Πόσες κρίσεις αντέχει να καταναλώσει η Ελλάδα;

Αύριο Κυριακή 6 Οκτωβρίου ξεκινά η εκλογική μάχη στο ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη του νέου αρχηγού του Κινήματος και τα έφερε έτσι η συγκυρία που οι πράσινες κάλπες στήνονται δύο ημέρες μετά από την 15^η επέτειο από όταν το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου κέρδισε τις εθνικές εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου του 2009.

Η χρονολογία έχει πλέον μεταβληθεί σε ορόσημο διότι συμπίπτει με την έναρξης μιας πολύ ταραγμένης δεκαπενταετίας για τη χώρας μας. Θυμίζεται ότι εκείνες οι εκλογές προκηρύχτηκαν ξαφνικά από τον Κώστα Καραμανλή, με τον τότε πρωθυπουργό και πρόεδρο της Ν.Δ. να επικαλείται ως λόγους της επίσπευσης αφενός την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 που είχε αρχίσει να ζορίζει σε υπερθετικό βαθμό τους δημοσιονομικούς δείκτες της ελληνικής οικονομίας, αφετέρου τον πολιτικό εκβιασμό του Γ. Παπανδρέου ότι αν δεν στήνονταν άμεσα οι κάλπες θα έριχνε την «γαλάζια» κυβέρνηση λίγους μήνες αργότερα –τον Φεβρουάριο του 2010– μη συναινώντας στην επανεκλογή του Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Η εξέλιξη είναι γνωστή: το ΠΑΣΟΚ κέρδισε εκείνες τις εκλογές με το εμφατικό 43,92%, ωστόσο από τις προεκλογικές υποσχέσεις για ανάταξη της οικονομίας και την –ομολογουμένως παραποιημένη– δήλωση «λεφτά υπάρχουν», φτάσαμε στον Απρίλιο του 2010, όπου ο τότε πρόεδρος της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση από το ακριτικό Καστελόριζο την είσοδο της χώρας στο σκοτεινό τούνελ των μνημονίων.

Ήταν η πρώτη πραγματικά μεγάλη κρίση με την οποία ήρθε αντιμέτωπη η Ελλάδα μετά την Μεταπολίτευση η οποία κράτησε μια οκταετία και άφησε βαθιές πληγές στον εθνικό κορμό: η χώρα έφτασε να χάσει το 25% του ΑΕΠ της, η ανεργία εκτοξεύθηκε σε τραγικά επίπεδα, μισθοί και συντάξεις κόπηκαν με τον… μπαλτά, ενώ ο χρυσαυγητισμός και η λαϊκιστική τοξικότητα αγκαλιάστηκαν κάνοντας πάρτι και στις πλατείες αλλά και στις κάλπες. Υπό αυτές τις συνθήκες συνιστά θαύμα ότι μία μικρή πληθυσμιακά χώρα και με  τα ιδιαίτερα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας επανήλθε στην κανονικότητα. Το εξαιρετικά προβληματικό είναι ότι αυτό το θαύμα η χώρα καλείται να το επαναλαμβάνει back-to-back, καθώς πριν προλάβει να τελειώσει η μία κρίση έρχεται το ξέσπασμα μίας επόμενης. Απόδειξη;

>>> Τον Φεβρουάριο του 2020 η Ελλάδα χτυπήθηκε –όπως όλος ο πλανήτης– από την πανδημία του κορωνοϊού κι ενώ η χώρα βρισκόταν ήδη σε καθεστώς Ενισχυμένης Ευρωπαϊκής Εποπτείας λόγω των μνημονίων (σ.σ. εξήλθε τον Αύγουστο του 2022) αναγκάστηκε να επιβάλει πολύμηνα lockdown στις οικονομικές και τις κοινωνικές δραστηριότητες μετρώντας ταυτόχρονα σχεδόν 35.000 νεκρούς αλλά και αφόρητη πίεση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας που έφτασε στα όριά του.

>>> Από εκείνον τον Φεβρουάριο μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 2020 η ένταση στα ελληνοτουρκικά χτύπησε «κόκκινο» με αποκορύφωμα την απόπειρα υβριδικής εισβολής μεταναστών από την Τουρκία στον Έβρο και μήνες αργότερα με τις προκλήσεις της Άγκυρας στο ανατολικό Αιγαίο που «έβγαλε» τους δύο πολεμικούς στόλους από τους ναυστάθμους.

>>> Toν Φεβρουάριο του 2022 ξεκίνησε η ενεργειακή κρίση απόρροια της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία που πυροδότησε έναν καινούργιο νέο γύρο πληθωριστικών πιέσεων και ακρίβειας που είχε ήδη κάνει την εμφάνισή της με τη λήξη των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας, αλλά δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

 >>> Τον Οκτώβριο του 2023 η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ έβαλε φωτιά στη Μέση Ανατολή και με τα αλυσιδωτά εκατέρωθεν στρατιωτικά «αντίποινα» επαπειλείται ένας περιφερειακός πόλεμος που επηρεάσει πολλαπλά την Ελλάδα.

Κάπως έτσι προκύπτει και το ερώτημα του τίτλου για το πόσες κρίσεις αντέχει η Ελλάδα. Ένα ερώτημα που το θέτει όχι μόνο η «Α» αλλά η ίδια η Ιστορία δίχως μάλιστα να μπορεί να το απαντήσει με ασφάλεια πρόβλεψης αφού δεν υπάρχει ανάλογο ιστορικό προηγούμενο.