Στο μικροσκόπιο το Μπάρτσα-Λα Κορούνια

Κάπου έχουμε μπερδέψει το κίνητρο με την αδιαφορία και τη διαφορά δυναμικότητας με τη σκοπιμότητα! Το ποδόσφαιρο είναι βασιλιάς των σπορ για πολλούς λόγους. Διότι πέρα από τη μαγεία της τροχιάς της μπάλας, είναι και πολιτικό-κοινωνικό-οικονομικό γεγονός!

Μαρτυρία του Αλμπέρτο Λούπο, του ποδοσφαιριστή της Λα Κορούνια, δημιούργησε υποψίες στον αθλητικό Τύπο της Ισπανίας, αλλά και των Αρχών της χώρας, αφού ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής αποκάλυψε πως κατά τη διάρκεια του αγώνα με την Μπαρτσελόνα, παρακάλεσε τον Τσάβι να χαλαρώσει λίγο, προκειμένου η ομάδα του να διεκδικήσει με περισσότερες αξιώσεις το θετικό αποτέλεσμα.

Θυμίζουμε πως όντως η Μπάρτσα χαλάρωσε και η Ντεπορτίβο ισοφάρισε σε 2-2 (από 2-0), κερδίζοντας έτσι την παραμονή της! Τελικά τι έγινε; Ήταν στημένο;

Προφανώς και δεν ήταν, αλλά στην ιστορία του ποδοσφαίρου δεν θα παύσουν ποτέ οι αδιάφορες ομάδες την τελευταία αγωνιστική, να κοιτάνε με συμπόνια τον αντίπαλο που «καίγεται». Σε κάθε χώρα, σε κάθε διοργάνωση. Εδώ υπάρχουν ομάδες που χάνουν επίτηδες για να έχουν καλύτερο πλασάρισμα, που φέρνουν βολικές ισοπαλίες, που ακούνε πως τα υπόλοιπα αποτελέσματα τους ευνοούν και ρίχνουν ρυθμό, που προτιμούν να σώσουν συγκεκριμένη ομάδα και να ρίξουν άλλη. Δεν παίζονται τα πρωταθλήματα σε έναν αγώνα, αλλά σε μαραθώνιο, όπου καλείσαι να έχεις σωθεί πριν φτάσεις στα τελευταία ματς, γιατί μετά δεν ξέρεις τι γίνεται.

Η Μπαρτσελόνα αν ήθελε τη νίκη με τη Λα Κορούνια θα την έπαιρνε. Δεν την ήθελε προφανώς. Πρέπει κάποιοι να αποδεχθούν ότι έτσι παίζεται το ποδόσφαιρο, όταν δεν έχεις κίνητρο δεν μπορείς να δημιουργήσεις το δικό σου στην αδιάφορη ομάδα. Προφανώς και οι πρωταθλητές Ευρώπης και Ισπανίας δεν είναι χαζοί να καθίσουν να συνεννοηθούν με τη διοίκηση της Λα Κορούνια για να φέρουν ισοπαλία (και μάλιστα από 2-0), αλλά από την άλλη, ποιος στερεί το δικαίωμα στους παίκτες της Λα Κορούνια να παρακαλέσουν και της Μπάρτσα να υποκύψουν.