Αυτή είναι η γυναίκα που μπορεί να… μυρίσει εγκαίρως τη νόσο του Πάρκινσον στο ανθρώπινο σώμα! (φωτό+βίντεο)

Της Βίκυς Καλοφωτιά

Όταν βγαίνει από το εργαστήριο -όπου συνεργάζεται με μία λαμπρή ομάδα επιστημόνων για να συνεισφέρει μέσω του χαρίσματός της, στην έρευνα που γίνεται προκειμένου κάποια στιγμή να βρεθεί η θεραπεία αντιμετώπισης της νόσου του Πάρκινσον- η Joy Milne κάνει βόλτα κατά μήκος της παραλίας του St. Andrews στην ανατολική ακτή της Σκωτίας.

Ο άνεμος κάνει τα γκρίζα της μαλλιά να ανεμίζουν και το πρόσωπό της είναι στραμμένο προς την κατεύθυνση όπου αυτός φυσάει εντονότερα. Ίσως γιατί έτσι θα μπορέσει εκτός από την αρμύρα της θάλασσας να οσφριστεί και όλα όσα υπάρχουν τριγύρω αλλά δεν φαίνονται με γυμνό μάτι. Ένα άρωμα συνδεδεμένο με μια δυνατή ανάμνηση, η μυρωδιά που φέρνει μαζί της μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη που συνοδεύεται από ένα «όλα θα πάνε καλά!».

Ακριβώς αυτό, για το οποίο η επί 26 χρόνια πρώην νοσοκόμα πασχίζει μετά την απώλεια του συζύγου της. Να δώσει ελπίδα σε όλους εκείνους που ταλαιπωρούνται από την νόσο του Πάρκινσον, ότι θα βάλει τα δυνατά της, επιστρατεύοντας την ιδιαίτερα αυξημένη ικανότητά της να μπορεί να μυρίσει τη συγκεκριμένη ασθένεια, για να βρεθεί η θεραπεία.

Αν είχε βρεθεί παλαιότερα, ίσως αυτή τη στιγμή ο Leslie της να ζούσε…

Η ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, με την οποία η Joy συνεργάζεται για να πετύχουν από κοινού τον πολύτιμο αυτό σκοπό, δηλώνει στον ξένο Τύπο ότι η ίδια έχει συμβάλλει σημαντικά, έτσι ώστε να εντοπίσουν εκείνα τα μόρια στο δέρμα, τα οποία συνδέονται με τη μυρωδιά που διαχέεται στην ατμόσφαιρα από όσους έχουν προσβληθεί από τη νόσο, κάτι που επιτρέπει να ελπίζουν ότι όλη αυτή η γνώση θα μπορούσε μελλοντικά να οδηγήσει σε έγκαιρη ανίχνευσή της.

Η πρώτη φορά που η σπάνια αυτή γυναίκα άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ίσως και να έχει την ικανότητα να μυρίζει την ασθένεια στα σώματα των άλλων πριν αυτή εκδηλωθεί, ήταν πολύ παλαιότερα, πριν καν ακόμη διαγνωστεί ο σύζυγός της ως ασθενής.

«Αυτό για το οποίο εργαζόμαστε συστηματικά, είναι το να καταφέρουμε κάποια στιγμή να είμαστε σε θέση να κάνουμε έγκαιρη διάγνωση της νόσου πριν από την εμφάνιση των κινητικών συμπτωμάτων, που σχετίζονται με αυτήν. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν θεραπείες που θα μπορούν να αποτρέψουν την εξάπλωσή της. Αυτή, είναι η τελική φιλοδοξία μας!», δηλώνει η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Δρ. Perdita Barran.

Η ίδια η γυναίκα με την ιδιαίτερα ευαίσθητη και χαρισματική όσφρηση, δίνει ένα δείγμα του πώς είναι να μπορεί κανείς να μυρίσει, όχι μόνο την νόσο του Πάρκινσον, αλλά και το Αλτσχάιμερ, τον καρκίνο, τον διαβήτη, ακόμη και τη φυματίωση, αποκαλύπτοντας πως «φέρνουν στη μυρωδιά σε μια πολύ ισχυρή αρσενική μυρωδιά, ψωμί σικάλεως, μανιτάρια, μανό νυχιών και υγρό χαρτόνι αντίστοιχα»(!).

Στην περίπτωση του Πάρκινσον -στην οποία έχει επικεντρώσει τις έρευνές της η εν λόγω επιστημονονική ομάδα- πρόκειται για μια ασθένεια, που σκοτώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα οδηγώντας σε σταδιακή απώλεια του ελέγχου των οργάνων του σώματος, των κινήσεων και της ομιλίας.

Είναι μια χρονοβόρα, αρκετά επίπονη και βασανιστική διαδικασία.

Μια διαδικασία, την οποία οι έρευνες με επικεφαλής την Perdita Barran και την -επιστημονικά αποδεδειγμένη μέσω σχετικών πειραμάτων-  ικανότητα της Joy να έχει την ικανότητα να ανιχνεύει την ασθένεια προτού ακόμη αυτή εκδηλωθεί, πασχίζουν να κάνουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη.

Το χρωστάει στους ανθρώπους τους οποίους εκείνη φρόντιζε ως νοσοκόμα για 26 χρόνια. Το χρωστάει στην αγάπη της για το συνάνθρωπο. Μα πάνω απ’όλα, το χρωστάει σε εκείνον.

Στον Leslie της, που την παρακολουθεί κάθε λεπτό από εκεί ψηλά, και ας έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που εκείνος «έφυγε»…