«Αν δεν μπορούμε να πετύχουμε, καλύτερα να φύγουμε…»

Σε μία ιδιαίτερα καυστική συνέντευξη στην «Καθημερινή της Κυριακής», ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ξεκαθαρίζει πως «η κυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά εργαλείο για να αλλάξει θετικά την κοινωνία και, εάν αυτό δεν μπορούμε να το πετύχουμε, το καλύτερο που θα έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε την κυβερνητική σκυτάλη».

Ωστόσο, ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι «μπορούμε, όμως, να πετύχουμε και θα πετύχουμε». Τονίζει δε κατηγορηματικά ότι «δεν υπάρχει κάτι πιο ξένο και αποτροπιαστικό για μένα από το δόγμα: η εξουσία για την εξουσία», σε ερώτηση για το εάν σε έναν επώδυνο συμβιβασμό θα μετριάσει τη στάση του, γιατί ο ίδιος και η Αριστερή Πλατφόρμα θα προτιμήσουν την παραμονή στους κυβερνητικούς θώκους.

Στη συνέχεια, ο κ. Λαφαζάνης αποκλείει το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, να εγκαταλείψει τις αρχές, τις αξίες και τις δεσμεύσεις του, στο όνομα μιας κυνικής, προσωρινής και αμφίβολης παραμονής στην κυβέρνηση. «Δεν θεωρώ ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να ξεπεράσει κάποια κρίσιμα όρια συμβιβασμού, γιατί όλοι γνωρίζουμε πως σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα καταρρεύσει μόνο η ίδια, αλλά θα μιλάμε και για την “τελική λύση” στον τόπο», προσθέτει.

Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, επισημαίνει δε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλώς κάποιες «κόκκινες γραμμές» που να διασώζουν ορισμένα κρίσιμα κεκτημένα, αλλά απαιτείται επειγόντως ένα θετικό και πολύ συνεκτικό προοδευτικό «πρόγραμμα – πακέτο», το οποίο να δίνει προτεραιότητα στην απομείωση του χρέους, στην παροχή ισχυρής ρευστότητας για την οικονομία και στην ανάπτυξη με παραγωγικό προσανατολισμό.

Σε ερώτηση για το εάν ο ίδιος πιστεύει στην προοπτική της χώρας εκτός Ευρωζώνης και με δικό της νόμισμα, απαντά ότι τα μόνα δόγματα που οφείλουν να προσδιορίζουν τις αποφάσεις και τις επιλογές μας είναι η εθνική αξιοπρέπεια, το δημόσιο συμφέρον και η ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη.

Τέλος, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ξεκαθαρίζει ότι τα εντατικά «ανοίγματα» που πραγματοποιεί η  κυβέρνηση προς Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία, Ινδία και πολλές άλλες χώρες, δεν αφορούν στην αποκόμιση πιστώσεων για την αποπληρωμή δόσεων στους δανειστές, αλλά συνδέονται με την προσπάθεια να εξευρεθούν συνέργειες που θα αξιοποιηθούν σε αναπτυξιακή κατεύθυνση για τη χώρα και με την ανάγκη να διαμορφώσει η Ελλάδα  μια νέα «ανεξάρτητη πολιτική και αναπτυξιακή πορεία», πέρα και έξω από το δόγμα της «ευρωατλαντικής υποτέλειας».