ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΗ Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ: Απίστευτο ομαδικό βέρτιγκο…

Υπάρχει μία σχολή σκέψης στη δημοσιογραφία που απεχθάνεται τα ερωτηματικά στα ρεπορτάζ και στους τίτλους, επιχειρηματολογώντας ότι δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι να ρωτάει τον αναγνώστη αλλά να του απαντάει για τα τεκταινόμενα βάσει των στοιχείων της δημοσιογραφικής έρευνας.

Τα στοιχεία, λοιπόν, για το τραγικό περιστατικό της δολοφονίας του 29χρονου οπαδού της ΑΕΚ Μιχάλη Κατσουρή είναι ότι το βράδυ της Δευτέρας 7 Αυγούστου περίπου 150 Κροάτες χούλιγκανς έκαναν καταδρομική επίθεση έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, αφού πρώτα:

>>> Είχαν διανύσει μια απόσταση 1.500 χιλιομέτρων από την πατρίδα τους μέχρι τη χώρα μας, περνώντας ανενόχλητοι από τρεις χώρες, τη δική τους, το Μαυροβούνιο και την Αλβανία, για να μπουν επίσης «ατσαλάκωτοι» σε μία τέταρτη, την Ελλάδα.

>>> Διέσχισαν ως κομβόι σε κινηματογραφικό road trip τις ελληνικές εθνικές οδούς και σε πλήρη ορατότητα (κάμερες οδικού δικτύου, διόδια, τροχαία αστυνομική παρουσία στους σταθμούς διοδίων) έφτασαν στην ελληνική πρωτεύουσα, επιβιβάστηκαν στο Μετρό (!!!) με τα φονικά σύνεργα στα χέρια και σαν να επρόκειτο για σχολική εκδρομή αποβιβάστηκαν από τα βαγόνια και πήγαν στο περπατητό μέχρι τον τόπο του στυγερού εγκλήματος.

Τι άλλο ξέρουμε:

–Ότι η Ελληνική Αστυνομία, σύμφωνα με τον ισχυρισμό του κροατικού υπουργείου Εσωτερικών, είχε ενημερωθεί για το ταξίδι των Κροατών χούλιγκαν της Ντιναμό Ζάγκρεμπ στην Αθήνα από τις 4 Αυγούστου μέσω των διεθνών δικτύων της Europol και της Interpol, όπως ακριβώς ενημερώθηκαν και οι αρμόδιες κρατικές αρχές της Σερβίας, του Μαυροβουνίου, της Αλβανίας, της Βόρειας Μακεδονία και του Κοσόβου, ως χώρες από το έδαφος των οποίων θα μπορούσαν δυνητικά να περάσουν οι χούλιγκανς.

–Ότι το μεσημέρι της μοιραίας Δευτέρας 7 Αυγούστου εξεδόθη διαταγή επιφυλακής από την Ελληνική Αστυνομία, η οποία εστάλη ηλεκτρονικά σε όλες τις αστυνομικές διευθύνσεις της περιφέρειας, με τη διαφορά ότι το κρίσιμο mail είτε διαβάστηκε από τα κατά τόπους εντεταλμένα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. πολύ αργά το απόγευμα της Δευτέρας ή το πρωί της Τρίτης, ενώ από κάποιους άλλους δεν διαβάστηκε ποτέ!

–Ότι στο ενδιάμεσο διάστημα, η χουλιγκανική αυτοκινητοπομπή παρακολουθείτο διακριτικά από μηχανή της υποδιεύθυνσης Αθλητικής Βίας χωρίς εντολή να υπάρξει κάποιου είδους παρέμβαση, αλλά επειδή το κομβόι κάποια στιγμή διασκορπίστηκε (σ.σ. μερικά οχήματα εισήλθαν στην Αττική Οδό, άλλα έστριψαν στη λεωφόρο Αθηνών με κατεύθυνση το κέντρο της Αθήνας και άλλα συνέχισαν το «δρομολόγιό τους προς Σκαραμαγκά), οι επίδοξοι όπως αποδείχτηκε δολοφόνοι χάθηκαν από τα ραντάρ των ελληνικών αρχών. Ήταν η χρονική στιγμή που οι επιτελάρχες της ΕΛ.ΑΣ. πήγαν για ύπνο ήσυχοι πιστεύοντας ότι και οι Κροάτες χούλιγκανς φτάνοντας στην Ελλάδα θα πήγαν κι αυτοί για… νάνι φιλοξενούμενοι σε στέκια Ελλήνων οπαδών στο κέντρο της Αθήνας.

