Αλμέιδα: Η ΑΕΚ έγινε και πάλι ομάδα!

H αλήθεια για την φετινή ΑΕΚ είναι ότι ο Ματίας Αλμέιδα έφερε αποτελέσματα πολύ πιο γρήγορα όχι μόνο από τον Γιοβάνοβιτς , αλλά και από αυτό που θα περίμεναν ακόμη και εκείνοι που τον επέλεξαν για να αναλάβει αυτό το δύσκολο έργο. Γι αυτό και προφανώς ο Δημήτρης Μελισσανίδης έσπευσε να τον «κλειδώσει» στ αποδυτήρια της Opap Αρένα.

Μέσα σε λίγους μήνες ο Αργεντινός έχει καταφέρει να δώσει ταυτότητα στην ομάδα του, να περάσει το πνεύμα του νικητή και να κάνει τον κόσμο να τον λατρέψει. Κάτι που είχε να συμβεί πάρα πολλά χρόνια με προπονητή στην ΑΕΚ. Από την εποχή του Μπάγεβιτς (στις αρχές της δεκαετίας του ΄90) είχε να λατρέψει προπονητή και να πιστέψει σ αυτόν. Κάτι που δεν συνέβη ούτε με τον Μανόλο Χιμένεθ που πήρε το τελευταίο (το 2018) πρωτάθλημα για την Ένωση.

Έγινε όμως με τον Αλμέιδα. Η  Ένωση που είχε μπροστά της την προοπτική του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, αποφάσισε να αφήσει τα «πειράματα» και να δώσει τα κλειδιά σε έναν κανονικό προπονητή. Έναν άνθρωπο με παραστάσεις στο κορυφαίο επίπεδο ως ποδοσφαιριστής και μεγάλη φιλοδοξία να κάνει το ίδιο και στην προπονητική.

Ο Αλμέιδα έκανε ξανά την ΑΕΚ πρωταγωνίστρια. Ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης.

Σημαντικό ρόλο σε όλα αυτά έχει παίξει αναμφίβολα και η επιστροφή της ΑΕΚ στη φυσική της έδρα, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό η κουβέντα πέριξ της Ένωσης για έναν προπονητή δεν έχει να κάνει με το πότε θα φύγει, αλλά με το πότε θα ανανεώσει για να μην φύγει ποτέ…

Κι αυτό το κέρδισε με τη δουλειά του ο Αλμέιδα. Όπως ο Παναθηναϊκός έτσι και η ΑΕΚ θυμήθηκε ξανά τι εστί πρωταθλητισμός, αλλά το σπουδαιότερο επίτευγμα του 49χρονου τεχνικού είναι πως δημιούργησε μία ομάδα η οποία κατά γενική ομολογία έπαιξε φέτος το καλύτερο ποδόσφαιρο. Στο τέλος θα κριθεί και εκείνος και η ΑΕΚ, ανάλογα με το τι θα έχουν πετύχει σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Μέχρι τώρα πάντως, το πρόσημο είναι θετικό, με τους «κιτρινόμαυρους» να βάζουν τις βάσεις και για την επόμενη σεζόν.

Η ΑΕΚ του Αλμέιδα είναι ορισμός αυτού που λέμε “ομάδα” με κάθε παίκτη της να δίνει σε κάθε ματς το 100% . Παίζει εξαιρετικό και σύγχρονο ποδόσφαιρο. Κάποια άσχημα αποτελέσματα στις αρχές της σεζόν δεν τον πτόησαν. Ακόμη έψαχνε το ρόστερ του τις ισορροπίες. Και συγχρόνως, έσπερνε στα αποδυτήριά του αυτό που τον χαρακτήριζε και ως ποδοσφαιριστή: πείσμα, πάθος, ομαδικότητα, πίστη στο καλύτερο. Ανακάτεψε πολλές φορές την τράπουλα, άλλαξε θέση στον Λιβάι Γκαρσία, άλλαξε σχήματα και τακτικές… Αυτό που δεν άλλαξε ήταν η πεποίθησή του, ότι μπορεί να φτιάξει μια δυνατή ομάδα που να βγάζει το λάδι στον αντίπαλο. Η ΑΕΚ “ παίζει με πίεση πολύ ψηλά, με πολλά τρεξίματα, με εναλλαγές θέσεων, με αλληλοκαλύψεις, με πολλές πάσες. Επιβάλλει το ρυθμό της, δείχνει ψυχραιμία και αντοχή, ξεπερνάει ατυχίες και κακά αποτελέσματα, δείχνει “μέταλο” και εμπιστοσύνη στις δυνατότητές της.

Είναι ορισμός αυτού που λέμε “ομάδα”  και φάνηκε στο πρόσφατο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όταν ο Γκατσίνοβιτς έβαλε το γκολ έτρεξε στον πάγκο για να αγκαλιάσει και να φιλήσει τη φανέλα του άτυχου Σέρχιο Αραούχο, που θα μείνει δυο μήνες εκτός εξαιτίας του τραυματισμού του στο μηνίσκο.

Γι αυτό και η  ΑΕΚ, ήδη φρόντισε και “έκλεισε” τον Αργεντινό ως το 2028, δείχνοντας στο πρόσωπό του έμπρακτη εμπιστοσύνη.

Στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου, η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα που διεκδικεί το νταμπλ. Μπορεί να τα πάρει όλα, ίσως και τίποτα, όμως έχει ήδη φτιάξει την προοπτική της. Ο Αλμέιδα δεν έχει το αλάθητο, ούτε είναι χαρακτήρας που θα το διεκδικήσει, όμως έχει κερδίσει το δικαίωμα να ακούγεται από όλους. Έφτιαξε μια ομάδα που έχει ποιότητα, βάσεις και ορίζοντα διετίας και θα χρειαστεί συγκεκριμένες κινήσεις, αλλά όχι  κοσμογονικές αλλαγές, όπως το περασμένο καλοκαίρι.

Το κυριότερο όμως είναι ότι η ΑΕΚ με τον Αργεντινό απέκτησε ξανά όραμα και προοπτική κάτι που στα προηγούμενα χρόνια ήταν ζητούμενο…