Χορός συμφερόντων πάνω στην τέφρα…

Με οδηγό το παρελθόν επιχειρούν να σχεδιάσουν το μέλλον, παρά την ανθρώπινη θυσία δεκάδων κατοίκων, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής. Την ίδια ώρα που οι ιατροδικαστές σχολιάζουν τη δυσκολία να αναγνωριστούν τα απανθρακωμένα πτώματα, ενώ εκφράζονται φόβοι πως κάποιοι θα παραμείνουν αιώνια αγνοούμενοι, υπάρχουν και εκείνοι που τρέχουν για να προλάβουν τις εξελίξεις.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Ο νόμος για τις καμένες εκτάσεις είναι ξεκάθαρος και απόλυτος. Καμένες δασικές εκτάσεις αναδασώνονται χωρίς εξαιρέσεις. Και όμως… Ήδη από την Τρίτη το βράδυ ασκούνται έντονες πολιτικές πιέσεις από τοπικούς παράγοντες (ακόμα και βουλευτές, λένε οι πληροφορίες), ώστε να ανοίξουν παραθυράκια στον νόμο για την περίπτωση της Ανατολικής Αττικής. Μάλιστα, υποστηρίζεται πως και ο ίδιος ο δήμαρχος Μαραθώνα, Ηλίας Ψινάκης, αιτήθηκε να μην αναδασωθούν, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα η αναδόμηση να γίνει νόμιμα και να μη δημιουργηθούν νέα αυθαίρετα.

Η βασική ιδέα που προωθείται είναι τα οικόπεδα κάτω των δύο στρεμμάτων να μην αναδασωθούν, πρόταση αστεία με δεδομένο πως πρόκειται για περιοχή (το Μάτι) εκτός σχεδίου δόμησης, οπότε και επί της ουσίας σύμφωνα με τη νομοθεσία η δόμηση δεν επιτρέπεται.

Το πρόβλημα είναι ακόμα πιο σοβαρό για τα αυθαίρετα που είχαν νομιμοποιηθεί εκμεταλλευόμενοι οι ιδιοκτήτες τους πολλούς και διαφορετικούς νόμους. Σε πολλές από τις περιπτώσεις δεν έχουν καν δικαίωμα να ξαναχτίσουν, μιας και η νομιμοποίηση αφορούσε μόνο τη διατήρηση! Συνέπειες αυτό έχει ακόμα και στο δικαίωμα σε αποζημίωση.

Η πρόταση λοιπόν που προωθείται είναι μάλλον εκ των… πονηρών πολιτευτών, οι οποίοι με οδηγό το παρελθόν στοχεύουν σε πολιτικά οφέλη στο μέλλον με τις εκλογές όλων των επιπέδων να απέχουν ελάχιστους μήνες! Και είναι ακριβώς αυτή η τακτική που έδωσε στην Ελλάδα την πρωτιά για την πλέον καταστροφική φωτιά στην Ευρώπη.

Το πάθημα δεν έγινε μάθημα

Τα παραπάνω δείχνουν πως για κάποιους η καταστροφή αυτή δεν έδωσε τα απαραίτητα μαθήματα. Ούτε καν η μαρτυρία της πρώην Ειδικής Γραμματέως Επιθεωρητών Περιβάλλοντος.

«Στην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ό,τι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία, γιατί είχαν γίνει μάντρες», κατήγγειλε πριν από λίγες ημέρες η Μαργαρίτα Καραβασίλη, επιβεβαιώνοντας επώνυμα όλα όσα ήταν ήδη γνωστά. Μάλιστα, αποκάλυψε και μια ιστορία που πάει μερικές δεκαετίες πίσω: «Δυστυχώς, το κράτος είναι “λαδωμένο”, όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες δυστυχώς. Εγώ το 1992, εάν είχα υποχωρήσει και είχα βάλει τη γραμμή λίγο πιο εκεί για να εντάξω κάποια “φιλέτα”, θα ήμουν τώρα με περιουσία. Αυτό γινόταν, θα πάρεις οικόπεδο και θα μοσχοπουλήσεις, βάλε τη γραμμή πιο εκεί, αυτές ήταν οι πιέσεις. Το έχω δεχτεί επανειλημμένα αυτό. Έκανα το Γενικό Πολεοδομικό (Σχέδιο) Κηφισιάς, αντίστοιχες οι πιέσεις. Κάποιοι κρατούσαν “Θερμοπύλες”, κάποιοι δεν το έκαναν, κάποιοι άρχισαν να ξεχειλώνουν τα πράγματα και μετά άρχισαν οι νόμοι να ξεχειλώνουν, παράθυρα και πόρτες για να μπορεί ο καθένας το αυθαίρετό του να το νομιμοποιήσει. Αυτό γίνεται συνέχεια, ποτέ δεν υπήρξε πολιτική βούληση. Ποτέ δεν θα υπάρξει, όσο το σύστημα στηρίζεται στην ψηφοθηρία», τόνισε η αρχιτέκτων-πολεοδόμος, αναφερόμενη στην εκπόνηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Νέας Μάκρης, στον οποίο ανήκει διοικητικά και η πληγείσα περιοχή στο Μάτι.

«Ο δήμος της Νέας Μάκρης ήταν ένας από αυτούς τους δήμους που είχε ανάπτυξη από την εποχή του ’80-’90 και έπρεπε να μπουν κανόνες. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός και η νομοθεσία έδιναν ακριβώς αυτά που πρέπει να προβλέψει κανείς προκειμένου να εξασφαλίσει βιώσιμους οικισμούς, ασφαλείς οικισμούς. Ολοκληρώθηκε το γενικό πολεοδομικό περίπου το 1992, από εμένα την ίδια, σε μία περιοχή που το 80% ήταν δασική, που σημαίνει ότι βάσει της νομοθεσίας δεν μπορούσαν να μπουν στο σχέδιο. Ένας από αυτούς ήταν και η περιοχή στο Μάτι, στα όρια δηλαδή με τον δήμο Ραφήνας», τόνισε η κα Καραβασίλη.

«Αυτή η περιοχή δεν μπήκε ποτέ στο σχέδιο, παρά το γεγονός ότι μετά το 1992 ακολούθησαν και πολεοδομικές μελέτες, έγιναν αρκετές τροποποιήσεις στον σχεδιασμό με στόχο να μπει στο σχέδιο και το υπόλοιπο κομμάτι. Με πιέσεις μεγάλων που είχαν συμφέροντα πάνω στη γη. Εγώ είχα δεχτεί απίστευτες πιέσεις για να βάλω στο σχέδιο κάτι που θα έπεφτε έτσι και αλλιώς από το ΣτΕ το οποίο ήταν ο τελικός νομοθέτης. Το Μάτι ανήκει στον δήμο Νέας Μάκρης, που σημαίνει ότι αυτό το κομμάτι δεν μπορούσε ποτέ να μπει στο σχέδιο. Ήταν στο γενικό πολεοδομικό ως προστατευόμενη περιοχή, δασική έκταση», πρόσθεσε.

«Από το 2006-2008 άρχισαν ξανά οι πιέσεις σε μία περιοχή που είχε ήδη οικοδομηθεί πάρα πολύ έντονα με τα γνωστά αυθαίρετα, ταυτόχρονα η οικοδόμηση είχε φτάσει μέχρι την παραλία έχοντας κλείσει είτε με κατοικίες, είτε με κέντρα, είτε με ξενοδοχεία την παραλία σε όλο το μήκος. Στην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ό,τι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες», κατήγγειλε χαρακτηριστικά η πρώην Ειδική Γραμματέας.