«Σταυροφόρος» αντι-λαϊκισμού ο Μητσοτάκης

Τα όσα είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του στους βουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος δείχνουν τον αντιπολιτευτικό δρόμο που θα ακολουθήσει στο επόμενο διάστημα. Στις Βρυξέλλες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε λόγο για σταυροφορία κατά των λαϊκιστών και για την ανάγκη υπέρβασης του λαϊκισμού και καθοδήγησης της Ευρώπης σε μία μετα-λαϊκιστική εποχή.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Ο Κυρ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ. συνδέουν εμμέσως πλην σαφώς τα φαινόμενα αποσύνθεσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις πολιτικές δυνάμεις που στα χρόνια της κρίσης κέρδισαν έδαφος. Και μέσα σε αυτές περιλαμβάνουν προφανώς τον πρωθυπουργό αλλά και τον κυβερνητικό εταίρο του, Πάνο Καμμένο. Οι φωτογραφίες του τελευταίου με τους Νάιτζελ Φάρατζ και Πέπε Γκρίλο ήδη επανεμφανίστηκαν στα ΜΜΕ, ενώ οι τοποθετήσεις του κ. Τσίπρα υπέρ της Ευρώπης αντιμετωπίζονται με ειρωνική διάθεση από τους «γαλάζιους».

Εξάλλου, ο πρόεδρος της Ν.Δ. έδωσε το στίγμα των προθέσεών του σχετικά με τη διακυβέρνησης της χώρας και στην τηλεοπτική του συνέντευξη τη Δευτέρα το βράδυ. Ο Κυρ. Μητσοτάκης άνοιξε τα χαρτιά του σε αρκετά ζητήματα, ενώ απηύθυνε δριμύ κατηγορώ στην κυβέρνηση και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα για τα πεπραγμένα του από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι και σήμερα. Αυτή θα είναι η τακτική που θα ακολουθήσει ο κ. Μητσοτάκης και το επόμενο διάστημα, καθώς, πέραν της δεδομένης σκληρής αντιπολιτευτικής ρητορικής προς τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κομβικό σημείο της στρατηγικής του θα περιλαμβάνει και η παράθεση των εναλλακτικών προτάσεών του για την Ελλάδα της επόμενης μέρας.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ. έθεσε ως στόχο του να σπάσει, ως κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές, τον φαύλο κύκλο των μνημονιακών κυβερνήσεων, με τον «άλλο δρόμο» της μειωμένης φορολογίας σε συνδυασμό με τη μείωση ισόποσων κρατικών δαπανών. Εξήγησε ποιες είναι κατά την άποψή του οι «πραγματικές μεταρρυθμίσεις» που θα θέσει ως προτεραιότητα, επανέλαβε το αίτημά του για άμεση προσφυγή στις κάλπες και προανήγγειλε ότι στην κυβέρνησή του, εάν κερδίσει στις εκλογές, θα υπουργοποιηθούν «οι καλύτεροι, οι γνώστες, οι τολμηροί, που δεν είναι απαραίτητο να προέρχονται από τη Ν.Δ.».

Εμφανίστηκε πολέμιος της απλής αναλογικής στο θέμα του εκλογικού νόμου, τάχθηκε απέναντι στην απευθείας εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό και στην ψήφο από την ηλικία των 17 ετών, εκτίμησε πως ο αριθμός των βουλευτών θα μπορούσε να μειωθεί στους 250, ενώ προανήγγειλε ότι μόλις αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας θα ανοίξει αμέσως θέμα εκλογικού νόμου, σε χρόνο πολιτικά ουδέτερο, ώστε να εφαρμοστούν αργότερα οι όποιες αλλαγές.

Οι βασικοί άξονες
ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ: «Όταν αυξάνεις τους φόρους, δεν έχεις τα προσδοκώμενα έσοδα. Υπήρχε και άλλος δρόμος από αυτόν που ακολούθησε η κυβέρνηση και που οδηγεί στη συνολική φοροδιαφυγή. Εμείς θέλουμε να δρομολογήσουμε στοχευμένες φοροαπαλλαγές, με προϋπόθεση να μειώσουμε ισόποσα τις δαπάνες. Δεν πιστεύω σε έναν φορολογικό συντελεστή. Η Ν.Δ. πλήρωσε πολιτικά τον ΕΝΦΙΑ, από την άλλη όμως ένας φόρος κατοχής στα ακίνητα είναι απαραίτητος. Δεν θα σας πω ότι θα τον καταργήσω, μπορούμε σταδιακά να τον μειώσουμε, να ξεκινήσουμε ίσως από τα ακίνητα που δεν φέρνουν εισόδημα. Κάτι τέτοιο θα δώσει κίνητρα για αγοραπωλησίες ακινήτων».

