Τσαβαλιά στον Σεφερλή: Μείναμε εσύ και εγώ με 600.000 ευρώ χρέος και ένα μωρό στην αγκαλιά
«Ήθελες να κυνηγήσεις αυτό το όνειρο. Που έμοιαζε σχεδόν αυτοκτονία. Και σου είπα: "Πάμε να αυτοκτονήσουμε μαζί". Και κάπως έτσι έγινα ο βράχος σου, ο άγγελός σου και όλα αυτά τα ωραία που λες ότι είμαι για σένα»
Στην επετειακή παράσταση του Μάρκου Σεφερλή στο Δελφινάριο θέλησε να πει δυο τρυφερά λόγια η σύζυγός του, Έλενα Τσαβαλιά.
Μετά το τέλος της παράστασης, η ηθοποιός ανέβηκε στη σκηνή μαζί με τον Μάρκο Σεφερλή και μίλησε για την κοινή τους διαδρομή καθώς και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν στο ξεκίνημα της κοινής τους ζωής, με αφορμή όλα αυτά τα σχόλια που δέχεται ο κωμικός το τελευταίο διάστημα για το νούμερό του με το Nemo, τον νικητή της Eurovision.
Συγκινημένη λοιπόν, η Έλενα Τσαβαλιά ακούγεται να λέει σε βίντεο: «Εσύ, εγώ και δύο φίλοι που σε εγκατέλειψαν στον πρώτο μήνα λειτουργίας αυτού του θεάτρου. Κι έτσι μείναμε εσύ και εγώ με 600.000 ευρώ χρέος, με ένα μωρό στην αγκαλιά και με εσένα να θες να κυνηγήσεις αυτό το όνειρο. Που έμοιαζε σχεδόν αυτοκτονία».
«Και σου είπα: “Πάμε να αυτοκτονήσουμε μαζί”. Και κάπως έτσι έγινα ο βράχος σου, ο άγγελός σου και όλα αυτά τα ωραία που λες ότι είμαι για σένα».
@protothema.gr #tsavalia #tiktokgr #greektiktok #news #seferlis #prototheema
Η Έλενα Τσαβαλιά αναφέρθηκε, επίσης, στις κοπέλες που προσπάθησαν να πάρουν έναν ρόλο, χρησιμοποιώντας άλλες μεθόδους. «Έχω δει κοριτσάκια από την ηλικία του γιου μας έως και πολύ μεγαλύτερα με όλα τα μέλη του σώματός τους ανοιχτά, προκειμένου να πάρουν έναν ρόλο, είτε γιατί έτσι πιστεύουν ότι δουλεύει το θέατρο, είτε γιατί αυτά μόνο έτσι μπορούν να δουλέψουν στο θέατρο. Τα έχω δει όλα. Έχω δει ερπετά να σέρνονται δίπλα σου και να σε γλείφουν, προκειμένου να νιώσουν κάτι από αυτό που εσύ βιώνεις. Έχω δει αρπακτικά να προσπαθούν να κόψουν ένα κομμάτι από τη σάρκα σου -μερικά το κατάφεραν κιόλας. Έχω δει ανθρώπους πάνω στη σκηνή να έρχονται να δουλέψουν με σένα για σένα, με ταλέντο, με ήθος, με γνώσεις, με αφοσίωση», τόνισε.
Κλείνοντας, είπε: «Από όλους αυτούς θέλω να κρατήσω μόνο τους πρώτους ανθρώπους και πάνω και κάτω από τη σκηνή, γιατί εσύ μπορεί να είσαι εμβληματικός πάνω στη σκηνή, αλλά χωρίς τους ανθρώπους δεν θα τα είχαμε καταφέρει».