«Η οικογένεια και οι φίλοι μου είναι η μεγαλύτερη μου επιτυχία»

Συνέντευξη στη Λίτσα Γαρεφαλάκη, (Bsc) Συμβουλευτικής ψυχολογίας
Επιμέλεια: Ραμπαλάκος Γιάννης, Ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής

Όταν ο Λουτσιάνο Γκαλέτι αποφάσισε να επιστρέψει στην ενεργό δράση, πολλοί στάθηκαν με δυσπιστία απέναντι στην επιλογή του Αργεντινού άσου, έχοντας κατά νου το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε ο ποδοσφαιριστής.

Απόρησαν για το αν η επιλογή του αυτή είναι η ενδεδειγμένη για τη ζωή του και αν θα μπορέσει να θυμίσει έστω και λίγο τον παίκτη που θαύμασε όλο το φίλαθλο κοινό της Ελλάδας, κατά τη θητεία του στον Ολυμπιακό.

Οι πρώτες εμφανίσεις αποδεικνύουν ότι η… μπάλα δεν ξεχνιέται και ότι, πάνω απ’ όλα, ο 33χρονος έχει κερδίσει το «στοίχημα» της ζωής, επιστρέφοντας δυνατός και δείχνοντας τον δρόμο σε οποιονδήποτε άνθρωπο αντιμετωπίζει ανάλογης σοβαρότητας προβλήματα στη ζωή του.

Η Λίτσα Γαρεεφαλάκη, (Bsc) Συμβουλευτικής ψυχολογίας, μίλησε με τον Λουτσιάνο Γκαλέτι για λογαριασμό της «Α» και, μέσω των απαντήσεων του έμπειρου άσου, σκιαγραφεί την προσωπικότητά του, σε μια πρωτότυπη για τα ελληνικά δεδομένα συνέντευξη.

 

 

 

 

 

 

-Πώς ένιωσες όταν σου είπαν για πρώτη φορά οι γιατροί ότι πρέπει να σταματήσεις το ποδόσφαιρο; Η αποχή που ακολούθησε, σου άφησε κάτι σε συναισθηματικό επίπεδο;

«Πολύ δύσκολα, δεν το πίστευα (ότι θα σταματήσω) και ήξερα ότι θα γυρίσω κάποια μέρα και θα ξαναπαίξω ποδόσφαιρο. Τότε, σίγουρα, προτεραιότητα είχε η ζωή μου. Κάθε μέρα της αποχής ήταν και πιο δύσκολη, διότι την μια μέρα έπαιζα ποδόσφαιρο και την επόμενη μου λένε οι γιατροί ότι δεν μπορείς να παίξεις ξανά. Ένιωθα καλά που ήμουν στην Αθήνα. Αλλά δεν με άφηναν να παίξω και έπρεπε να γυρίσω στην Αργεντινή…».

Παρατηρήσεις της Λίτσας Γαρεφαλάκη:

Γίνεται φανερό, από τα πρώτα λόγια του Λουτσιάνο Γκαλέτι, πως η θέληση και η επιμονή υπήρξαν τα πιο βοηθητικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του σε αυτό το δύσκολο κομμάτι της ζωής του. Παρ’ όλο που οι προβλέψεις τον ήθελαν εκτός αγωνιστικού χώρου, αν και αιφνιδιασμένος, εκείνος δεν έχασε τις ελπίδες του, πίστεψε στον εαυτό του και στις δυνάμεις του, εστίασε στο πιο αισιόδοξο ενδεχόμενο και στο γεγονός πως η όλη περιπέτεια θα ήταν παροδική. Τα παραπάνω μας περιγράφουν μια αθλητική προσωπικότητα στοχοπροσηλωμένη, με εμπιστοσύνη στον εαυτό και τα συμβαίνοντα, με αρετές υποστηρικτικές και προωθητικές, όπως η αυξημένη θέληση, η αισιοδοξία και η αυτοκυριαρχία.

 

 

 

 

 

 

 

Τι κάνεις την εβδομάδα πριν από τον αγώνα; Πώς ενδυναμώνεις την ψυχολογία σου και πώς αποφορτίζεσαι; Τι ρόλο πιστεύεις ότι παίζει η ψυχολογία στο ποδόσφαιρο;

«Πάντα όταν σκέφτομαι θέματα όπως το τι πρέπει να κάνω για το παιχνίδι, στρέφω την προσοχή μου στον χώρο του γηπέδου. Γι’ αυτό μπορώ να παίξω ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό αισθάνομαι πολύ καλά. Αισθάνομαι πως έχω αυτοπεποίθηση. Ξέρω ότι δεν έχω πρόβλημα. Η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο. Αν δεν έχεις καλή ψυχολογία, δεν μπορείς να παίξεις καλά».

