Αστεία με τον Στέφανο και η τακτική Τραμπ

Σας έχω φρέσκο ρεπορτάζ από τις τηλεφωνικές επικοινωνίες την ημέρα του Ευαγγελισμού των βουλευτών για τις καθιερωμένες ευχές. Ειδικά για τους εορτάζοντες. Οι Βαγγέληδες δεν δέχθηκαν ευχές μόνο από τους ομοϊδεάτες τους, αλλά και από συναδέλφους από τα άλλα κόμματα. Φυσικά κύριο θέμα συζήτησης η πρόταση δυσπιστίας εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ και τα πολιτικά αντανακλαστικά που επέδειξε ο Νίκος Ανδρουλάκης κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Διότι όλοι γνωρίζουν ότι καμία πρόταση δυσπιστίας δεν ρίχνει την κυβέρνηση, ειδικά όταν διαθέτει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Όμως σε όλες τις επικοινωνίες συζητήθηκε, όπως με ενημέρωσαν, οι δηλώσεις Κασσελάκη για παραίτηση Μητσοτάκη και εκλογές παρουσία διεθνών παρατηρητών. Έτσι ακούστηκαν ατάκες του τύπου «ο Κασσελάκης θέλει ξένους διαιτητές». Ή ακόμη «ας επικοινωνήσει με τον Θόδωρο Θεοδωρίδη να στείλει διαιτητές από την ελίτ λιγκ». Κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι ήρθε η ώρα να ζητήσουν από τον Κώστα Τασούλα την τοποθέτηση VAR στο Κοινοβούλιο για να βλέπουν τις αμφισβητούμενες φάσεις. Όμως πέραν του γελοίου του πράγματος το γεγονός ότι ο Στέφανος Κασσελάκης αντιμετωπίζει τη χώρα κάτι μεταξύ Τζιμπουτί και δεν είναι γραφικό, αλλά πολύ επικίνδυνο. Θυμίζει τον Τραμπ και το αφήγημα του. Ότι «εγώ δεν χάνω ποτέ, παρά μόνο με νοθεία». Και δυστυχώς τέτοιες παραδοξολογίες γίνονται εύκολα πιστευτές. Διότι ας μην ξεχνάμε την ρήση του Γιόζεφ Γκέμπελς, του υπουργού Προπαγάνδας του Χίτλερ «όσο μεγαλύτερο το ψέμα, και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται, τόσο πιο πιστευτό γίνεται».