Ξέρουμε, τέλος, ότι η ηγεσία του υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, εν προκειμένω ο υπουργός Γιάννης Οικονόμου και ο υφυπουργός Κώστας Κατσαφάδος, δεν ενημερώθηκαν ποτέ όπως λένε μετ΄ επιτάσεως για το τι συνέβαινε στο χαρτοφυλάκιο ευθύνης τους, ώσπου έμαθα τα θλιβερά μαντάτα από τα δελτία ειδήσεων.

Λάθη επί λαθών…

Και επανερχόμαστε, τώρα, από εκεί που ξεκίνησε τούτο το κείμενο: τι τίτλο μπορείς να βάλεις σε όλη αυτή την τραγελαφική και συνάμα τραγική ιστορία σεβόμενος το θύμα, την αλήθεια και το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων και των ηθικών –σε επίπεδο ευθυνών και παραλείψεων– αυτουργών; Στην… ευγενέστερη των περιπτώσεων μιλάς για απίστευτο ομαδικό βέρτιγκο. Και η αλήθεια είναι πως πρόκειται για εκείνες τις φορές που τόσοι πολλοί, σε τόσο μεγάλη έκταση και έχοντας τόσο πολύ χρόνο να δράσουν, έκαναν τόσα πολλά λάθη.

Πάμπολλα και πολύ σοβαρά είναι, για παράδειγμα, τα λάθη που έγιναν από την ηγεσίας ως τον τελευταίο αστυφύλακα της ΕΛ.ΑΣ. στην πρόληψη και την αποτροπή μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που απομακρύνθηκαν πάραυτα από τη θέση και τον τομέα ευθύνης τους και έχουν τεθεί στη διάθεση είτε της ΓΑΔΑ είτε των αντίστοιχων Διευθύνσεων, 7 αξιωματικοί του Σώματος (σ.σ. ο προϊστάμενος της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς Χώρους, και επικεφαλής του Τμήματος Τροχαίας Ιωαννίνων, του Γ’ Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων Αντιρρίου-Ιωαννίνων, Β’ Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων Αντιρρίου-Ιωαννίνων, του Α’ Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων Αντιρρίου-Ιωαννίνων, του Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων ΠΑΘΕ Αχαΐας, του Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων ΠΑΘΕ Κορινθίας) μέχρι ότου ολοκληρωθούν οι ΕΔΕ που διεξάγονται και τεκμηριωθεί από την έρευνα ποιες αν και ποιες αντικειμενικές ευθύνες είχαν, με την κυβέρνηση να διαβεβαιώνει ότι «στο απυρόβλητο δεν είναι κανείς».

Επιτελική «ναυτία»…

Είναι, επίσης, προφανές ότι οι ευθύνες ακουμπούν και ένα κομμάτι του Επιτελικού Κράτους που μοιάζει να μην έχει καταφέρει να πατάξει την γραφειοκρατία των συχνά αλληλοκαλυπτόμενων αρμοδιοτήτων σε υπουργία και κρατικές υπηρεσίες, ούτε έχει «γιατρέψει» την αρτηριοσκλήρωση και το συχνό αλαλούμ που παρατηρείται στην επικοινωνία των επιχειρησιακών στελεχών με την πολιτική ηγεσία που τους εποπτεύει. Να είναι, δηλαδή, σαφές και προκαθορισμένο το ποιος, πού, πότε και με ποιο πρωτόκολλο είτε αυτενεργεί βάσει των «κανόνων εμπλοκής» είτε σηκώνει το (ρημαδο)τηλέφωνο για να λάβει τις κατάλληλες οδηγίες.

Ταυτόχρονα δεν μπορεί να απεκδυθεί το κράτος τις ευθύνες του αναφορικά με το ποιους επιλέγει κάθε φορά «να κάνουν τη δουλειά». Είναι ενδεικτικό ότι με φόντο την δολοφονία του 29χρονου και με σχεδόν σύσσωμους τους «γαλάζιους» υπουργούς να μην αρνούνται –το αντίθετο μάλιστα– το πόσο ερασιτεχνικά αντιμετωπίστηκε από τη ΕΛ.ΑΣ. η απόβαση των Κροατών χουλιγκάνων και κατά τα φαινόμενα των Ελλήνων «βοηθών» τους, έχει αρχίσει να διαρρέεται το σενάριο ότι ίσως δεν θα αργήσουμε να δούμε να γίνονται έκτακτες κρίσεις στα Σώματα Ασφαλείας. Πριν, όμως, φτάσουμε στις εικαζόμενες κρίσεις είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να απαντηθεί πειστικά από την πολιτική ηγεσία πώς και με ποια κριτήρια κρίθηκαν κατάλληλοι οι νυν επικεφαλής που τώρα κρίνονται ανεπαρκείς.

