Κι επειδή δεν είναι κάθε μέρα, καλημέρα, ο Μεντιλίμπαρ άρχισε τα ζόρια. Από ποιους; Από τις ασχετίλες. Δημοσιογράφους και μη.
Άκου, μάστορα: Στο Σαββιδοτεχνείο καθίσανε και μετρήσανε τις σέντρες που έκανε με τον Παναιτωλικό. Σύνολο 116. Μπορεία και 240.
Και τι σημαίνει αυτό το πράγμα; Ότι ο Ολυμπιακός έπαιζε όπως οι αγγλικές ομάδες της δεκαετίας του ’60, σου λέει ο άλλος. Που ήταν αγέννητος τότε.
Δηλαδή, όταν η μπάλα δεν περπατάει από το χορτάρι, γιατί οι Παναιτωλικοί ήταν όλοι έξω από την περιοχή, τι άλλος τρόπος υπάρχει εκτός από την σέντρα;
Υπάρχει. Οι ασχετίλες δημοσιογράφοι, όμως, μετρούσανε τις σέντρες. Ο μόνος τρόπος που υπάρχει για το πούλμαν, είναι το 1-2 σε μικρός χώρο. Ο Ολυμπιακός δεν είναι Μπαρτσελόνα για να το κάνει, να ντριμπλάρουνε οι παίκτες σε ένα τετραγωνικό.
Τι απομένει; Το σουτ έξω από την περιοχή. Ο Ολυμπιακός έχει σουτέρ για έξω από την περιοχή; Έχει τον Γουίλιαν, αλλά είναι προβλέψιμος όταν άρχεται από τα πλάγια. Θα πρέπει να παίζει πίσω από τον φορ. Οι άλλοι, κάνανε κάτι σκοτωμένα.
Ο Γουίλιαν μπορεί. Κι ο Βέλντε μπορεί, αλλά από τα πλάγια που παίζει, είναι αδύνατον να το κάνει. Κι έτσι σουτάρει ο Τσικίνιο και ο Μαρτίνς κάτι σκοτωμένα.