Παρατηρήσεις της Λίτσας Γαρεφαλάκη:

Η συγκέντρωση είναι σημαντικό συστατικό στοιχείο για την απόδοση του κάθε αθλητή και τα λεγόμενα του κ. Γκαλέτι επιβεβαιώνουν αυτό το συμπέρασμα. Συγκεντρώνει την προσοχή του αποκλειστικά στον στόχο του, ο οποίος είναι η μέγιστη απόδοση στο παιχνίδι που θα ακολουθήσει. Το κάνει βήμα-βήμα και με αρκετές λεπτομέρειες, ώστε ο στόχος να είναι εφικτός και ο ίδιος ασφαλής και προετοιμασμένος, με αποτέλεσμα η αυτοπεποίθησή του να είναι υψηλή (όπως ο ίδιος αναφέρει). Η αυτοπεποίθηση του αθλητή είναι σημαντική, όπως και η μεθοδικότητα, διότι του εξασφαλίζει μια θετική αυτοεικόνα, τον βοηθάει να αντιλαμβάνεται τις ικανότητες και τις δεξιότητές του, να εκπληρώνει στο έπακρο τις δυνατότητές του και να διαχειρίζεται σωστά τις αδυναμίες του. Είναι, λοιπόν, βασικό χαρακτηριστικό κάθε επιτυχημένου αθλητή και επαγγελματία εν γένει.

Το «goal» στα ελληνικά σημαίνει στόχος. Πόσοι από τους στόχους σου έχουν επιτευχθεί; Ποιος είναι ο πιο σημαντικός στόχος που έχεις πετύχει στην καριέρα σου;

«Η οικογένεια και οι φίλοι μου είναι η μεγαλύτερή μου επιτυχία. Στη καριέρα μου, σημαντική στιγμή ήταν όταν έπαιξα στην Εθνική Αργεντινής. Δεν το πίστευα ότι θα έπαιζα με τόσο μεγάλους παίκτες…»

Παρατηρήσεις της Λίτσας Γαρεφαλάκη:

Ο κ. Γκαλέτι αναφέρει την οικογενειακή-κοινωνική ευημερία και ισορροπία ως τη μεγαλύτερη κατάκτησή του, και αυτό υποδεικνύει έναν άνθρωπο με ουσιαστικές προτεραιότητες που αφορούν το προσωπικό-συναισθηματικό πεδίο επικοινωνίας και συνύπαρξης. Ιεραρχώντας τις σχέσεις με τους σημαντικούς για εκείνον ανθρώπους, πάνω από την επαγγελματική του ταυτότητα, εξασφαλίζει σταθερές συνθήκες στη ζωή του και αυθεντική ανατροφοδότηση από τους δικούς του ανθρώπους για το τι αξίζει και ποιος πραγματικά είναι, πέρα από την αθλητική του ιδιότητα. Μνημονεύοντας τα όσα έζησε με την εθνική του ομάδα, δηλώνει την αγάπη για την πατρίδα του και τον σεβασμό του για τους συμπατριώτες του, φιλάθλους και συμπαίκτες, ενώ υπογραμμίζει τις στιγμές αυτές ως ξεχωριστές στην αθλητική του καριέρα.

 

 

 

 

 

 

 

Τι σε φοβίζει πριν από κάθε αγώνα;

«Τίποτα. Όταν φοβάσαι, δεν μπορείς να παίξεις καλό ποδόσφαιρο. Θα παίξεις ναι μεν, αλλά όχι τόσο καλά».

