ΑΚΡΙΒΕΙΑ-ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ-ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Τρεις βόμβες με κοινή «συνδεσμολογία» την οικονομία

Στα απόνερα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου και εν μέσω πολιτικού καύσωνα που έχει προκληθεί λόγω των αναταράξεων σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, λίγοι ήταν εκείνοι που στάθηκαν στην είδηση που ήρθε από τις Βρυξέλλες και θέλει την Κομισιόν –που αναζητεί τον ή την επόμενη επικεφαλής της– να έχει θέσει σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος τη Γαλλία, την Ιταλία, το «ευρωκρατούμενο» Βέλγιο, την Ουγγαρία, τη Μάλτα, την Πολωνία και τη Σλοβακία.

Σε όχι πολύ παλαιότερες εποχές θα κυριαρχούσε η απορία γιατί στην εν λόγω εφτάδα δεν υπάρχει το όνομα της Ελλάδας, δεδομένου ότι το δημόσιο χρέος της χώρας μας παραμένει σε δυσθεώρητα επίπεδα. Η μεγάλη διαφορά του τότε με το τώρα είναι σχετικά απλή: η Ελλάδα έκανε με πάρα πολύ κόπο ό,τι έπρεπε (και ό,τι της επιβλήθηκε…) να κάνει, διευθέτησε το τρόπο με τον οποίο θα αποπληρώσει τα βαριά… βερεσέδια της και ανακτώντας την αξιοπιστία της έναντι εταίρων και αγορών έχει μπει στον ενάρετο κύκλο και στο κλαμπ με τα success stories των δημοσιονομικών διασώσεων.

Ωστόσο όποιος διαβάσει ξανά την είδηση του προλόγου θα διαπιστώσει ότι παρά τα συνεχή εύσημα που εισπράττει για τις επιδόσεις της η ελληνική οικονομία, ο δρόμος μπροστά της δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Κι αυτό διότι το «σινιάλο» που έκανε η Κομισιόν για αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική δεν αφορούσε μόνο το Παρίσι και τις υπόλοιπες 6 ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ήταν το «πρώτο κουδούνι», όπως θα έλεγαν και οι θεατράνθρωποι, για άπαντες στην Ευρωζώνη ότι οι νέοι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας είναι εδώ, μαζί με την απαίτηση να μειώνουν οι χώρες με υπερβολικά ελλείμματα το δημοσιονομικό κενό τους κατά τουλάχιστον 0,5% κάθε χρόνο.

Ειδικά η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να αδιαφορήσει για το προειδοποιητικό καμπανάκι. Πρώτον γιατί οι Βρυξέλλες επισημαίνουν στην Αθήνα ότι οι ανισορροπίες στην ελληνική οικονομία παραμένουν κι ότι τα ρίσκα δημοσιονομικής βιωσιμότητας θα βρίσκονται υπό παρακολούθηση, στο πλαίσιο των νέων δημοσιονομικών κανόνων. Δεύτερον επειδή η Αθήνα εκτός από τον επερχόμενο λαιμοδέτη της Κομισιόν είναι υποχρεωμένη να εξουδετερώσει τρεις «νάρκες» με περίπου κοινή «συνδεσμολογία».

Η μια εξ αυτών είναι η ακρίβεια, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικό και περίπου οριστικό τρόπο, αφού σε λίγο καιρό δεν θα έχει το ελεύθερο να εφαρμόζει επιδοματικές πολιτικές στήριξης όσων βάλλονται από τον καλπασμό των ανατιμήσεων ακόμη και σε είδη πρώτης ανάγκης. Προφανώς αυτόν το σκοπό εξυπηρετεί σε ένα πρώτο επίπεδο η απόφαση Μητσοτάκη για έκτακτη φορολόγηση των διυλιστηρίων ώστε με τα περίπου 300 εκατ. ευρώ που εκτιμάται ότι θα εισρεύσουν στα δημόσια ταμεία να ανακουφιστούν ευάλωτες ομάδες όπως π.χ. οι συνταξιούχοι.

Η δεύτερη νάρκη ακούει στο όνομα «φοροδιαφυγή» και στην κυβέρνηση δεν κρύβουν ότι από το αν και σε ποιο βαθμό θα καταφέρουν να την… απασφαλίσουν θα εξαρτηθεί το αν θα καταφέρουν να κάνουν πράξη τις δεσμεύσεις για περαιτέρω μείωση του μη μισθολογικού κόστους και της φορολογίας ώστε να ενισχυθεί η διεθνής ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και της οικονομίας. Πιο ξεκάθαρα δεν θα μπορούσε να το περιγράψει ο υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος από το βήμα του 22ου Συνεδρίου Οικονομικών Διευθυντών επεσήμανε ότι οι δυνατότητες για μειώσεις φόρων είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Σύμφωνα πάντα με τον «τσάρο» της ελληνικής οικονομίας έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή μία δέσμη 11 διαφορετικών μέτρων που μέχρι το 2027 αναμένεται να αποφέρουν επιπλέον έσοδα της τάξης των 2,5 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.

Τρίτη και τελευταία νάρκη είναι το ασφαλιστικό που πέρα το αγκάθι του δημογραφικού θα βρει μπροστά του τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τον ΕΦΚΑ. Μιλάμε για ποσά που αγγίζουν τα 48 δισ. ευρώ αλλά τα περισσότερα είναι  γραμμένα στην… άμμο, μιας και αφορούν παλαιά χρωστούμενα εταιρειών που έχουν πτωχεύσει. Το κλου της συγκεκριμένης υπόθεσης είναι ότι αν αυτά τα ποσά διαγραφούν οριστικά από το σύστημα και πάψουν να θεωρούνται –όπως συμβαίνει τώρα– εν δυνάμει εισπράξιμα, τότε θα ανοίξει μια μεγάλη μαύρη τρύπα.

Υπό αυτό το πρίσμα δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι πριν ο πρωθυπουργός ανανεώσει το επικοινωνιακό επιτελείο του θα έπρεπε να έχει προσλάβει έναν έμπειρο… πυροτεχνουργό!