Η Γερμανία υπαίτια για την διάλυση της Ευρωζώνης
Με άρθρο του στη New York Times, ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν απαντάει στο ερώτημα αν η Ευρώπη παραμένει στο επίκεντρο της κρίσης.
Σύμφωνα με τον κ. Κρούγκμαν, τα πάθη και τα λάθη της Ευρώπης είναι πολυδιάστατα: αυξανόμενη ανεργία, προβληματισμός στις αγορές, ύφεση που περιζώνει.
Διαβάζοντας πίσω από τις προφανείς γραμμές των στατιστικών, ο πασίγνωστος οικονομολόγος εξηγεί πως αυτοί που χαράσσουν τις πολιτικές της Ευρώπης συμπεριφέρθηκαν σαν κακοί ηθοποιοί. Αρκετές κυβερνήσεις απέτυχαν να συμπεριφερθούν με σύνεση απέναντι στο κοινό νόμισμα, επιλέγοντας να προσελκύσουν ψηφοφόρους.
Και αν το σύμπτωμα είναι αυτό, ο υπαίτιος όλης αυτής της κρίσης δεν είναι η Ελλάδα, η Ιταλία ή η Γαλλία, αλλά η Γερμανία. Ο Κρούγκμαν ξιφουλκεί εναντίον της Άνγκελα Μέρκελ και του επιτελείου της. Όπως τονίζει χαρακτηριστικά οι Ευρωπαίοι νομοθέτες φαίνονται αποφασισμένοι να επιρρίψουν ευθύνες στις λάθος χώρες και στις λάθος πολιτικές για τα προβλήματά τους. Πάντως, είναι φανερό πως δεν είναι στις προθέσεις του να «αγιοποιήσει» τις χώρες του Νότου που βρίσκονται στο κέντρο του προβλήματος, αλλά ούτε και να τις δαιμονοποιήσει, όπως προσπαθεί να κάνει το Βερολίνο. Γράφει συγκεκριμένα: «Δεν αρνούμαι ότι η ελληνική κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε ανεύθυνα πριν την κρίση, ή ότι η Ιταλία έχει μεγάλο πρόβλημα με την στασιμότητα της παραγωγής. Όμως η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα της οποίας η δημοσιονομική ένδεια ήταν μοναδική, ενώ τα μακροχρόνια προβλήματα της Ιταλίας δεν είναι η πηγή της αποπληθωριστικής κίνησης της Ευρώπης».
Προσθέτει, δε, πως αν προσπαθήσει κάποιος να ταυτοποιήσει τις χώρες οι πολιτικές των οποίων ήταν ανάρμοστες πριν την κρίση και έχουν πλήξει την Ευρώπη από τότε που ξέσπασε η κρίση, και οι οποίες αρνούνται να μάθουν από την εμπειρία, όλα δείχνουν ότι η Γερμανία ήταν ο χειρότερος πρωταγωνιστής.
Προς τεκμηρίωση των θέσεών του ο Κρούγκμαν πραγματοποιεί μια απλή σύγκριση της ιστορικής εξέλιξης του πληθωρισμού και του κόστους εργασίας μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Όπως ανάφερε από το 1999, ο πληθωρισμός της Γαλλίας έχει αυξηθεί κατά 1,7% σε ετήσια βάση, ενώ το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έχει αυξηθεί κατά 1,9% ετησίως. Και τα δυο νούμερα ευθυγραμμίζονται με τον στόχο της ΕΚΤ. Αντιθέτως, κατά τον Κρούγκμαν η Γερμανία συμπεριφέρεται με ανάρμοστο τρόπο, με τις τιμές και το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος να αυξάνονται κατά 1% και 0,5% αντιστοίχως.