«Ριγμένες» οι γυναίκες από το ασφαλιστικό Μακρόν

Δεν πάει πολύς καιρός που γράφαμε στην «Α» για την κοινωνική πίεση που ασκείται μέσω των συνδικάτων στην κυβέρνηση Μακρόν με αιτία την αύξησης στα όρια συνταξιοδότησης που φέρνει οι αλλαγές του γαλλικού ασφαλιστικού συστήματος. Σύμφωνα με τη μεταρρύθμιση, τα συνταξιοδοτικό όριο θα ανέβει σταδιακά στα 64 χρόνια από τα 62 που είναι σήμερα αλλά ως συνήθως ο διαβολάκος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Λεπτομέρεια πρώτη, λοιπόν: η συμπλήρωση του 64^ου έτους δεν εξασφαλίζει στον εν δυνάμει συνταξιούχο ότι θα δει στο πορτοφόλι του πλήρεις συντάξιμες αποδοχές. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να συντρέχει η προϋπόθεση της συμπλήρωσης ενσήμων 43 ετών, γεγονός που πρακτικά συνεπάγεται ότι οι περισσότεροι από τους «απόστρατους» της εργασίας θα λάβουν πλήρη σύνταξη στα 67 τους.

Λεπτομέρεια δεύτερη: Η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση μοιάζει να «ρίχνει» τις γυναίκες συγκριτικά με τους άντρες όπως παραδέχεται και η κυβέρνηση δια στόματος του υπουργού Κοινοβουλευτικών Σχέσεων, Φρανκ Ριστέρ. Σύμφωνα με την αριθμητική της καινούργιας ασφαλιστικής νομοθεσίας οι γυναίκες που γεννήθηκαν το 1972 θα πρέπει να εργαστούν επιπλέον 9 μήνες, την ώρα που οι άνδρες που γεννήθηκαν την ίδια θα πρέπει να εργαστούν επιπλέον 5 μήνες. Αντίστοιχη αδικία υφίστανται οι γεννηθείσες το 1980 γυναίκες οι οποίες θα πρέπει να εργαστούν επιπλέον 8 μήνες, όταν η παράταση  για τους συνομηλίκους τους άνδρες είναι 4 μήνες.

Οι ειδικοί εντοπίζουν επιπρόσθετους λόγους για τους οποίους το ασφαλιστικό Μακρόν θα πλήξει περισσότερο της γυναίκες. Επικαλούνται για παράδειγμα το γεγονός ότι λόγω μητρότητας και συναφών οικογενειακών υποχρεώσεων οι γυναίκες τείνουν να έχουν περισσότερες ασυνέχειες στην καριέρα τους (βλ. πολύμηνη αποχή από την εργασία, γονικές άδειες κλπ)

Οι γυναίκες συνταξιούχοι σε σχέση με τους άρρενες «ομολόγους» τους αδικούνται, εξάλλου, και ως προς το ύψος των συνταξιοδοτικών απολαβών τους, αφού η σύνταξη που παίρνουν στο τέλος του εργασιακού τους βίου είναι κατά μέσο όρο 40% μικρότερη από των αντρών.