Αποκάλυψη: Ο Βαλβέρδε παίζει κιθάρα κι ο Μεντιλίμπαρ τραγουδάει

Πριν από καμιά εικοσαριά και βάλε χρόνια, είχαμε φτιάξει μια παρέα στα Γιάννινα για να πάμε ταξίδι στην Ισπανία. Πήγαμε με λεωφορείο στα βόρεια, την χώρα των Βάσκων, το Σαν Σεμπαστιάν και το Μπιλμπάο. Ωραίο τοπίο, γενικά, ωραίοι άνθρωποι οι Βάσκοι. Κι εγώ, δεν θα μπω σε ιστορίες ότι δεν είναι Ισπανοί, ότι στο παρελθόν έχει σκοτωθεί κόσμος από την ΕΤΑ, την επαναστατική οργάνωση των Βάσκων.

Άλλο θέλω να σου πω. Πάμε να φάμε σ’ ένα εστιατόριο. Μας ρωτάνε από πού είμαστε, τους λέμε από Ελλάδα. Για τον Μεντιλίμπαρ και τον Βαλβέρδε θα σου γράψω. Αφού γνωριστήκαμε με τα γκαρσόνια, «geiasou malaka», πετάγεται ένας από την διπλανή παρέα κι αρχίζει να παρλάρει. Οι Πελασγοί, λέει, πέρασαν και από την Βασκονία. Προέλληνες ήταν οι Πελασγοί, κυρίως διέμεναν στην Θεσσαλία και έκαναν εξορμήσεις. Μάλιστα.

Και μας ρωτάει ο κύριος: «Ξέρετε πως είναι στην γλώσσα μας “τι θέλεις να φας“; Είναι “κε ρέγες”. Στα ελληνικά πώς είναι»;
. Κι αρχίζουνε εμείς να λέμε, «τι θέλεις να ντερλικώσεις, τι γουστάρεις για μάσα», «τι θέλεις να πατσαβουρώσεις» και άλλες τέτοιες παπαριές. Και λέει ο γίγαντας το εξής: «Στα ελληνικά είναι “τι ορέγεσαι”». Κάγκελο εμείς. Είπε κι άλλες ελληνοκεντρικές φράσεις και λέξεις ο κύριος που ήταν καθηγητής πανεπιστημίου στο Μπιλμπάο. Να μην ξεφύγω όμως.

Πολλά χρόνια μετά, ξαναπήγα στο Μπιλμπάο κι εκεί έμαθα το εξής φοβερό. Οι Βάσκοι προπονητές, που έχουν κατακλύσει την Αγγλία κυρίως, είναι άνθρωποι από άλλη πάστα, μάστορα. Είναι όλοι αγαπημένοι μεταξύ τους και δεν παίζει να τους δεις να πλακώνονται. Άκου, μάστορα, τι κάνουνε μια φορά το χρόνο. Καλοκαιράκι συνήθως γίνεται αυτό. Μαζεύονται όλοι μαζί και περνάνε μια βραδιά μέχρι πρωίας. Ό,τι δουλειά και να κάνει ο καθένας εκείνη την ημέρα, τα παρατάει και πάει στο ραντεβού. Κι είναι πολλοί: Αρτέτα, Βαλβέρδε, Λοπετέγκι, Ιραόλα, Τσάμπι Αλόνσο, Έμερι, Μεντιλίμπαρ και παλιότερα, Ιρουρέτα, Κλεμέντε, Αλγκουασίλ. Και των ομάδων της περιοχής, βέβαια. Λοιπόν, στην σύναξη αυτή, δεν μιλάνε καθόλου για μπάλα. Καθόλου, μα, καθόλου. Για οτιδήποτε άλλο, εκτός από μπάλα. Κάτι είπε ο Βαλβέρδε σχετικά. Κι η πλάκα, ποια είναι; ότι δεν έχει δεν μπορώ, να το κάνουμε άλλη μέρα το ραντεβού. Άπαξ κι έκλεισε, έκλεισε. Είσαι υποχρεωμένος να σεβαστείς την ιερότητα.