Παρατηρήσεις της Λίτσας Γαρεφαλάκη:

Ο αθλητής εδώ απαντά βιωματικά αλλά και πραγματιστικά. Το κίνητρο για επίδοση εξαρτάται από τη δύναμη της «ελπίδας για επιτυχία» που δημιουργείται στο άτομο και από τα συνακόλουθα (θετικά) συναισθήματα, όπως επίσης και από τη δύναμη του «φόβου για την αποτυχία» και από τα συνακόλουθα (αρνητικά) συναισθήματα. Τα κίνητρα που «λειτουργούν» σε κάθε άτομο εξαρτώνται από αν αυτό το άτομο είναι «προσανατολισμένο στην επιτυχία» ή «προσανατολισμένο στην αποτυχία». Ο Γκαλέτι, όντας προσανατολισμένος στην επιτυχία, γνωρίζει ότι η προσκόλληση στον φόβο λειτουργεί ανασταλτικά ως προς την απόδοση στο γήπεδο και στρέφεται, απαλλαγμένος από την ανάλυση των κινδύνων, στο τι μπορεί να συνεισφέρει στη δική του αποτελεσματικότητα, αλλά και του συνόλου.

Πώς επιδρά πάνω σου ο θαυμασμός του κόσμου;

«Τον θαυμασμό του κόσμου τον έχω γνωρίσει από μικρός, γιατί και ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιριστής. Μου αρέσει πολύ».

Παρατηρήσεις της Λίτσας Γαρεφαλάκη:

Ο θαυμασμός του κοινού σαφώς επιδρά θετικά στην αυτοπεποίθηση του αθλητή. Η αποδοχή και η αγάπη του κόσμου πολλές φορές είναι καθοριστικός παράγοντας για την απόδοση-επίδοση, όσο και η αυτοεκτίμηση, διότι υποδηλώνει σε πολλές περιπτώσεις την επιτυχημένη πορεία του αθλητή αλλά και την αναγνωρισιμότητά του. Άρα, κάτι τέτοιο μόνο χαρά μπορεί να προσφέρει σε κάθε αθλητή που το βιώνει, ενώ συνάμα επιβεβαιώνει την αξία της προσπάθειάς του και την ορθότητα των επιλογών του.

 

 

 

 

 

 

Παίζει σημασία η προσωπικότητα των συνεργατών σου στην ποδοσφαιρική σου απόδοση (π.χ. του προπονητή, των συμπαικτών, και της διοίκησης);

«Σίγουρα, όταν μεγάλες προσωπικότητες είναι σε μια ομάδα, αυτό βοηθάει για να μπορείς να παίξεις καλύτερα. Και καταλαβαίνεις κάθε μέρα πώς πρέπει να παίξεις. Όλοι είναι σημαντικοί και ο προπονητής, και η διοίκηση αλλά και ο κόσμος».

Παρατηρήσεις της Λίτσας Γαρεφαλάκη:

Για τον λόγο ότι το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα, γίνεται κατανοητό ότι θα πρέπει να λειτουργούν οι πάντες με πνεύμα ομαδικότητας. Ούτως ή άλλως, είτε μιλάμε για τον προπονητή είτε για τους συμπαίκτες, είτε για τη διοίκηση και τους φίλαθλους, όλοι έχουν κατά νου έναν και μόνο κοινό στόχο, τη νίκη, και αυτός τους κρατά ενωμένους και ενδυναμώνει τη συνοχή τους, αναδεικνύοντας την αλληλεγγύη και τα κοινά τους χαρακτηριστικά.

Ο… οικογενειάρχης Λουτσιάνο

Όταν ήσουν μικρός πίστευες ότι θα φτάσεις σ’ αυτό το επίπεδο στο ποδόσφαιρο;

«Ήθελα να φτάσω τον πατέρα μου, ήταν πολύ καλός παίκτης. Το ονειρευόμουν. Ο πατέρας μου ήταν καλύτερος».

Τι επάγγελμα θα διάλεγες, αν δεν ήσουν ποδοσφαιριστής;

«Ο πατέρας μου έπαιζε ποδόσφαιρο. Όλη η ζωή μου είναι ποδόσφαιρο. Και όταν σταματήσω να παίζω, πάλι με το ποδόσφαιρο θα ασχοληθώ αλλά σε άλλο πόστο».

