 45 μου έχω την πολυτέλεια να επιμείνω στο δικό μου όνειρο που είναι η 3η του Σεπτέμβρη.

Δε μπορώ άλλο να είμαι στον ίδιο χώρο μ’ αυτούς που αντιμετώπιζαν σαν ανθρώπους τους ψηφοφόρους που διόριζαν και τώρα που στέρεψαν τα δανεικά τους αντιμετωπίζουν σαν ενοχλητικούς αριθμούς στο όνομα της μεταρρύθμισης όσων οι ίδιοι απορρύθμιζαν επί δεκαετίες.

Μαζί με όσους πιστεύουμε στις ίδιες αρχές και αξίες επί 31 χρόνια, θα ξαναβρούμε τρόπο και δρόμο.

Με κόπο, κόστος και υπομονή. Η επανάσταση αφορά αυτούς που περιφρονούν την εξουσία κι αγαπούν τους ανθρώπους».