Άκου, μάστορα, τι έγινε την ημέρα που η Μπαρτσελόνα υπόγραψε με τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Εκείνη την βραδιά, έπρεπε να γίνει η σύναξη. Ο Ερνέστο ζήτησε αλλαγή ημερομηνίας, αλλά οι υπόλοιποι ήταν ανένδοτοι. ‘Ετσι, μόλις έγινε η παρουσίασή του, νοίκιασε αεροπλάνο και βουρ για την Βασκονία. Διότι συν τοις άλλοις, ο άλλοτε προπονητής του Ολυμπιακού, είναι αυτός που παίζει κιθάρα στην παρέα. Και ποιος τραγουδάει; Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ! Αυτός ο σούπερ αντιτουριστικός τύπος, ο Φίλιππος Πετσάλνικος όπως τον βαφτίσαμε εδώ στην «Α» και την iapopsi.gr, επειδή μοιάζει με τον μακαρίτη πρώην πρόεδρο της Βουλής.

 

Για τον Μεντιλίμπαρ, όλοι κάτι καλό έχουν να πούνε, ακόμα και για το ενδυματολογικό στυλ του. Όταν στην σημερινή εποχή το ενδυματολογικό στυλ είναι credit αναγνώρισης ακόμα κι από τον πνευματικό πλούτο, αυτός ο «κυριούλης» από την Βασκονία είναι του casual, άντε σε κανέναν τελικό Conference να φορέσει κι ένα κουστούμι μοδάτο. Ό,τι κάτσει φοράει και κάθεται στον πάγκο, καθότι το τζινάκι και το polo μπλουζάκι είναι εργαλείο δουλειάς κι όχι επίδειξης, όπως λέει. Αλλά και το φαίνεσθαι με το χαρακωμένο πρόσωπο, τις ρυτίδες του προσώπου που παραπέμπουν σε αγρότη, ίσως δεν θα μπορούσαν να καλυφθούν μ’ ένα ωραίο κουστούμι.

Αν, το ντύσιμο μαρτυρά μέρος του χαρακτήρα του ανθρώπου, τα λόγια του συνθέτουν το πλήρες, που λένε και οι μορφωμένοι. Ο Μεντιλίμπαρ απεχθάνεται την προσποιητή γαλατική ευγένεια, παρότι γεννήθηκε και μεγάλωσε λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Γαλάτεια. Ούτε γουστάρει να τον αποκαλούν «μίστερ» ή «κόουτς». Μόνο «Μέντι», από το πρώτο συνθετικό του επιθέτου του. Όπως γράφει ο «Guardian», ο προπονητής του Ολυμπιακού νοιώθει μια ασημαντότητα στο σύμπαν του ποδοσφαίρου και γι αυτό δεν κοκορεύεται ποτέ «δεν πουλάει μούρη» είναι σε ελεύθερη μετάφραση και μιλάει χωρίς μαλλιά στην γλώσσα. Ο «Guardian», ρε φίλε, ότι τίποτα του πεταματού.

Να φανταστείς, πως μετά την κατάκτηση του τροπαίου του Europa League με την Σεβίλλη στα πέναλτι κόντρα στην Ρόμα του Μουρίνιο, ο Χοσέ Λουίς χαμήλωσε τους Ισπανούς δημοσιογράφους που τον αποκάλεσαν «προφέσορα», «φιλόσοφο» και άλλες τέτοιες παπαριές, που συνήθως γράφονται. Και τους είπε, «στην Εϊμπάρ έκανα καλύτερα πράγματα, αλλά τότε δεν ασχολήθηκε κανένας». Πράγματι είχε φτιάξει ομάδα – «θαύμα», αλλά στο ποδόσφαιρο (και) στην Ισπανία, η χλίδα μετράει περισσότερο από την ουσία.