Ως γνωστόν το Επιτελικό Κράτος ήταν ένα εφεύρημα της κυβέρνησης της Ν.Δ. μετά από τη νίκη της στις εκλογές του 2019. Η ανάγκη καθιέρωσής του ήταν η επίγνωση του πρωθυπουργού ότι στον μέχρι τότε ελληνικό τρόπο διακυβέρνησης υπήρχε ένα αλαλούμ όπου νόμοι δεν εφαρμόζονταν, υπεύθυνοι σε κάθε δύσκολη περίπτωση δύσκολα ανευρίσκοντο και η γραφειοκρατία ως συνήθως βασίλευε απτόητη.

Με μία σειρά στελεχών επιλογής του ο Κυριάκος Μητσοτάκης ουσιαστικά έδωσε τα ηνία του Επιτελικού Κράτους στους κ.κ. Γιώργο Γεραπετρίτη και Γρηγόρη Δημητριάδη. Η δουλεία των προαναφερομένων ήταν να εντοπίζουν τα προς επίλυση προβλήματα και να επικοινωνούν με τους καθ’ ύλην αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες (υπουργούς, υφυπουργούς, γενικούς γραμματείς, αρχηγούς ΕΛ.ΑΣ., Πυροσβεστικού Σώματος, Λιμενικού κλπ) ώστε το πρόβλημα να επιλύεται και να μην παρατηρούνται φαινόμενα ραστώνης.

Για να παραχθούν αποτελέσματα θα πρέπει οι ηγήτορες για την στην πράξη επιτυχία της επιτελικής διακυβέρνησης να είναι συνέχεια με ένα τηλέφωνο στο χέρι και να συζητούν με τους αρμόδιους κάθε δυσκολία που υπάρχει για την επίλυση του προβλήματος. Και στην περίπτωση του προβλήματος με την είσοδο και στην συνέχεια με τα αιματηρά επεισόδια των BBB στη Ν. Φιλαδέλφεια δεν φαίνεται να υπάρχει έστω καν υποτυπώδης πληροφόρηση.

Ένα δεύτερο σκέλος που άπτεται της επιτυχίας του Επιτελικού Κράτους είναι η σωστή επιλογή των κορυφαίων μη πολιτικών στελεχών, ώστε αυτοί να έχουν τα απαραίτητα προσόντα και όχι να επιλέγονται για τις δομικές λειτουργίες ενός Κράτους λόγω «βύσματος» με κάποιον μεγαλοϋπουργό ή κάποιες «γνωριμίες» με στελέχη του Μεγάρου…
Πρόσφατα το επιτελικό έργο ανέλαβαν οι κ.κ. Σταύρος Παπασταύρου και Άκης Σκέρτσος (κυρίως στο επικοινωνιακό «κομμάτι») οι οποίοι πολύ πρόσφατα ανέλαβαν τα καθήκοντά τους, και βεβαίως κανείς αρμόδιος του ενημέρωσε ότι υπάρχει πρόβλημα…

Υπουργικές ευθύνες: Υπάρχουν, όντως;

Σε μία τόσο τραγική συνθήκη θα ήταν έκπληξη πρώτου μεγέθους μην προκύψει δημόσια συζήτηση για τις πολιτικές ευθύνες του επικεφαλής του χαρτοφυλακίου της ασφάλειας και της προστασίας των πολιτών. Όπως σχεδόν όλοι οι συνάδελφοί του που έτυχε στη διάρκεια της υπουργικής θητείας τους να επισυμβούν τραγικά συμβάντα, έτσι και τώρα ο Γιάννης Οικονόμου στοχοποιείται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ως ο «καρεκλοκένταυρος» που αρνείται να παραιτηθεί αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη. Είναι τόσο βαριές οι ώρες που δεν έχουν νόημα οι συμψηφισμοί για το τι έγινε σε παρόμοιες τραγωδίες και με άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν (βλ. Μάνδρα, Μάτι).

Ούτε, βεβαίως, χρειάζεται να θυμίσουμε πόσο μικροπολιτικά έχει αναμασηθεί η συγκεκριμένη καραμέλα της ανάληψης της πολιτική ευθύνης δια της αποχώρησης ενός υπουργού από τη θέση του, που τελικά δεν παράγει και κανένα ουσιαστικό παρά μόνο επικοινωνιακό αποτέλεσμα.

