Άννα, η… λευκόχρωμη σοσιαλίστρια

Σε ένα από τα πάνελ του συνεδρίου «Η Ελλάδα Μετά» που διοργανώνει και φέτος ο «Κύκλος Ιδεών» (σ.σ. το think tank του Ευάγγελου Βενιζέλου) βρέθηκε ως ομιλήτρια  η Άννα Διαμαντοπούλου.

Το θέμα της ενότητας στην οποία συμμετείχε η πρώην υπουργός Παιδείας του ΠΑΣΟΚ και το οποίο τιτλοφορείτο «Ασυμμετρίες του πολιτικού συστήματος» δεν προοιώνιζε ότι θα γίνουμε σοφότεροι. Πολλώ δε μάλλον δεν φανταζόταν κανείς ότι η Κοζανίτισσα σοσιαλδημοκράτισσα που υπηρέτησε επί μία πενταετία (1999-2004) στην Κομισιόν ως επίτροπος με αρμοδιότητα την απασχόληση και τα κοινωνικά ζητήματα θα εκστόμιζε ατάκα που δυνητικά θα έβγαινε από το στόμα της Μαρί Λεπέν ή του Ματέο Σαλβίνι.

«Πριν από λίγες μέρες γύρισα από ένα συγκλονιστικό και πάρα πολύ δύσκολο ταξίδι στην Αφρική» είπε σε μία στιγμή της τοποθέτησής της η Άννα Διαμαντοπούλου, αναφερόμενη στα μεταναστευτικά ρεύματα προς την Ευρώπη και στην δυσκολία των ευρωπαϊκών κοινωνιών να αφομοιώσουν τους μετανάστες, και συνέχισε πατώντας τη βόμβα:

«Πέρασα από τρεις χώρες, τη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία και τη Γκάνα. Είναι τρεις χώρες απίστευτα φτωχές. Το 80% του πληθυσμού είναι κάτω από 35 χρονών. Η Αφρική έχει δημογραφική έκρηξη. Μόνο η Νιγηρία, το 2045 θα έχει 400 εκατομμύρια, περισσότερα από την Ευρώπη. Όλες αυτές οι χώρες δεν έχουν καμία προοπτική ανάπτυξης και είναι γεμάτες με νέους ανθρώπους, που δεν έχουν τι να κάνουν και δεν έχουν τι να φάνε. Αυτό λοιπόν που θα εύχομαι είναι σε 100 χρόνια να μη γίνει δια της βίας η Ευρώπη σκουρόχρωμη».

Άνθρωποι που έζησαν live τη συζήτηση περιγράφουν την αμηχανία που επικράτησε σε όσους άκουσαν μία θεωρητικά προοδευτική πολιτικό να χρησιμοποιεί ένα τόσο ακραίο και εν πολλοίς ξενοφοβικό λεκτικό σχήμα.

Το θέμα είναι πώς και γιατί… λοξοδρόμησε η «λευκόχρωμη» Άννα Διαμαντοπούλου από τα νάματα του διεθνούς σοσιαλισμού και δυστυχώς για την ίδια οι πιθανές απαντήσεις δεν είναι πολλές. Ή αποφάσισε να ασπαστεί το δόγμα των Σοσιαλδημοκρατικών της Δανίας που  σύμφωνα με τον ισχυρισμό της είναι το πιο σκληρό αντιμεταναστευτικό κόμμα ή έστω και δειλά αντιλαμβάνεται, όπως την «κάρφωσε» ο Θάνος Πλεύρης, ότι «η σοσιαλδημοκρατία, που ευθύνεται για την ανοχή στην παράνομη μετανάστευση» έχει αρχίσει και μετατοπίζεται στη θέση «ότι πληθυσμιακές ομάδες από το Ισλάμ είναι πρόβλημα για τις κοινωνίες της Δύσης και ΔΕΝ μπορούν να ενταχθούν».