Αναζητεί σωσίβιο ο Κασσελάκης

Οι ναυαγοί όταν βουλιάζει το καράβι αναζητούν αγωνιωδώς ένα σωσίβιο για να διασωθούν. Κάτι ανάλογο αναζητεί και ο Στέφανος Κασσελάκης, λίγες ημέρες πριν από την κρίσιμη συνεδρίαση της Κεντρικής         Επιτροπής το επόμενο Σαββατοκύριακο 11-12 Νοεμβρίου.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Ήδη τις τελευταίες ημέρες προσπαθεί να παρουσιαστεί ως ένας αρχηγός που έχει κατανοήσει τον θεσμικό του ρόλο, ως επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έτσι η συνάντηση γνωριμίας που είχε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο γραφείο του πρωθυπουργού στην Βουλή  στο θεσμικό πολιτικό πρόσωπο ήταν για την κοινωνία ενός είδους σωσίβιο. Και αυτό διότι είδαμε στο ίδιο πλάνο τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Όμως όταν μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοούν-ειδικά οι έξαλλοι της νέας ηγετικής ομάδας- ότι το μήνυμα που βγήκε από αυτή τη συνάντηση ευνοεί τον Κασσελάκη. Έτσι, λοιπόν, και ο ίδιος και η ομάδα του μέσα σε λίγες ώρες το γύρισαν στο τσάμικο. Και για να αποφύγει την εσωστρέφεια που φτάνει στα όρια του διχασμού, αποφάσισε να ανασύρει τον «αντιμητσοτακισμό» για να πείσει τους διαφωνούντες ότι μπορεί να ανατάξει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον σχεδιασμό, ο Στέφανος Κασσελάκης επιχειρεί αλλαγή τακτικής, με διπλό στόχο. Από την μία καίγεται να πολιτικοποιήσει το προφίλ του και από «φαινόμενο Κασσελάκης» να μετατραπεί σε «πολιτικός αρχηγός Κασσελάκης» και από την άλλη να αποδείξει ότι όντως είναι πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με άλλα λόγια, ο κ. Κασσελακης έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια να γυρίσει το κλίμα ώστε να τον αναγνωρίσει πρωτίστως η κοινωνία ως πολιτικό αρχηγό.

Ο δεύτερος στόχος του Στέφανου Κασσελάκη αφορά στην υπέρβαση της εσωκομματικής κρίσης. Επί της ουσίας αντιγράφει μία τακτική που στα δύσκολα ακολουθούσε και ο προκάτοχός του και που αποτελεί δοκιμασμένη συνταγή σε όλα τα κόμματα, όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα και εσωστρέφεια. Ο σκληρός καταγγελτικός λόγος κατά του μείζονος πολιτικού αντιπάλου του και η καταφυγή σε «σκληρό αντιπολιτευτικό ροκ» ήταν πάντα ένας εύκολος, γρήγορος και ανέξοδος τρόπος συσπείρωσης δυνάμεων.

Στα χνάρια Τσίπρα

Για το λόγο αυτό, ο κ. Κασσελάκης έχει επιλέξει να κινηθεί στην παρούσα φάση πατώντας πολιτικά στα ίδια θέματα, στα οποία επένδυσε και προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας. Δηλαδή την ακρίβεια αλλά και το σκάνδαλο των υποκλοπών. Δεν είναι τυχαία ούτε η πρωτοβουλία του να επισκεφθεί την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ούτε όσα είπε μετά τη συνάντηση του με τον πρωθυπουργό. Βεβαίως, το θέμα των υποκλοπών δεν συγκίνησε την κοινωνία προεκλογικά, όπως επίσης και για το ίδιο θέμα καίγεται και το ΠΑΣΟΚ, λόγω του ότι είχε πέσει θύμα ο ίδιος ο πρόεδρος του, ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Όμως τώρα υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά. Προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας ναι μεν έπαιζε σε λάθος γήπεδο, όμως ήταν ο Τσίπρας. Τώρα στην σύγκριση Ανδρουλάκης-Κασσελάκης η κοινωνία αναγνωρίζει ως πολιτικό τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Οπότε πολύ πιο εύκολα θα δώσει βάση (εάν δώσει) στα λεγόμενα του για τις υποκλοπές.

