Το κράτος περιφρονεί την περιουσία του

Πριν από λίγες ημέρες διάβασα με έκπληξη ότι ο υπουργός Επικρατείας συγκάλεσε σύσκεψη, προκειμένου να καταγραφούν τα ακίνητα που ανήκουν στο Δημόσιο και τα οποία φυσικά παραμένουν αναξιοποίητα. Ανάλογες ειδήσεις είχαμε διαβάσει και επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, αλλά κι επί Αντώνη Σαμαρά. Οι ίδιες συσκέψεις, η ίδια καταγραφή, η ίδια άγνοια. Όμως το χειρότερο καμία απολύτως πρόταση για αξιοποίηση.

Άρθρο του Δημήτρη Πιτούλη(*)

Δυστυχώς οι κυβερνώντες, νυν και πρώην, αντιμετωπίζουν τα δημόσια ακίνητα, όπως ακριβώς ασχολούνται οι μεγάλες κεφαλαιακές εταιρείες με ακίνητα που τους προκαλούν ενδιαφέρον. Όμως σε μία κτηματαγορά που είναι σε ημιθανή κατάσταση πλέον με τα ίδια περίπου χρήματα μπορείς να εκμεταλλευτείς ένα ιδιωτικό ακίνητο από το να εμπλακείς στην γραφειοκρατία του δημοσίου και γιατί όχι σε ατέρμονες διαγωνιστικές διαδικασίες, όπως και σε… παχυλά φακελάκια που θα πρέπει να μοιράσεις.

Ουδείς από τους κυβερνώντες, πρώην και νυν, δεν μπήκε στον κόπο να σκεφτεί το απλό: Δηλαδή αντί διάφορες υπηρεσίες του δημοσίου να πληρώνουν υπέρογκα ενοίκια να μπουν στο δικό τους σπίτι. Όπως δηλαδή έπραττε ο μέσος Έλληνας πολίτης με το να βάλει την οικογένεια του κάτω από ένα δικό του κεραμίδι. Η δικαιολογία την οποία πολλές εκ των δημόσιων υπηρεσιών εξέφραζαν για να αποφύγουν το δικό τους σπίτι ήταν, ότι τα κτίρια υπό την κατοχή του δημοσίου δεν είναι απόλυτα λειτουργικά. Μα εάν δεν είναι λειτουργικά, τότε βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα, ότι η αξιοποίησή τους είναι εξαιρετικά δύσκολη.

Προτάσεις
Εάν το ελληνικό κράτος απευθυνόταν σε ειδικούς θα μπορούσαν να του προτείνουν μία σειρά από λύσεις με βάση τη λογική. Για παράδειγμα:
# Για την καλύτερη αξιοποίησή του το δημόσιο θα έπρεπε χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και εντός μικρού χρονικού διαστήματος να ανταλλάσει τα ακίνητά του (τα ποσοστά εξ αδιαιρέτου που κατέχει) με ιδιώτες για να ξεχωρίζει τις ιδιοκτησίες του και να αφήνει πεδίο δράσης στους συνιδιοκτήτες.

# Κάποια ακίνητα θα μπορούσαν να δοθούν σε συλλόγους, οργανώσεις, σωματεία, ούτως ώστε να μπορέσουν να εξοικονομήσουν χρήματα από τα χαμηλά ενοίκια, αλλά και το δημόσιο να αποφύγει το κόστος συντήρησης, εφόσον την υποχρέωση συντήρησής τους θα την αναλάμβαναν οι ενοικιαστές.

# Μια άλλη πρόταση θα ήταν να αναλάβουν νέοι άνθρωποι που ξεκινούν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα να χρησιμοποιούν τα ακίνητα αυτά για τις λειτουργίες της επιχείρησης τους χωρίς το κόστος ενοικίου. Σκεφτείτε πόσα ακίνητα έχει σε όλη την Ελλάδα το δημόσιο και πως αυτά θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από ανθρώπους που έχουν σκοπό τη λειτουργία τους.

# Επίσης προκαλεί απορία για ποιο λόγο σε πόλεις που δεν βρίσκονται στα παραμεθόριο να υπάρχουν στρατόπεδα, τα οποία δεν χρησιμοποιούνται. Γιατί χρειάζονται στρατόπεδα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας; Πόσα από αυτά θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από την κοινωνία προς όφελός της. Για πολλαπλές δράσεις και για δημιουργική ενασχόληση των νέων ανθρώπων.

Έπρεπε σα χώρα να έχουμε τολμήσει πριν πολλά χρόνια. Τώρα πλέον δεν είναι ώρα για συσκέψεις και για καταγραφή. Τώρα είναι η ώρα της άμεσης δράσης.

(*) Ο κ. Δ. Πιτούλης είναι αναλυτής και διαχειριστής ακινήτων, πολιτευτής Β΄ Αθηνών με το «Ποτάμι»