Ο Μεντιλίμπαρ δεν γουστάρει το VAR, το οποίο αποκαλεί «τσίρκο» και δεν του αρέσει το θέατρο, ούτε το θέατρο των παικτώνστο ποδόσφαιρο γενικότερο. Είπε μια μέρα: «Είμαστε ένα σωρό απατεώνες στη La Liga. Όταν κάποιος μας αγγίζει, κάνουμε ότι μας σκότωσε». Στην Ελλάδα, ίσως θα έχει πρόβλημα γιατί η «θεατρική τέχνη» διδάσκεται στα παιδιά μαζί με τα μυστικά της μπάλας.

Ως ποδοσφαιρική φιλοσοφία, έχει μακράν την χειρότερη: «Είμαι ένας αντι-μοντέρνος προπονητής. Δεν θα με δείτε να τριγυρνάω με το τάμπλετ στα χέρια, ούτε περνάω όλη τη μέρα μου μπροστά από έναν υπολογιστή. Στο ποδόσφαιρο, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να παίζεις όσο πιο απλά μπορείς. Στόχος μας είναι να παίξουμε πιο απλά. Τελεία. Όταν παίζεις απλά, είναι πιο δύσκολο να κάνεις λάθη». Ο αείμνηστος Γιόχαν Κρόιφ, ο τελευταίος επαναστάτη του ποδοσφαίρου και αναμορφωτής της Μπαρτσελόνα είχε πει πως το πλέον δύσκολο πράγμα στο ποδόσφαιρο είναι να παίζεις απλά.

Ο Μεντιλίμπαρ δεν έπαιξε ποτέ μπάλα στην Α’ κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος. Ως προπονητής ξεκίνησε τους πιτσιρικάδες της Αθλέτικ Μπιλμπάο. Εκεί γνωρίστηκε και με τον άλλοτε προπονητή του Ολυμπιακού Ερνέστο Βαλβέρδε, που τον προέτρεψε δίχως δεύτερη σκέψη να καβαλήσει το αεροπλάνο για τον Πειραιά. Η Σεβίλλη ήταν η μεγαλύτερη ομάδα που έχει προπονήσει, τον κάλεσαν μάλιστα, για «σωτήρα» για να μείνουν την κατηγορία και τελικά πήρε το τρόπαιο στο Europa League. στον τελικό του Super Cup που έγινε στο «Καραϊσκάκης» έχασε το τρόπαιο στα πέναλτι από την Μάντσεστερ Σίτι.

Έχει και τις εμμονές του, ωστόσο, ο Μεντιλίμπαρ. Σε όλη του την θητεία ως προπονητής κατατρέχεται από το σύνδρομο της ζυγαριάς. Άπαντες πρέπει να περνούν από ζύγι κάθε εβδομάδα κι όποιος βρεθεί υπέρβαρος, η τιμωρία ήταν μία και μοναδικό. Πρόστιμο και τραπέζωμα σε όλους τους συμπαίκτες του και το stuff τους συλλόγου. Τρέφεται μόνο υγιεινά γι αυτό και στα 63 του παραμένει πετσί και κόκκαλο και αποφεύγει το ποτό. Πριν από 30 χρόνια είχε επινοήσει την αποθεραπεία σε λεκάνη γεμάτη παγάκια. Χλευάστηκε. Θεωρήθηκε παραξενιά. Σήμερα οι περισσότεροι αθλητές το εφαρμόζουν. Δεν απαιτούσε από κανέναν, ωστόσο, να το κάνει. Πρώτος αυτός έμπαινε στην μπανιέρα και μετά, ακολουθούσαν όλοι.

Επίσης, ο Μεντιλίμπαρ έχει μία ιδιοτροπία με τις βιδωτές μεταλλικές τάπες των ποδοσφαιρικών παπουτσιών. Δεν θέλει πλαστικές, παρότι αυτές σερβιρίστηκαν για να ταλαιπωρείται λιγότερο το πέλματα. Ο μίστερ θεωρεί ότι οι μεταλλικές έχουν σίγουρα πατήματα.