Όπως είπαμε όταν η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ασφυκτική πάντα ο Τσίπρας γύριζε το παιχνίδι αναδεικνύοντας τους πολιτικούς αντιπάλους και τον ακολουθούσαν και οι τότε διαφωνούντες. Προς ώρας ο κ. Κασσελάκης δεν μπορεί να πείσει τους διαφωνούντες κάτι που φάνηκε και στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όταν πριν καλά-καλά ολοκληρώσει την ομιλία του άκουσε τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να του ζητά να πάρει πίσω τις διαγραφές.

Η τελική μάχη μέχρι την επόμενη

Βέβαια επειδή ο κ. Κασσελάκης επιθυμεί να πάει στην Κεντρική Επιτροπή με ενωτική διάθεση και ως αδιαφιλονίκητος ηγέτης, δεν σημαίνει ότι θα πάνε τα πράγματα όπως τα σχεδιάζει ο Νίκος Παππάς στο παρασκήνιο. Και αυτό διότι η κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν θέλουμε διαγραφές. Και σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες υπάρχουν πολλοί προεδρικοί που είναι εναντίον των διαγραφών τριών ιστορικών στελεχών των Φίλη, Σκουρλέτη, Βίτσα και μίας μεταγραφής του Τζουμάκα με μεγάλη πολιτική ιστορία.

Μάλιστα και οι εμπρηστικές δηλώσεις της Θεοδώρας Τζάκρη την Τετάρτη στην τηλεόραση δεν βοηθούν ώστε να βρεθεί ένα modus vivendi μεταξύ προεδρικών και εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Η κ. Τζάκρη εκ των στενών συνεργατών του κ. Κασσελάκη τάχθηκε υπέρ της σκληρής γραμμής σε σημείο που εξόργισε. Είπε χαρακτηριστικά: «Δεν ξέρω τι θα γίνει με τις διαγραφές, αλλά η προσωπική μου άποψη είναι να προχωρήσουμε χωρίς δισταγμό. Αν κάνει πίσω ο Κασσελάκης θα είναι λάθος. Αν σταθεί δίπλα τους θα είναι σαν αυτοκτονία. Υπάρχει ένα συστημικό σχέδιο φθοράς του κόμματος που το βλέπουμε να εξελίσσεται μπροστά μας».

Ήδη η πρώτη αντίδραση ήρθε από τον Χρήστο Γιαννούλη, βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης, ο οποίος θεωρείται προεδρικός, χαρακτηρίζοντας τις δηλώσεις ως εμπρηστικές και αυταρχικές. Ο κ. Γιαννούλης από την τηλεόραση είπε ότι «δεν με εκφράζει το ύφος της Θεοδώρας Τζάκρη. Δεν θα χρησιμοποιήσω τον όρο ότι ρίχνει νερό στον μύλο της εσωστρέφειας και της έντασης, αλλά θα μπορούσε -και έχει την εμπειρία- να το αποφύγει».

Το σύνδρομο του Γενίτσαρου

Για την Θεοδώρα Τζάκρη μίλησε και ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Πέτρος Τατσόπουλος ισχυριζόμενος πως η εκ των στενών συνεργατών του κ. Κασσελάκη έχει το «σύνδρομο του Γενίτσαρου». Χαρακτηριστικά δήλωσε: «Την Θεοδώρα Τζάκρη την γνωρίζω από το Στρασβούργο, όταν ήμασταν μαζί στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Εκείνη ήταν στο ΠΑΣΟΚ εκείνον τον καιρό κι εγώ στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί η Θεοδώρα Τζάκρη ήταν ένας πρόσχαρος, αλέγρος άνθρωπος, έξω καρδιά. Η τωρινή εικόνα είναι τόσο ξένη προς την ιδιοσυγκρασία ενός χαλαρού και ευχάριστου ανθρώπου που εγώ όλο αυτό το έχω βαφτίσει «το σύνδρομο του Γενίτσαρου». Αυτό δεν αφορά μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλα τα κόμματα και τους «εισοδιστές». Σύμφωνα με τον Πέτρο Τατσόπουλο, «ο Κασσελάκης δεν είναι σαν τον Αλέξη Τσίπρα, που ήταν μέσα, που έχει φτιάξει το μαγαζί και μπορούσε να έρθει σε σύγκρουση. Έχουμε έναν αλεξιπτωτιστή από άλλον χώρο, έναν σώγαμπρο που μπαίνει στο κόμμα με εκλογές, αλλά χωρίς καμία περγαμηνή».