Στήθος με στήθος η μάχη ΛΑ.Ε. – ΚΚΕ

Η μεγάλη μάχη του κουμμουνισμού θα κορυφωθεί στην εκλογική αναμέτρηση της 20ής Σεπτεμβρίου, με τους Παναγιώτη Λαφαζάνη και Δημήτρη Κουτσούμπα να διεκδικούν την πρωτιά στον συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο. Εκείνο που τους χωρίζει είναι μόνο η ευρωπαϊκή πορεία, αλλά και ο σχεδιασμός πάνω στον οποίο η χώρα μπορεί να υιοθετήσει εθνικό νόμισμα.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Δύο κόμματα που απευθύνονται λιγότερο ή περισσότερο στον ίδιο κόσμο. Μέχρι πρότινος, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ήταν ο άνθρωπος που λειτουργούσε ως Δούρειος Ίππος για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια να πληγεί εκλογικά το κόμμα του Περισσού. Σήμερα, όμως, λειτουργεί αποκλειστικά υπέρ της Λαϊκής Ενότητας, του μοναδικού κόμματος (πλην της Χρυσής Αυγής) που προτάσσει την εδώ και τώρα έξοδο από το ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος.

Η μεγάλη διαφορά με το ΚΚΕ είναι ο τρόπος που αυτό θα γίνει αλλά και το γεγονός πως η ΛΑ.Ε. δεν προτάσσει την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άλλωστε, ο ίδιος ο Μανώλης Γλέζος, επικεφαλής πλέον του ψηφοδελτίου Επικρατείας, έχει δηλώσει πως την Ευρώπη δεν τη χαρίζει γιατί είναι κεκτημένο της χώρας. Από την άλλη, στον Περισσό απορρίπτουν την έξοδο από το ευρώ στη λογική «εδώ και τώρα», αλλά μόνο μέσα από συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα επιτρέψει την ομαλή (όσο τον δυνατόν) μετάβαση σε εθνικό νόμισμα.

Η μάχη που δίνεται είναι για να πείσει ο καθένας για λογαριασμό του όσο το δυνατόν περισσότερους πως η δική του πρόταση είναι η καλύτερη. Μια ουσιώδης διαφορά είναι, επίσης, η πολιτική ταυτότητα: αν και οι δύο έχουν κομμουνιστικές ρίζες, δεν υιοθετούν τις ίδιες πολιτικές γραμμές. Υπενθυμίζεται πως ένα από τα σημεία ρήξης του Π. Λαφαζάνη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν η άρνησή του να υιοθετήσει το «Αντικαπιταλιστική» εμμένοντας στο «Αντιμνημονιακή».

Η ρήξη αυτή οδήγησε στη διάσπαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά η ουσία παραμένει: ο Π. Λαφαζάνης «επενδύει» στα δεινά του μνημονίου για να πιέσει σε εναλλακτική λύση εδώ και τώρα. Στον αντίποδα, ο Δημήτρης Κουτσούμπας απορρίπτει στο σύνολό της την πολιτική του κεφαλαίου, ζητώντας κοινωνικοποίηση του συστήματος οραματιζόμενος κάτι εντελώς διαφορετικό.

Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος της ΛΑ.Ε. ζητά τη ρήξη πριν από την κοινωνικοποίηση του κράτους, έστω και αν αυτό σημαίνει άτακτη χρεοκοπία, την ώρα που ο γραμματέας του ΚΚΕ προτάσσει μακρά προετοιμασία πριν γυρίσει την πλάτη του στην Ε.Ε. Πρακτικά, δηλαδή, ο μεν διεκδικεί νομιμοποίηση για έξοδο από το ευρώ στις 21 Σεπτεμβρίου, ενώ ο άλλος για το απώτερο και άγνωστο μέλλον.

Από διαφορετική αφετηρία…
Για τους δύο κομμουνιστές μονομάχους η αφετηρία είναι διαφορετική. Ο μεν Δ. Κουτσούμπας παλεύει με νύχια και με δόντια να διατηρήσει τα ποσοστά του κόμματός του, αν όχι να τα ενισχύσει, την ώρα που ο Π. Λαφαζάνης διεκδικεί μια θέση σίγουρα πάνω από το ΚΚΕ, που όμως θα έχει ζημιώσει αισθητά και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρόβλημα και των δύο είναι πως δεν μπορούν να αποδείξουν ότι η πρότασή τους είναι η ιδανική λύση για τη χώρα. Κι αυτό διότι δεν υπάρχει προηγούμενο σε κάποια άλλη περίπτωση ώστε να μπορούν να εκτιμηθούν οι συνέπειες. Στα θετικά του Δ. Κουτσούμπα, το γεγονός πως δεν προκαλεί ανασφάλεια, καθώς ο σχεδιασμός που προτείνεται είναι μακροχρόνιος. Αυτό επιτρέπει σε… αντιστασιακούς ψηφοφόρους να επιλέξουν το ΚΚΕ εκ του ασφαλούς, σε αντίθεση με την περίπτωση της ΛΑ.Ε., μιας και στη απίθανη περίπτωση που αναδειχθεί πρώτη οι συνέπειες θα είναι άμεσες.

Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη μέρα των εκλογών αναμένεται να φέρει αλλαγές στον ευρύτερο κουμουνιστικό χώρο της πολιτικής ζωής της χώρας, πιθανότατα και με την ανασύνταξη των μικρότερων διάσπαρτων ομάδων.