Παρατηρήσεις της Λίτσας Γαρεφαλάκη:

Ο Λουτσιάνο Γκαλέτι ακολούθησε το πρότυπο του πατέρα του και τα κατάφερε να αναδειχθεί στον χώρο του ποδοσφαίρου και να γίνει ένας ικανός παίκτης, ο οποίος έχει παίξει σε πολύ μεγάλες ομάδες. Γίνεται εύκολα αντιληπτό το πόσο σημαντικό είναι το πρότυπο των γονιών για την εξέλιξη των παιδιών και για την επιλογή του επαγγέλματός τους. Ιδιαίτερα η σχέση πατέρα – γιου είναι αυτή που καθορίζει το κίνητρο επίτευξης του δεύτερου, την εμπιστοσύνη του στον εαυτό του και τον κόσμο. Μια ομαλή, κοντινή και συνεπής σχέση πατέρα – γιου, με διαρκή ενθάρρυνση αλλά και σαφή όρια, δίνει στον νεότερο σημαντικές ποιότητες χαρακτήρα, όπως η πειθαρχία, ο δυναμισμός, η εμπιστοσύνη, η αίσθηση ασφάλειας αλλά και ευθύνης, η εργατικότητα και η επιμονή, χαρακτηριστικά ανεπτυγμένα και στον Αργεντινό μέσο του ΟΦΗ. Η ταύτιση γονέα – παιδιού, με την κατάλληλη εσωτερική και σωματική διάθεση σε πολλές περιπτώσεις, μετατρέπει τα παιδιά σε προέκταση των ίδιων.

Τι ρόλο παίζει η οικογένειά σου;

«Τον μεγαλύτερο».

 

 

 

 

 

 

 

Ποιοι είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή σου;

«Ο πατέρας μου, η μητέρα μου, ο αδερφός μου, η γυναίκα μου, τα παιδιά μου και οι φίλοι μου. Ήταν δύσκολη η φάση της ζωής μου με την υγεία μου. Μπορεί να το πάθει ο κάθε άνθρωπος και να μην προχωρήσει την καριέρα του. Πρέπει να έχεις την οικογένεια και τους φίλους, οι οποίοι σε βοηθάνε να προχωρήσεις. Οι φίλοι μου και η οικογένειά μου ήταν δίπλα και όταν έπαιζα Εθνική Αργεντινής και όταν σταμάτησα λόγω υγείας να παίζω ποδόσφαιρο. Η θέλησή μου και η αισιοδοξία μου με βοήθησαν να τα καταφέρω».

Παρατηρήσεις της Λίτσας Γαρεφαλάκη:

Επιβεβαιώνοντας τα όσα έχουν σημασία για αυτόν, την αξία δηλαδή των στενών σχέσεων με τους δικούς μας ανθρώπους, τους οικείους μας και όσους επιλέγουμε να συμπορευτούμε στη ζωή, ο Γκαλέτι βιώνει ευγνωμοσύνη για τα όσα του έδωσε το περιβάλλον των αγαπημένων του. Με ρεαλισμό αναγνωρίζει τη σοβαρότητα των όσων πέρασε και αποδίδει την επάνοδό του, σωματική και ψυχολογική, σε αυτές τις γνήσιες και άδολες ανθρώπινες σχέσεις. Το ότι στάθηκαν δίπλα του υποστηρικτικά μαζί με τις δικές του ποιότητες χαρακτήρα, τον βοήθησε να περάσει το αρχικό σοκ και προφανώς να επανεκτιμήσει δυνατότητες και προοπτικές, μέχρι να τα καταφέρει να επανέλθει και να συνεχίσει την καριέρα του στα ελληνικά γήπεδα.

Για ποιο λόγο παίρνεις πάντα τον αριθμό «7»;

«Είναι ο τυχερός μου αριθμός, το έχω κάνει και τατουάζ».

 

 

 

 

 

 

 

Σε ποια φάση την αθλητικής σου ζωής ένιωσες πιο άνετα με τον εαυτό σου;

«Πολλές φορές, αλλά πιο σημαντική όταν ήμουν στον Ολυμπιακό».

Παρατηρήσεις της Λίτσας Γαρεφαλάκη:

Η περίπτωση του Λουτσιάνο Γκαλέτι ουσιαστικά μας διδάσκει ποια στοιχεία θα πρέπει να αναζητήσουμε, ποια στάση είναι η ωφελιμότερη, όταν μία ατυχία, δυσκολία ή αναποδιά εμφανιστεί στον δρόμο μας. Η αντοχή στις δυσκολίες μαζί με την αισιοδοξία, την πίστη στον εαυτό, τις ρεαλιστικές προσδοκίες και τις αληθινές σχέσεις με τους δικούς μας ανθρώπους, είναι όπλα που μπορούν να μετατρέψουν κάθε δυσκολία σε ευκαιρία για συνειδητοποίηση και επανεκτίμηση της αξίας της ζωής, του διαρκή αγώνα για το καλύτερο, μέχρι τη δικαίωση και την πραγμάτωση των στόχων μας.