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ: «Είμαστε σε θέση να συζητήσουμε μια νέα συμφωνία, με λίγο μικρότερα πλεονάσματα, γύρω στο 2% από το 2018, με αντάλλαγμα πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Τέτοιες είναι, για παράδειγμα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η απελευθέρωση στην αγορά προϊόντων, οι πρωτοβουλίες στη δημόσια διοίκηση όπως η αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων, η απελευθέρωση της παιδείας από τα δεσμά του κρατισμού».

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ: «Διαφωνώ με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό. Το Σύνταγμα ορίζει ως πολίτευμά μας την προεδρευομένη δημοκρατία, με αυστηρά καθορισμένες τις αρμοδιότητες του Προέδρου. Αν εκλεγόταν κατευθείαν από τον λαό, θα δημιουργούσαμε δίπολο, που δεν συνάδει με το Σύνταγμα. Ενδιαφέρουσα η πρόταση Μεϊμαράκη για εκλογή από τους πολίτες μόνο αν δεν γίνει εφικτή από τη Βουλή. Θα την εξέταζα στη λογική ότι θέλω να αποσυνδέσω την εκλογή του προέδρου από εθνικές εκλογές. Για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών υπενθυμίζω ότι πρόκειται για πρόταση που είχα καταθέσει. Θα μπορούσαν να μειωθούν στους 250, απόφαση μάλιστα που δεν χρειάζεται αναθεώρηση του Συντάγματος. Για τη μείωση των μισθών του βουλευτών, ήδη έχουν περικοπεί κατά 40%, αλλά δεν θα είχα αντίρρηση για λόγους πολιτικού συμβολισμού για περαιτέρω μείωσή τους. Αλλά να είμαστε προσεκτικοί, αν θέλουμε βουλευτές που πληρώνονται καλά ή όχι».

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ: «Θα αναζητήσω συνεργασία για μια ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία. Η Ν.Δ. δικαιούται να διεκδικεί την αυτοδυναμία. Και μόνο πάντως η συζήτηση για τον εκλογικό νόμο από τον κ. Τσίπρα συνιστά παραίτησή του από την πρωτιά στις εκλογές. Και να πετύχει η Ν.Δ. αυτοδυναμία, έχω προσωπική υποχρέωση να δω αν μπορώ να διευρύνω την κυβερνητική πλειοψηφία. Δεν είμαι έτοιμος να απαντήσω, γιατί δεν γνωρίζω ποια κόμματα θα είναι στην επόμενη Βουλή».

«Γαλάζια» παγωμάρα με το BREXIT
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Μ. Βρετανία δημιούργησε παγωμάρα στη Συγγρού. Η αύξηση της δύναμης και της επιρροής των ευρωσκεπτικιστών και το ενδεχόμενο να ενισχυθούν περαιτέρω και τα ακροδεξιά κόμματα, άρα και αντίστοιχοι σχηματισμοί και στην Ελλάδα, προβλημάτισε την ηγεσία της Ν.Δ., η οποία καλείται να βρει πεδίο ισορροπίας αφενός μεταξύ των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων και αφετέρου μεταξύ των παραδοσιακών, λαϊκών και δεξιών ψηφοφόρων, ή πληθυσμιακές ομάδες που πλήττονται από την οικονομική κρίση, τις οποίες και επιχειρεί να προσεγγίσει, αλλά με μεταρρυθμιστική ρητορική.

Την ίδια στιγμή η πίεση που θα ασκηθεί από τα δεξιά της Ν.Δ. θα είναι μεγάλη, καθώς υπάρχει –εκτός από τη Χρυσή Αυγή που διατηρεί δυνάμεις και υπάρχει ο φόβος της αύξησης των ποσοστών της– η Εθνική Ενότητα, το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη και του Τάκη Μπαλτάκου και η «Νέα Δεξιά» του Φαήλου Κρανιδιώτη. Η ρητορική που ασκείται από τα δεξιά είναι άκρως αντιευρωπαϊκή και έντονα ευρωσκεπτικιστική και ουδείς μπορεί να προσδιορίσει τι ακριβώς θα γίνει και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την άνοδο των δεξιών τής Ν.Δ. κομμάτων.