«Εξωστρέφεια, ανταγωνιστικότητα και καινοτομία»

Το τρίπτυχο της… επιτυχίας για έξοδο της χώρας από την κρίση παρουσίασε ο Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας σε νέους από μεσογειακές χώρες, σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ΟΝΝΕΔ. Ο πρωθυπουργός τόνισε πως «εξωστρέφεια, ανταγωνιστικότητα και καινοτομία αποτελούν την συνταγή για να απεμπλακεί η Νότια Ευρώπη από την λιτότητα» ενώ έκανε (και) μια ιστορική αναφορά στους λαούς της Μεσογείου, στους πολιτισμούς τους και σε όλα όσα κληροδότησαν στην ανθρωπότητα: Τη Δημοκρατία, τη ναυσιπλοΐα, τις τεχνικές του πολέμου, ιδέες όπως η ελευθερία, η ιστορία του ανθρωπίνου μέτρου, το έπος και η τραγωδία.

Κάποιοι προσπαθούν να σας πείσουν, ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει, αν δεν γκρεμιστούν τα πάντα. Κι αν δεν βυθιστούμε όλοι σε ένα καταστροφικό χάος. Μην τους πιστεύετε. Γιατί κι εκείνοι δεν σας εμπιστεύονται…» είπε αρχικά ο Αντώνης Σαμαράς. Ο Έλληνας πρωθυπουργός παραβρέθηκε στη συνάντηση Νεολαίας Ευρωπαϊκού Νότου και μίλησε στους συμμετέχοντες για το τρίπτυχο της εξόδου από την κρίση που διανύει η περιοχή: «Εξωστρέφεια, Ανταγωνιστικότητα, Καινοτομία».

Ο πρωθυπουργός επισήμανε ότι αν κάτι διαφοροποιεί τους λαούς της Μεσογείου από τους υπολοίπους είναι η καινοτομία κάτι το οποίο δεν ήταν μια τυχαία σύμπτωση άλλα τρόπος ζωής.

.«Η καινοτομία είναι τόσο ριζωμένη στη Μεσόγειο αλλά και τόσο επίκαιρη», πρόσθεσε ο πρωθυπουργός τονίζοντας ότι απαιτεί νέα μυαλά και ότι προϋποθέτει την ύπαρξη Δημοκρατίας, ελευθερίας, δικαιοσύνης, ευκαιριών με ίση πρόσβαση όλων σε αυτές αλλά και πρωτοβουλία, θέληση.

«Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις για το πώς μπορεί να βγει ένα κράτος από την κρίση. Η πρώτη είναι από πάνω προς τα κάτω, δηλαδή να εξασφαλίσουν οι κυβερνήσεις όλα όσα πρέπει για τους πολίτες και η αντίθετη, από κάτω προς τα πάνω, με τους πολίτες να επιλέγουν την εξωστρέφεια, την ανταγωνιστικότητα και την καινοτομία», ανέφερε στη συνέχεια ο Αντώνης Σαμαράς προσθέτοντας πως η δική του κυβέρνηση επιλέγει αυτή τη λύση.

Παράδειγμα «αδράνειας του πολιτικού συστήματος»

Ο Αντώνης Σαμαράς έδωσε, από την εμπειρία του στη διακυβέρνηση της χώρας, ένα παράδειγμα «αδράνειας του πολιτικού συστήματος», όπως το χαρακτήρισε:

«Κάποτε πήγα σε ένα υπουργείο και κάλεσα σύσκεψη: Τους είπα ότι πρέπει να κάνουμε κάτι ριζοσπαστικό για να ξεμπλοκάρουν τα πράγματα. Συμφώνησαν όλοι ότι πράγματι έπρεπε να γίνει αυτό. Κι ύστερα…. Ύστερα ένας-ένας άρχισαν να μου εξηγούν γιατί δεν μπορούσε να γίνει! Μετά από λίγο τους σταμάτησα: Μη μου λέτε γιατί δεν θα γίνει. Πέστε μου πώς θα γίνει. Κι ύστερα, ένας-ένας άρχισαν να καταθέτουν τις ιδέες τους για το πώς μπορούσε να γίνει αυτό, που όλοι είχαν συμφωνήσει ότι έπρεπε να γίνει κι όλοι ήταν απρόθυμοι να τολμήσουν».