Από το Περιστέρι με αγάπη

Του Παύλου Κουστέρη

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το χθεσινοβραδινό ματς του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ με αντίπαλο τη Ζιελόνα Γκόρα, θα αποτελούσε μια τυπική διαδικασία νίκης για τους πρωταθλητές Ευρώπης.

Κάτι όμως η 40λεπτη ζώνη των Πολωνών που έβαλε δύσκολα στους Πειραιώτες, κάτι που ακόμα οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα ψάχνουν να βρουν τα πατήματά τους, μετέτρεψαν τον αγώνα σε θρίλερ που αν διεξαγόταν στο πλαίσιο ενός τελικού και δεν ήταν ένα ακόμα παιχνίδι της πρώτης φάσης, θα έμενε ανεξίτηλο για πολλά χρόνια στις μνήμες αρκετών φίλων του μπάσκετ.

Κι επιβεβαιώθηκε για ποιο λόγο ο αθλητισμός είναι τόσο λαοφιλής. Επειδή βγάζει πρωταγωνιστές. Πρωταγωνιστής της χθεσινής βραδιάς ήταν ο Βαγγέλης Μάντζαρης γιατί μπορεί να μην έβαλε 21 πόντους όπως ο Πρίντεζης, μπορεί να μην πέτυχε τα «τρελά» τρίποντα του Σπανούλη, αλλά «τιμώρησε» τους Πολωνούς που στο τελευταίο δευτερόλεπτο τον υποτίμησαν(;) και τον άφησαν να σουτάρει ελεύθερος, χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα του. Αυτή του η επιτυχία δεν ήταν τίποτα άλλο απ’ αυτό που κάνει σε όλη του την καριέρα, να διαψεύδει όσους τον υποτιμούν-αμφισβητούν και να ανατρέπει πάντα τα εις βάρος του προγνωστικά.

Έτσι ξεκίνησε
Μπορεί η τροπαιοθήκη του να θυμίζει 40χρονου φτασμένου αθλητή (Χρυσό μετάλλιο στο τουρνουά εθνικών ομάδων «Άλμερτ Σβάιτσερ», Χρυσό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό κάτω των 18 και κάτω των 20, Ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο κάτω των 19 και στο Ευρωπαϊκό κάτω των 20, 2 Euroleague, 1 Πρωτάθλημα Ελλάδας, 1 Διηπειρωτικό), αλλά είναι μόλις 23 ετών.

Γέννημα-θρέμμα Περιστεριώτης και αυθεντικό προϊόν των ακαδημιών μπάσκετ της τοπικής ομάδας. Ήταν αντιληπτό από πολύ νεαρή ηλικία ότι ήταν γεννημένος για να κάνει το χόμπι του επάγγελμα. Η πορτοκαλί – σπυριάρα ήταν η φυσική συνέχεια των χεριών του ακόμα και στο σχολείο που στα ετήσια τουρνουά οδηγούσε ως ηγέτης το 3^ο Λύκειο Πετρούπολης από τη μία διάκριση στην άλλη. Τότε, βέβαια, μπορεί να μην φανταζόταν καν τότε ότι αυτές οι αναμνήσεις θα ήταν πολύ «φτωχές» (νοσταλγικές παρ’ όλα αυτά) μπροστά σε αυτά που θα ακολουθούσαν στην καριέρα του.

Το 2011 και αφού έχει οδηγήσει το Περιστέρι σε μια άνετη παραμονή στην Α1 ήταν ο καιρός να ανοίξει τα φτερά του. Ήταν εμφανές ότι η γεμάτη οικονομικά προβλήματα ομάδα των δυτικών προαστίων δεν μπορούσε να τον διατηρήσει στην ομάδα. Επιλογή του ήταν ο Ολυμπιακός που έδειξε να τον θέλει πολύ περισσότερο από τον Παναθηναϊκό που φημολογούταν ότι εξέταζε επίσης την περίπτωσή του.

Παρ’ όλα αυτά, η μεταγραφή του δεν έγινε αποδεχτή και με τυμπανοκρουσίες από τον κόσμο της ομάδας για δύο λόγους. Πρώτον, το 2011 ήταν το καλοκαίρι που οι αδερφοί Αγγελόπουλοι είχαν γνωστοποιήσει την αποχώρησή τους από τα διοικητικά της ΚΑΕ και η υπογραφή νεαρών τύπου Μάντζαρη θεωρήθηκε ως πισογύρισμα. Δεύτερον, το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, διαρρέεται στο Ίντερνετ μια φωτογραφία που τον δείχνει ανάμεσα στους οπαδούς του Παναθηναϊκού στο Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης, όταν το «τριφύλλι» κατέκτησε την Ευρωλίγκα. Σοβαρό ατόπημα φυσικά για τον στενόμυαλο αθλητικό μας νου…

Η συνέχεια λίγο-πολύ γνωστή. Ο πλέι-μέικερ των «ερυθρολεύκων» γίνεται βασικός, αμυντικός στυλοβάτης στις πεντάδες του Ντούσαν Ίβκοβιτς και στο τέλος πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδας, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Αυτό κι αν είναι παιχνίδι της ζωής. Από φίλαθλος, παίκτης του αντιπάλου δέοντος κατακτώντας τη βαρύτιμη κούπα, αναγκάζοντας μάλιστα τους οπαδούς του Ολυμπιακού να τον έχουν πολύ ψηλά στην καρδιά τους, λόγω της μαχητικότητας και της γενικότερης αγωνιστικής του συμπεριφοράς.

Ατυχία και «εκτόξευση»
Η δεύτερη σεζόν όμως δεν ήταν αυτό ακριβώς που λέμε ονειρεμένη σε προσωπικό επίπεδο. Ρήξη πρόσθιου χιαστού και οστικό οίδημα έξω κνημιαίου πλατώ δεξιού γονάτου έδειξε η μαγνητική που υποβλήθηκε μετά το ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ στην Πυλαία στις 27 Ιανουαρίου του 2013, μένοντας εκτός για 6 και πλέον μήνες. Απών απ’ τη μεγάλη επιτυχία της ομάδας του με την κατάκτηση της δεύτερης Euroleague και απών (προς μεγάλη απογοήτευση του Αντρέα Τρινκιέρι που τον ήθελε οπωσδήποτε) από το Ευρωμπάσκετ. Ο Βαγγέλης έδινε τον δικό του αγώνα και βγήκε –ως συνήθως- νικητής.

Στάθηκε ξανά στα πόδια του, γύρισε με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του αφού παρουσιάζεται πιο σίγουρος κατά την παρουσία του εντός παρκέ και χθες κόντρα στη Ζιελόνα Γκόρα, με το τρίποντο που πέτυχε σε νεκρό χρόνο, κέρδισε το χρόνο δημοσιότητας που του αξίζει. Άλλωστε, στην Ελλάδα και όχι μόνο, ξεχωρίζουν αυτοί που βάζουν πόντους, γκολ, και όχι αυτοί που κάνουν τη «βρώμικη» δουλειά. Το τελευταίο σκέλος το ξέρει καλύτερα από τον καθένα ο 23χρονος αλλά αν χρειαστεί –όπως αποδείχθηκε και χθες- φοράει το μανδύα του απόλυτου πρωταγωνιστή.

Έτσι, για να διαψεύσει ακόμα μια φορά τα προγνωστικά…