Ακόμη και το αντίθετο να συνέβαινε πάντως η περίπτωση Οικονόμου είναι εξ ορισμού διαφορετική. Καταρχάς του αποδίδονται πολιτικές ευθύνες για ένα τραγικό περιστατικό που από την αρχή μέχρι το τέλος του ήταν αμιγώς επιχειρησιακού χαρακτήρα δίχως μάλιστα να τον έχει ενημερώσει κανείς για τα τεκταινόμενα. Κατά δεύτερον μιλάμε για έναν υπουργό που όταν δολοφονήθηκε στη Ν. Φιλαδέλφεια ο Μιχάλης Κατσουρής ήταν δεν ήταν 10 ημέρες στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Θυμίζεται ότι ο Γ. Οικονόμου κλήθηκε στις 28 Ιουλίου να αντικαταστήσει τον Νότη Μυταράκη, μετακομίζοντας στην λεωφόρο Κατεχάκη από το Μαρούσι και το υπουργείο Παιδείας στο οποίο είχε τοποθετηθεί μετά από τις εκλογές της 25^ης Ιουνίου ως αναπληρωτής υπουργός. Σε αυτούς τους ασφυκτικούς χρόνους και τις πολιτικές καραμπόλες το πιθανότερο είναι ότι ο 49χρονος Λαμιώτης υπουργός δεν είχε προλάβει καν να μάθει που είναι το… wc ούτε του ενός ούτε του άλλου υπουργείου.

Το εκτός συνόρων «ακαταλόγιστο»

Η είδηση της δολοφονίας Κατσουρή έκανε όπως ήταν φυσικό τον γύρο του κόσμου και στον απόηχο του συμβάντος η UEFA τοποθετήθηκε μεν αλλά για τα προφανή και τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή αποφάσισε την αναβολή του αγώνα της ΑΕΚ με τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ, ότι εξετάζει το σενάριο να υπάρξουν και έξτρα μέτρα ασφαλείας για τα δύο παιχνίδια, πρώτα στο Ζάγκρεμπ (στις 15/8) και μετά στον επαναληπτικό της Αθήνας (19/8), στέλνοντας στις καλένδες την ανακοίνωση εν ευθέτω χρόνω των επόμενων μέτρων της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, ΑΝ ΤΥΧΟΝ (!!!) κριθεί ότι πρέπει να ληφθούν.

Τι δεν είπε η UEFA; Πώς επιτρέπει να παίζει στις διοργανώσεις της μία ομάδα της οποίας οι φανατικοί οπαδοί συνιστούν φιλοναζιστική εγκληματική οργάνωση η οποία έχει τρομοκρατήσει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Όπως φυσικά δεν έχει πει και η κροατική ποδοσφαιρική ομοσπονδία και συνολικά η κυβέρνηση της χώρας πώς επέτρεψε ευθύς εξαρχής να βγουν από τα σύνορά της ομοεθνείς εγκληματίες, για την επικίνδυνη δράση των οποίων σπεύδει να προειδοποιήσει τα όμορα κράτη.

Το λες και ανέκδοτο…

Την ώρα, πάντως, που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η τελευταία εξέλιξη από την Εσπερία ήταν ότι την ερχόμενη Τετάρτη 16 Αυγούστου θα περάσει την πύλη του Μεγάρου Μαξίμου ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάνταρ Τσέφεριν προκειμένου να συζητήσει τετ-α-τετ με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Μάλιστα, μετά από τη συνάντηση των δύο ανδρών έχει προγραμματιστεί άλλη σύσκεψη στην οποία θα προεδρεύει ο Κυρ. Μητσοτάκης και θα συμμετέχουν ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, οι αρμόδιοι υπουργοί αλλά και οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ που έχουν προσκληθεί να δώσουν και αυτοί το «παρών».

Νόμοι υπάρχουν, αρκεί να εφαρμόζονται πιστά

Σε ένα πιο «διασταλτικό» επιμερισμό των ευθυνών για το έγκλημα της Ν. Φιλαδέλφειας δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός κάδρου η Δικαιοσύνη. Όχι με την έννοια της προτεινόμενης από κάποιους αυστηροποίησης της ποινικής αντιμετώπισης των δραστών τέτοιων εγκλημάτων, αλλά με την πιστή και δίχως αστερίσκους ή αιρέσεις εφαρμογή των υφιστάμενων νομικών προβλέψεων που όπως λένε οι ειδικοί είναι επαρκέστατες.

Θιασώτης αυτής της άποψης είναι λ.χ. ο υπουργός Επικρατείας, Μάκης Βορίδης, ο οποίος και υπό την ιδιότητα του νομικού υπογραμμίζει στις τοποθετήσεις του τις τελευταίες ημέρες ότι ήδη η ανθρωποκτονία τιμωρείται στην Ελλάδα με ισόβια, επικαλούμενος μάλιστα το παράδειγμα της ετυμηγορίας της Θέμιδας  στην πρόσφατη δίκη για τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού, όπου για πολλούς εκ των κατηγορουμένων η ποινή ήταν αυτή της ισόβιας κάθειρξης.